یوسف شیخ الملوکی در گفت‌وگو با خبرنگار مهر، اظهار کرد: سال زراعی از ابتدای مهر ماه تا پایان شهریور ماه سال آینده محاسبه می‌شود که طبق آمار و شرایط موجود ما با ۴ سال پیاپی خشکسالی مواجه بودیم.
مدیر کل هواشناسی استان قزوین بیان کرد: در سال زراعی گذشته یعنی از ابتدای مهر ماه سال ۱۴۰۲ تا پایان شهریور ماه سال ۱۴۰۳ میزان بارش ۲۲۵.۱ بوده است و این در حالی است که میزان بارندگی نرمال ۳۰۷.۱ میلیمتر بوده است یعنی در سال زراعی گذشته ما با ۸۱ میلیمتر کاهش باران یا به تعبیر دیگر کاهش ۲۶.۶ درصدی بارندگی مواجه بودیم.
وی افزود: طبق رتبه‌بندی، استان قزوین پس از استان‌های گیلان و چهارمحال بختیاری به عنوان سومین استان خشک در سال ۱۴۰۲ و ۱۴۰۳ مطرح شده است.
این مسئول ابراز کرد: در سال زراعی کنونی که از ابتدای مهر ماه در پاییز سطح بارندگی استان ۱٠.۶ میلیمتر بوده است که نسبت به بلند مدت ۳.۲ میلیمتر است یعنی ۷ میلیمتر افزایش بارندگی در استان اتفاق افتاده است.
این مسئول مطرح کرد: متأسفانه طی ۱۰ یا ۱۵ سال گذشته میزان بارش نرمال رو به کاهش بوده که این نشان می‌دهد ما پیش از آن با انباشت خشکسالی مواجه بوده‌ایم به این معنا که ما به منابع رطوبتی دشت قزوین بدهکاریم.
وی در ادامه مطرح کرد: کاهش آب روان رودخانه‌ها، کاهش آب پشت سدها و کاهش سفره آب‌های زیرزمینی از علل خشکسالی است و تنها راه حل این مسئله مدیریت مصرف آب شرب، آب صنعتی و کشاورزی است البته باید به این نکته توجه داشت که افزایش شدت بارندگی و مدیریت مصرف، شدت خشکسالی را کاهش می‌دهد و در جبران خشک سالی مؤثر نیست.
شیخ الملوکی تشریح کرد: به تعبیر دیگر اگر بر فرض طی ۵ سال آینده میزان بارندگی در سطح استان در شرایط خوبی قرار داشته باشد شدت خشکسالی کاهش پیدا می‌کند و این به معنای جبران خشک سالی سنوات گذشته نیست.
وی تصریح کرد: علت کمبود بارش تغییر اقلیم و در نهایت تغییر ناهنجاری‌های اقلیمی در غرب آسیا بوده که کشور ما نیز جزو آن است که این تغییرات سبب کاهش نزول جوی آب شده است به این معنا که طی ۵۰ سال گذشته میزان بارندگی ۱۰۰ میلیمتر کاهش داشته و در استان قزوین به طور میانگین سالی ۲ میلیمتر کاهش بارندگی اتفاق افتاده است.
این مسئول در پایان گفت: از طرف دیگر تبخیر تعریق افزایش داشته و این دو عامل افزایش شدت گرما و کاهش بارندگی خشکسالی را به همراه داشته است که تنها راه مواجهه با این مسئله مدیریت مصرف آب حوزه‌های مختلف شرب، کشاورزی و صنعت و همچنین تغییر الگوی کشت، تغییر الگوی مصرف صنایع و آب شرب و روی آوردن به تولید گیاهان کم آب دوست است.
