به گزارش خبرنگار مهر، حجت‌الاسلام والمسلمین مهدی طاهری، مدرس حوزه و دانشگاه امروز ۱۰ بهمن‌ماه در همایش یاوران نماز که با حضور نماینده ولی فقیه در استان و دبیران اقامه نماز دستگاه‌ها در سالن اجتماعات شرکت نفت استان برگزار شد با نقل آیه شریفه «إِنَّ هَٰذَا الْقُرْآنَ یَهْدِی لِلَّتِی هِیَ أَقْوَمُ» (اسراء/۹) و با اشاره به اینکه مراد از الْقُرْآنَ، کل قرآن است، اظهار کرد: تک‌تک حروف و آیات قرآن مایه هدایت الهی هستند و اگر حتی یک حرف یا لفظی از این کتاب آسمانی دچار تحریف شود، سیر هدایتی آن دچار مشکل خواهد شد.
وی با ذکر اینکه خطاب قرآن کریم به پیامبر اما مخاطب آن همه بشریت است و همه باید از هدایت‌بخشی قرآن بهره‌مند شوند، ادامه داد: بسیاری از واژه‌های قرآن کریم هم جنبه هدایت‌بخشی دارند مثلاً واژه «ویل» در قرآن چندین بار آمده است از جمله می‌فرماید «وَیْلٌ لِلْمُطَفِّفِینَ» (مطففین/۱) و مراد فقط فروشندگان و بازاریان نیستند بلکه همه کسانی هستند که نعمتی در دست دارند اما آن‌را به بهای کم بفروشند.
«ساهون» در قرآن چه کسانی هستند
طاهری با اشاره به آیه چهارم از سوره مبارکه ماعون «فَوَیْلٌ لِلْمُصَلِّینَ»، بیان کرد: در این آیه خداوند نمازگزاران و یاوران نماز را توبیخ شدید و مؤکد می‌کند و در آیه بعد توضیح می‌دهد که «الَّذِینَ هُمْ عَنْ صَلَاتِهِمْ سَاهُونَ» و مراد از سَاهُونَ، کسانی هستند که نسبت به نماز سهل‌انگاری می‌کنند.
این مدرس حوزه و دانشگاه با تصریح اینکه نسبت ما با مبانی دینی از یک نگاه می‌تواند به دو قسم شامل نسبت عقلی و نسبت قلبی تقسیم شود، توضیح داد: ارتباط برخی با نماز و معارف دین ممکن است نسبت عقلانی باشد که ضرورت دارد اما کمال‌آفرین نیست چرا که این سنخ ارتباط برای نشان دادن راه کفایت می‌کند و نه رساندن انسان به هدف، حال آنکه دانستن در مورد مسیر حرکت الزاماً به معنی تحقق حرکت و رسیدن به مقصد نیست.
طاهری با یادآوری اینکه داشتن استدلال‌های محکم عقلانی ناظر بر ضرورت اقامه نماز برای رسیدن به مقصد کفایت نمی‌کند، افزود: گاهی ما به فرزندان راجع به خواندن نماز استدلال می‌کنیم اما باز هم فرزندمان در نماز کاهل است؛ پرسش اینجاست که چه درصدی از جامعه ما نمازخوان هستند، چه بسیار افرادی که استدلال‌های عقلانی نماز را به خوبی می‌شناسند و اشراف دارند اما باز هم کاهل هستند.
وی با تأکید بر اینکه میان دین و تدین تفاوت وجود دارد، ادامه داد: در عصر امام حسین (ع) جامعه دینی بود اما متدین نبود، راهی که باید طراحی شود این است که چگونه می‌توان یک جامعه دینی را متدین کنیم، خیلی‌ها نماز را قبول و به لحاظ عقلی باور به نماز دارند اما نسبت به این فریضه الهی سهل‌انگاری می‌کنند که اینها مصداق «سَاهُونَ» هستند و نمازشان آنها را به مقصد نمی‌رساند.
طاهری با ذکر اینکه باور به نماز یک دانایی و نماز خواندن یک دارایی است، بیان کرد: در حوزه دانایی نماز مشکلی نداریم زیرا نماز مصداق اتم شکرگزاری است و هر عقل سلیمی این را می‌پذیرد؛ دانایی افراد جامعه نسبت به نماز زیادتر شده اما آنها را به مقصد نرسانده است.
این مدرس حوزه و دانشگاه با تصریح اینکه بُعد عقلانی دین برای جلوگیری از انحراف دین ضرورت و موضوعیت دارد، بیان کرد: بسیاری از فرقه‌های انحرافی از جایی شروع می‌شوند که عقلانیت ندارند اما حرکت دین صرفاً با مسائل عقلی به مقصد نمی‌رسد بلکه برای حرکت و وصول به مقصد نیاز به «قلب» داریم.
طاهری با تصریح اینکه شوق به خواندن نماز و باور به نماز دو مقوله متمایز هستند، اظهار کرد: در حوزه دین صرفاً اکتفا به معارف عقلی کافی نیست بلکه معارف شوقی هم باید باشد که امام (ره) این موضوع را به «قلب» تعبیر می‌کنند و قائلند کسانی که عقل دارند اما قلب ندارند وصول به مقصد هم ندارند.
باور به نماز باید تبدیل به رفتار شود
وی با ذکر اینکه صرف باور داشتن منجر به فعل و رفتار نمی‌شود، توضیح داد: مسئله این است که چگونه یک باور اعتقادی را راسخ در قلب کرد و پرسش اینجاست که حوزه باور را چگونه می‌توان تبدیل به رفتار کرد.
طاهری با یادآوری اینکه طهارت قلب یکی از بایسته‌های اقامه نماز است، توضیح داد: خداوندی که به طهارت مکان، لباس و بدن نمازگزار اهمیت داده یقیناً بر طهارت قلب نمازگزار نیز تأکید دارد و شرط وصول به مقصد در نماز این است که قلب طاهر باشد چرا که قلب محل پرورش امیال و تولید شوق است و اینجاست که فرمودند: قلب مؤمن عرش خداوند رحمان است.
این مدرس حوزه و دانشگاه در پایان با تأکید بر اینکه طهارت قلب محرک انسان برای اقامه نماز است، بیان کرد: قلب آدمی پای کار ایجاد شوق و حرکت به سمت این فریضه الهی است.
