به فتنه نمرود میون آتیش و دود ؛ حاج مهدی رسولی

میون آتیش و دود خلیل آل الله
نفس نفس می زنه
به یاد بی کفنه میگه با گریه و آه
نَفَسُ المَهموم لِظُلمِنا تَسبیح
وَ هَمُهُ لَنا عِبادَه
غرقِ عزا شد عرش معلا
آجَرَک الله بقیة الله
برا غم مادر
کنار آتیش و در می خونه وا اُماه
با دستای بسته
بدونِ عمامه اباعبدالله
کُلُنا مَظلوم و بَعضُنا مَسموم
و کِرامَتُنَا الشَهاده
نَفَسُ المَهموم لِظُلمِنا تَسبیح
وَ هَمُهُ لَنا عِبادَه
شیخ الائمه کَنزُ الحقائق
کشته شد از ظلم امام صادق
غرقِ عزا شد عرش معلا
آجَرَک الله بقیة الله
امیر مُلک و مَلک
شهید داغ فدک میگه با گریه و آه
روی لباش ذکره
لایَوم کَیومِک اباعبدالله
قُتِلَ المَظلوم بِکَربَلا عَطشان
و حُبُهُ لَنا سَعادَه
نَفَسُ المَهموم لِظُلمِنا تَسبیح
وَ هَمُهُ لَنا عِبادَه
می سوزه خورشید در ماتم ماه
آجرک الله بقیة الله