به گزارش مشرق، شبهای قدر که می‌رسد فرقی نمی‌کند از کدام نقطه ایران یا جهان راهی حریم ملکوتی امام هشتم(ع) شده باشی؛ گنبد را که می‌بینی، سلام می‌دهی، اذن دخول می‌گیری، وارد می‌شوی و یک‌راست راهت را می‌کشی و می‌روی طرف حرم ...
اینجا حرم مطهر رضوی است و هر شب قدرش به تعداد اهلش داستان دارد...
به تعداد دل‌های گرفته، چشم‌های دوخته شده به ضریح و دست‌هایی که برای دعا بالا رفته‌اند، روایت دارد. روایت‌هایی که همگی به شبهای قدر و ضریح مطهر امام رضا(ع) گره خورده‌اند.
خیلی خوش به حالت است اگر بغضی فرونشسته باشد در گلویت یا آینه چشمانت موج برداشته باشد با اولین نگاهی که انداخته‌ای به گنبد طلای امام رضا(ع) گریه، مانند همه توفیقات معنوی دیگر، روزی ات باید باشد.
امشب زائران دل شکسته سر به دیوارهای سنگی و خنک رواق‌ها تکیه داده اند و دل به دل نجواکنندگان دعا گره زده و با چشمانی که بر ظاهر دنیا بسته، مسیر نور را پی می‌گیرند، امشب مادران با دست‌هایشان به آسمان اشاره می‌کنند و با دانه‌های تسبیح میان سبابه دستشان بازی می‌کنند، می‌گویند: امشب شب گرفتن حواله آرزو هاست است، هرکس نیاید ضرر کرده، امشب شب قدر است، شب گرفتن حاجت، شب رسیدن...
مادری گونه های پراشکش را بر چهره گریان کودکش می‌گذارد و آن یکی مادر که فرزند معلول شیر خوارش را برای شفا به حرم امن الهی آورده بود. از آن دختر دم بخت و زوج های تازه به خانه بخت رفته و آن جوان شوریده دل، همه آمده بودند تا سر بر آستان مهر گذارند و در اوج عظمت و شوریدگی و شکوه این شب های ناب زیباترین جلوه های معرفت و عشق را به یادگار گذارند.
تقارن بهار طبیعت و بهار قرآن و حضور در صحن و سرای باصفای حضرت شمس‌الشموس، جان هر انسان خداخواهی را جلا می‌دهد و آماده مناجات با ربّ العالمین می‌کند. زائران و مجاوران حرم رضوی طبق سنت هر ساله به‌صورت خانوادگی آمده‌اند تا فریضه الهی احیای شبهای قدر را به کودکان خود بیاموزند و کودکان آن‌قدر با آرامش و راحتی در صحن‌ها می‌دوند و بازی می‌کنند؛گویی در خانه پدری خود هستند...
حال شیرین خواندن "جوشن کبیر" در حرم و گوش سپردن به نجواها و مرثیه خوانی ذاکران و مداحان، نعمتی است که نصیب هر کسی نمی‌شود چرا که همه در ایران در حسرت بودن در حریمش، شب قدر را برپا می‌دارند، زائران و مجاورانش چون شمع از عشق به او می‌گدازند و آه شان، گرم و جانسوز می‌شود.
شب قدر، شب گشودنِ سفره دل و ریختن اشک نیاز و فصل گریستن در آستان آفریدگار بخشاینده است. شب قدر، شب احیای خویش، با دم مسیحایی دعاست؛ شبی است که باید قدر خویش را بشناسی، تقدیر خویش را رقم بزنی و خویشتنِ جدید را با قلم توبه و جوهر اشک ترسیم کنی...
یکی از خادمان بارگاه منور رضوی در گفت وگو با خبرنگار ما می‌گوید: به گفته شیخ عباس قمی در مفاتیح الجنان «شبی است که در تمام سال شبی به‌خوبی و فضیلت آن نمی‌رسد و عمل در آن بهتر است از عمل در هزار ماه و در آن شب تقدیر امور سال می‌شود و ملائکه و روح که اعظم ملائکه است در آن شب به اذن پروردگار به زمین نازل می‌شوند و به خدمت امام زمان (ع) مشرّف می‌شوند و آنچه برای هرکس مقدّر شده است بر امام زمان (علیه‌السلام) عرض می‌کنند.
با یکی از دربانان حرم مطهر هم کلام می‌شوم و در خصوص فضائل شبهای قدر می‌گوید: در دعای جوشن کبیر که خواندن در شب قدر بسیار مرسوم است، 99 اسم خداوند ذکر می‌شود که هر کسی او را در شب قدر به این نامها بخواند، دعایش مستجاب می‌شود و هر کس این القاب را شماره کند، در زمره بهشتیان قرار می‌گیرد و از غذاهای بهشتی تناول خواهد کرد.
وی ادامه می‌دهد:ذکر و یاد خدا و تکرار القابش در شب قدر و اشک ریختن و طلب آمرزش کردن به سبب غفلت هایی که از یاد معبود شده و گناهانی که از سر غفلت انجام شده، هر گونه ناپاکی و زنگار را از دل آدمی می‌زداید و مانند حصاری، حافظ و نگهبان او در برابر گناهان است... به راستی که هر کلمه دعا در شب قدر، تکه‌ای از سیاهی درون آدم‌ها را می‌کند و با هق‌هق گریه بیرون می‌اندازد.
امشب گوشه گوشه صحن ها و رواق‌ها پر می‌شود از صدای دعا، زمزمه‌هایی که هر دل سختی را نرم می‌کند، صحن ها پر می‌شود از مرواریدهای غلطان اشک که بر گونه‌های بندگان خاضع و مومن خدا جاری است تا دل‌هایشان را جلا بخشد، امشب و در شب بیست و یکم رمضان، حرم پر خواهد شد از بانگ الغوث و خلصنا و در این میانه خوشا به‌حال کسی که دلش شکسته باشد.
انتهای دعا، نزدیک سحر، حال سبک بالان را می‌توانی میان آنهایی که یک به یک از درگاه حرم خارج می‌شوند، ببینی، با لبخندی از سر رضایت، راضی از معامله‌ای که جز برد ندارد. باختن در کار نیست...
گزارش از اعظم عباسپور
