سه شنبه 28 اسفند 1403
Monday, 17 March 2025
بسیاری از افراد این سؤال را مطرح می‌کنند که آیا خودارضایی می‌تواند باعث ناباروری شود یا خیر. این نگرانی عمدتاً ناشی از باورهای غلط یا اطلاعات نادرست در جامعه است. خودارضایی یک رفتار طبیعی در میان افراد مختلف است، اما برخی معتقدند که این عمل ممکن است بر سلامت جنسی و توانایی باروری تأثیر منفی بگذارد. در این مقاله، تأثیر خودارضایی بر باروری را بررسی خواهیم کرد تا به درک درستی از این موضوع برسیم.
این عمل می‌تواند عوارض جسمانی متعددی ایجاد کند که در مردان شامل لاغری، پوکی استخوان، دیسک کمر، کاهش آب بدن، نارسایی قلبی و تیروئیدی، کاهش تولید اسپرم و در نتیجه کاهش باروری است. در زنان، سردرد، تغییر زمان قاعدگی، لرزش دست‌ها، کاهش توان باروری تخمک‌ها و کم‌شدن توان شیردهی از جمله پیامدهای آن هستند.
افرادی که در روز چندین بار خودارضایی می‌کنند، عوارض شدیدتری را تجربه خواهند کرد که شامل کمردرد، بدخوابی یا بی‌خوابی، حساسیت بیش از حد، نازک‌شدن موها، زود‌رنجی و حتی مشکلات بینایی مانند تاری دید است. در موارد حاد، این افراد دچار ریزش مو، وزوز گوش، انزال زودرس، خروج غیرارادی مایع منی، درد لگنی و ضعف عمومی بدن می‌شوند.
علاوه بر مشکلات جسمی و روحی، خودارضایی ممکن است مشکلات اجتماعی نیز به همراه داشته باشد. از جمله این مشکلات می‌توان به کاهش میل جنسی در زندگی زناشویی، کاهش اعتمادبه‌نفس، کاهش تمایل به ازدواج و اختلال در روابط خانوادگی اشاره کرد. همچنین، انجام مداوم آن می‌تواند به ضعف بافت اسفنجی آلت تناسلی و کاهش توان باروری منجر شود.
برای کاهش میل به خودارضایی، توصیه می‌شود برخی مواد غذایی مانند خوراکی‌های ترش (لیموترش، لیموعمانی، ترشیجات)، گوشت قرمز، غذاهای چرب، خرما، پیاز، آجیل‌هایی مانند پسته و بادام، فلفل و تخم‌مرغ را از رژیم غذایی خود حذف کنید. در عوض، مصرف عدس، کاهو، خیار و گوجه‌فرنگی به کنترل میل جنسی کمک می‌کند. همچنین، گرفتن دوش آب سرد می‌تواند بسیار مفید باشد.
برای ترک خودارضایی، باید صبور بود و به تدریج این عادت را کاهش داد. کاهش تدریجی تعداد دفعات آن، پرهیز از مشاهده محتوای تحریک‌کننده، پرهیز از خلوت‌بودن، پوشیدن لباس‌های راحت، ورزش منظم و مشغول‌کردن ذهن به فعالیت‌های مفید از راهکارهای مؤثر برای ترک این عادت هستند. در نهایت، داشتن اراده و اعتقاد به توانایی ترک این عادت، نقش مهمی در موفقیت فرد دارد.
اولین قدم در مسیر ترک خودارضایی، آگاهی از دلایل انجام این عمل و پیامدهای آن است. برخی از مهم‌ترین علل خودارضایی شامل استرس، اضطراب، تنهایی، دسترسی به محتوای تحریک‌کننده و عادت‌های نادرست هستند. شناخت تأثیرات منفی، از جمله کاهش انرژی، افت تمرکز، احساس گناه و کاهش عزت نفس، می‌تواند انگیزه لازم برای ترک این رفتار را تقویت کند.
یکی از عوامل تقویت خودارضایی، بیکاری و نداشتن سرگرمی‌های مناسب است. در نتیجه، برنامه‌ریزی برای انجام فعالیت‌هایی مانند مطالعه، یادگیری مهارت‌های جدید، شرکت در فعالیت‌های اجتماعی و هنری می‌تواند به کاهش این رفتار کمک کند.
بله، پس از ترک خودارضایی، بدن به تدریج خود را بازسازی می‌کند و بسیاری از عوارض ایجاد شده کاهش می‌یابند. زمان لازم برای بهبودی، به شدت و مدت وابستگی فرد بستگی دارد. افرادی که وضعیت جسمانی قوی‌تری دارند و مدت کوتاه‌تری درگیر این عادت بوده‌اند، سریع‌تر بهبود می‌یابند. انجام ورزش منظم، تفریحات سالم و پرهیز از محرک‌های جنسی در بازگشت سلامتی مؤثر است.
خیر، خودارضایی به طور مستقیم باعث ناباروری نمی‌شود. این عمل تأثیری بر کیفیت یا توانایی تولید اسپرم در مردان و باروری در زنان ندارد. با این حال، اگر خودارضایی بیش از حد و به صورت افراطی انجام شود، ممکن است برخی مشکلات مانند کاهش تعداد اسپرم در انزال (در مواردی که بلافاصله پس از یکدیگر انجام شود)، خستگی مفرط و کاهش میل جنسی را به دنبال داشته باشد. در زنان نیز خودارضایی تأثیری بر توانایی بارداری ندارد، مگر اینکه باعث آسیب‌های فیزیکی یا عفونت‌های تناسلی شود. در نتیجه، خودارضایی در حد متعادل معمولاً بی ضرر است و تأثیر مستقیمی بر ناباروری ندارد. اگر نگرانی‌هایی در این زمینه وجود دارد، مراجعه به پزشک متخصص می‌تواند اطلاعات دقیق‌تری ارائه دهد.
سوال مخاطب نی‌نی‌بان: آیا استمنا باعث ناباروری می‌شود؟
دکتر سعید محمدزاده، ارولوژیست:
خودارضایی تأثیر کمی بر باروری دارد، مگر اینکه فرد به شکل افراطی این کار را انجام دهد. در این صورت، مراجعه به پزشک ضروری است. خودارضایی در بین بسیاری از افراد، چه زن و چه مرد، رایج است و معمولاً در شرایطی رخ می‌دهد که فرد به جنس مخالف دسترسی ندارد. این پدیده از نظر بیولوژیکی طبیعی محسوب می‌شود. برخی افراد، یک یا دو بار در هفته آن را انجام می‌دهند. این عمل معمولاً در نتیجه تماشای محتوای مستهجن و تحریک فردی صورت می‌گیرد و در صورت تداوم در بلندمدت، عوارضی به همراه خواهد داشت.
بعضی از افراد حتی پس از ازدواج نیز به خودارضایی ادامه می‌دهند. زمانی که فرد محیطی امن برای انجام این عمل پیدا کند، ترک آن دشوارتر می‌شود و ممکن است به نوعی وابستگی تبدیل گردد. خودارضایی موجب تخلیه اسپرم و از دست رفتن انرژی بدن می‌شود و عوارض کوتاه‌مدت، میان‌مدت و بلندمدت جسمی و روحی دارد. از جمله عوارض روحی آن می‌توان به گوشه‌گیری، خستگی، بی‌حوصلگی، عصبی‌شدن و خواب‌آلودگی اشاره کرد. همچنین، برخی مطالعات نشان داده‌اند که ضریب هوشی افراد ممکن است کاهش یابد.
