حرکتی بیکلام... اما پر از معنا.
آیا این تصمیم صرفاً برخاسته از باورهای مذهبی بود؟ یا پیامی پنهان در پس این امتناع آرام نهفته است؟ آیا میتوان آن را ایستادن بر سر اصول فرهنگی تعبیر کرد؟ یا پیامی نمادین در مقابل جهانی که ارزشهای بومی را گاه نادیده میگیرد؟
این اولین بار نیست که ورزشکاران ایرانی، در سکوت و با احترام، از بعضی رسوم بینالمللی فاصله میگیرند. پیش از این هم مهرداد کرمزاده در پارالمپیک لندن ۲۰۱۲ از دست دادن با دوشس کمبریج امتناع کرد؛ حرکتی که مورد تمجید رهبر انقلاب نیز قرار گرفت.
اما مهران برخورداری، در اوج قهرمانی، این تصمیم را گرفت. او در میدان نبرد، با مشت و اراده، مدال نقره را از آن خود کرد... و در لحظهای که همه دستها برای تبریک دراز شده بود، فقط سر تعظیم فرود آورد؛ بیآنکه دست بدهد.
او با سکوتش حرف زد.
اخبار تاپ حوادث