دوشنبه 08 بهمن 1403
Monday, 27 January 2025
عصر ایران؛ مهرداد خدیر- رئیس مجلس شورای اسلامی در نطق امروز خود بار دیگر و این مرتبه به صورت غیر مستقیم به محمد جواد ظریف معاون راهبردی رئیس جمهوری به سبب آنچه در داووس سوئیس در مصاحبه با فرید زکریا روزنامه‌نگار مشهور گفته بود ۴طعنه زد و از او خواست مراقب سخنان خود در محافل بین‌المللی باشد.
این بار البته دیگر آقای قالیباف از آقای ظریف نخواست بر اساس قانون تصدی مشاغل حساس، ظریفانه کنار برود و شاید مانند شماری از همکاران به دستگاه قضایی دل بسته بلکه او را ذیل کسانی دانست که به هر حال کارگزار نظام محسوب می شوند.
احتمالا بازدید رییس جمهور پزشکیان به اتفاق معاون راهبردی از نمایشگاهی که در حسینیه امام خمینی برپاست و انعکاس آن در تارنمای رسمی رهبری با ذکر عنوان رسمی ظریف آقای قالیباف را تا اندازه ای متوجه هماهنگی ه در سطوح عالی ساخته و از این رو ظریف را به عنوان فردی که به هر حال کارگزار نظام محسوب می شود به رسمیت شناخته است.
رییس مجلس در نطق خود به جای تقبیح شعارهای موهن علیه رئیس جمهور پزشکیان و معاون او در اجتماع چند کفن پوش پرخاش گر سراغ اظهارات ظریف رفت با این محور که چرا اختلافات داخلی را در محافل بین‌المللی مطرح کرده است.
می توان حدس زد بیشتر از این جمله ظریف ناراحت شده‌اند که به فرید زکریا گفت "اگر امروز به جای رئیس جمهور پزشکیان رئیس جمهور جلیلی داشتید ممکن بود یک جنگ در منطقه داشته باشید."
اولا این حرف چه در تهران گفته می‌شد چه در سوییس بازتاب بین المللی داشت و گذشت آن زمان که سخنی در جایی محبوس شود. سال‌هاست چنین است کما این که احمدی‌نژاد در یک روستای مرزی درباره انرژی هسته‌ای صحبت می کرد همان بازتاب را داشت که در دانشگاه کلمبیا و اساسا رسانه ها دنیا را به دهکده جهانی تبدیل کرده اند کما این که این قاعده درباره خود آقای قالیباف هم صادق است و آنچه برای جلب رضایت تندروها در محافل داخلی شان و علیه ظریف گفت هم به اندازه سخنان او در مجلس بازتاب داشت.
ثانیا آقای قالیباف نگفته آنچه ظریف گفته درست نیست و اگر جلیلی هم رئیس جمهور می‌شد جنگی محتمل نبود بلکه گفته چرا آنجا گفته است. در حالی که وسط نشست داووس که فریاد نکشیده بلکه در پاسخ به پرسش یکی از مشهورترین روزنامه نگاران بین المللی گفته است و کسی که نیم قرن تجربه فعالیت دیپلماتیک دارد و از اسرار مختلف آگاه است و ۸ سال وزیر خارجه بوده اگر نتواند نظر خود را با مصالح و ملاحظات بگوید چه کسی می تواند؟
با مزه این که در بهار ۱۴۰۰ و در حالی وزیر امور خارجه بود هم باز بر او خرده می‌گرفتند که چرا فلان گفتی و بهمان نگفتی در حالی که وزارت خارجه سیاست گذار نیست و کارگزار است و حالا می گوید مسوولیت با وزارت خارجه است!
سه نکته اصلی مد نظر این یادداشت اما اینهاست:
یک. اگر تفاوتی ندارد جلیلی رئیس جمهور می شد یا پزشکیان خود قالیباف چرا کاندیدا شد؟ اگر خود او رئیس جمهور شده بود تفاوت داشت یا نه؟
دو. اتفاقا ظریف می خواهد بگوید دموکراسی در ایران جواب می دهد و تغییرات را باور کنند و یک دست نپندارند.
نکته سوم اما منظور اصلی است. این که آقای قالیباف نگران است سرنوشت دست پخت دوم و سوم مجلس تحت ریاست او برای دست پخت اول تکرار شود. مرادم از دست پخت همان مصوبه قانون اقدام راهبردی در پاییز ۹۹ است که چوب لای احیای برجام در دولت روحانی و پس از انتخاب بایدن گذاشت.
دست پخت دوم و سوم هم قانون حجاب و مشاغل حساس است.
قانون حجاب مسکوت مانده و به مجمع یا شورای عالی امنیت ملی رفته و نه تنها رئیس جمهور ابلاغ نکرد که رئیس مجلس هم با این که قول داده بود ابلاغ می کند بازماند.
آن یکی هم مشاغل حساس است که به استناد آن می خواستند ظریف را از کابینه حذف کنند.
حالا که آن دو دست پخت به نتیجه مطلوب نرسیده فیل شان یاد هندوستان کرده که همان دست پخت اول یا قانون اقدام راهبردی است. چون نگران اند مجوز مذاکره صادر شود دست شان از محدود کردن دولت با آن قانون هم کوتاه خواهد شد.
این رفتارها و گفتارها در عین حال این شائبه را هم پدید می آورد که قالیباف رقابت انتخاباتی را ادامه می دهد. اگر با پزشکیان تمام شده با سایه او.
این هم قابل تامل است که هم زمان با سفر رئیس جمهوری به تاجیکستان و روسیه رئیس مجلس به اتیوپی یی رفت که در تهران سفارتخانه ندارد و حجم تجارت ما با این کشور آفریقایی ۱۵ میلیون دلار است و دستاورد سفر ایجاد خط هوایی تهران- آدیس آبابا اعلام شد و سفر ظریف به داووس و مصاحبه با فرید زکریا بسیار بیش از سفر به آدیس آبابا بازتاب داشته است!
