خودارضایی یکی از روشهای تحریک جنسی است که برخی افراد برای رسیدن به ارگاسم از آن استفاده میکنند. این عمل در دوران قاعدگی میتواند مشکلاتی را به همراه داشته باشد. در ادامه، به بررسی عوارض احتمالی خودارضایی در دوران پریودی میپردازیم.
در دوران قاعدگی، دهانه رحم کمی بازتر از حالت عادی است تا خروج خون قاعدگی تسهیل شود. این امر میتواند باعث شود که باکتریها راحتتر وارد رحم شوند و احتمال ابتلا به عفونتهای واژینال و رحمی افزایش یابد، بهویژه اگر فرد از دستهای آلوده یا وسایل غیربهداشتی برای تحریک جنسی استفاده کند.
خودارضایی معمولاً منجر به ارگاسم میشود و ارگاسم با انقباضات رحمی همراه است. در دوران قاعدگی، این انقباضات ممکن است باعث افزایش خونریزی یا طولانی شدن دوره پریود شود. همچنین، برخی افراد پس از خودارضایی دچار لکهبینی غیرطبیعی میشوند.
اگرچه برخی افراد پس از خودارضایی احساس تسکین در دردهای شکمی خود دارند، اما در برخی دیگر، تحریک جنسی ممکن است باعث تشدید گرفتگیهای عضلانی و درد در ناحیه شکم و لگن شود. این موضوع به واکنش بدن هر فرد نسبت به تحریک جنسی بستگی دارد.
یکی از مشکلاتی که در اثر خودارضایی مکرر ممکن است ایجاد شود، ضعف عضلات کف لگن است. این موضوع میتواند در طولانیمدت منجر به مشکلاتی مانند بیاختیاری ادرار یا کاهش کنترل بر مثانه شود.
در صورتی که فرد از روشهای دخولی برای خودارضایی استفاده کند، ممکن است آسیب به پرده بکارت رخ دهد. این موضوع به ویژه برای دختران مجردی که پرده بکارت دارند، از اهمیت ویژهای برخوردار است.
برخی افراد پس از انجام خودارضایی دچار احساس گناه، افسردگی، یا اضطراب میشوند. این امر به ویژه در جوامعی که خودارضایی یک تابو محسوب میشود، شایعتر است. احساس پشیمانی و عذاب وجدان میتواند تأثیرات منفی بر سلامت روان داشته باشد.