احد ده بزرگی شاعر پیشکسوت شیرازی در گفتگو با خبرنگار مهر درباره حال و هوای این روزهایش گفت: ۷۵ سال دارم و سنم بالا رفته است؛ با قلبی که با باطری کار می‌کند و فقط ۱۵ درصدش فعال است. با همین شرایط زندگی می‌کنیم و البته خدا را شاکر هستیم.
متولیان فرهنگ فراموش‌مان نکنند
احد ده‌بزرگی درباره آخرین وضعیت بیماری و شرایط زندگی خود توضیح داد: من نمی‌توانم حرکت کنم. با همسرم تنها زندگی می‌کنیم که هردوی ما نمی‌توانیم حرکت کنیم. خودم روی یک تخت افتاده‌ام، ایشان هم روی یک تخت دیگر افتاده است. الهی شکر می‌گذرد. باید بگذرانیم.
وی خطاب به متولیان فرهنگی کشور گفت: ما شبانه‌روز همه عمرمان را برای ادبیات این کشور و اسلام گذاشتیم. آنها باید کمک کنند که امروز در این خلوت تنهایی و این فقر و فلاکت زندگی نپوسیم تا آیندگان نگویند این هم شاعرشان. من این روزها برای تهیه داروها مشکل دارم. از صبح که بلند می‌شوم، هم خودم و هم خانمم، باید دارو بخوریم. داروها هم گران است و حقوق ما ناچیز است. حقوق ما حقوق معلمی است. با این حقوق نمی‌توانیم داروها را تهیه کنیم.
احمد ده‌بزرگی درباره حضور شعر در روزهای تنهایی و بیماری‌اش گفت: همین الآن که شما زنگ زدید مشغول شعر بودم و داشتم شعر می‌گفتم. غزلی است که انگار حضرت امام حسین (ع) برای سکینه و رباب گفته است. داشتم روی این غزل کار می‌کردم. خداراشکر شعر نفس ما و حیات ماست. لحظه به لحظه داریم با شعر زندگی می‌کنیم و قلب من با شعر می‌تپد.
دو کتاب آماده دارم
این شاعر پیشکسوت درباره آخرین فعالیت‌های ادبی‌اش گفت: آخرین کتاب من «آیات سبز» بود که تجدید چاپ شد. دو تا کتاب هم آماده چاپ دارم که یکی از آنها به لهجه شیرازی است؛ به نام «باهار فقط باهار شیراز» که انشاالله در دهه فجر منتشر می‌شود. یک کتاب دیگر هم در دست حوزه هنری است که قرار است تمام اشعار گذشته من را که حدود پنجاه یا شصت کتاب می‌شوند جمع کنند و از شعرهای من یک گزیده کامل و خوب منتشر کنند. این گزیده یا دیوان یادگاری است که من از من برای جوان‌های عزیز می‌ماند.
ده‌بزرگی با بیان اینکه پیش از انقلاب شعرها گنگ و لال بودند، درباره پیروزی انقلاب اسلامی و تأثیر آن بر شعر گفت: با پیروزی انقلاب که انفجار نور بود و واقعا تاریکی شب را کنار زد، شعر هم مثل فجر شکوفا شد. حرکت‌های زیادی در ادبیات انقلاب به وجود آمد که یکی از اولین کارها نهضت ترکیب‌سازی در شعر بود. با این نهضت زبان شعر مقداری تغییر کرد شد و ترکیب‌های جدیدی وارد ادبیات شد. نمونه‌اش یک غزل از خود بنده است که برای حضرت امام گفتم. «با نسیم نفس سبز امام گل سرخ / جوش زد باده توحید به جام گل سرخ». در این بیت «نسیمِ نفس» یک ترکیب است، «نفسِ سبز» یک ترکیب است، «امام گل سرخ» یک ترکیب است، «باده توحید» یک ترکیب جدید است، «جام گل سرخ» هم یک ترکیب جدید است.
نهضت ترکیب‌سازی شعر انقلاب متوقف نشده است
ده‌بزرگی درباره نهضت ترکیب‌سازی دهه اول انقلاب گفت: این حرکت آغاز شد و خیلی هم از شاعران جوان آن روز از آن استقبال کردند. مثلا مرحوم نصرالله مردانی از کسانی بود که در این حوزه کار کرد و شعرهای زیادی نوشت و شعرهایش هم روی بسیاری از جوان‌ها اثرگذار بود. کم کم شاعران دیگری مثل سیدحسن حسینی و قیصر امین‌پور وارد میدان شدند که تحول‌آفرین بودند. نسل تازه شاعران انقلاب نهضتی در گونه‌های مختلف ادبی به وجود آوردند. بعد از آن مدتی گذشت و از خراسان یک حرکت جدیدی انجام دادند که شعر ساده و روان بود. بعد از آن تا همین امروز جریان شعر انقلاب متوقف نشده و هرروز کار جدیدی را در شعر رقم زده‌اند. طراوت و شکوفایی شعر انقلاب حفظ شده و متوقف نشده است.
ده‌بزرگی در پایان حوزه هنری و کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان را از مراکز اصلی شعر و ادبیات نام برد و گفت: قبلا آموزش و پرورش هم بود. اما آموزش و پرورش بساط ادبیات را برچیده و دیگر کاری به ادبیات ندارد. درحال حاضر تنها حوزه هنری و کانون پرورش فکری دارند کارهایی انجام می‌هند و شعر را و شاعران جوان را تربیت می‌کنند.
***
پیش از این گفتگو با مصطفی محدثی خراسانی و رضا اسماعیلی در قالب مجموعه «شعر انقلاب در نگاه شاعران» منتشر شده‌اند که در پیوندهای زیر قابل دسترسی و مطالعه‌اند؛
* «پیش از انقلاب شاعری ژست بود؛ ترکیبی به نام «شعر جوان» نداشتیم»
