نقد تند سیاست‌های صدا و سیما؛ هنوز هیچ خبری از مذاکره نیست، چرا حمله به ظریف را شروع کرده‌اند؟

روزنامه اطلاعات در یادداشتی با عنوان «این‌ که وفاق نیست» به نقد برنامه‌های ضدبرجامی و ضد مذاکره صداوسیما پرداخته است.

این روزنامه در این زمینه نوشت: با توجه به زمزمه‌هایی که درباره امکان از سرگیری مذاکرات برجامی و تحصیل توافقی برای رفع تحریم‌ها درگرفته، همزمان تبلیغات ضدبرجامی صداوسیما هم اوج گرفته است.

برنامه‌های ویژه دعوت از مخالفان مذاکره و حمله به تیم مذاکره قبلی برجام و به‌ویژه جواد ظریف و تهیه گزارش‌های خبری درباره آثار و تبعات زیانبار برجام به تعبیر متولیان و برنامه‌سازان سیمایی از جمله تلاش‌هایی است که در جریان است تا قبل از اینکه حتی مذاکره‌ای در کار باشد یا گفتگویی آغاز شود، مرگ آن را از همین حال رقم بزنند یا اصولاً امکان تحقق آن را از بین ببرند و جالب اینکه حتی آنقدر خوش سلیقه هم نیستند که در مناظره‌ها از یک موافق نیم‌بند و از یک حریف ضعیف هم دعوت کنند تا آش اینقدر‌ها هم شور نباشد و حداقل اقناعی هم در مخاطب پدید آورد.

بحث بر سر اصرار عجیب جریانی است که با وجود ملاحظه تنگنا‌ها و مشکلاتی که تحریم‌ها و نبود ارتباطات لازم بین‌المللی برای کشور به بار آورده، از همین حال راه را برای عبور از این بحران می‌بندند و شوربختانه‌تر اینکه راه‌حل جایگزین و قابل دسترسی هم برای آن پیش چشم نمی‌آورند.

به عنوان مثال اگر می‌گویند ما به رفع تحریم نیازی نداریم و مشکل اصلی معضلات اقتصادی کشور، وجود تحریم‌ها نیست (که واقعاً هم تمامی مشکلات اقتصادی را نمی‌توان به آن ارتباط داد)، سازوکاری هم برای اداره بهتر کشور و رشد اقتصاد پیشنهاد نمی‌دهند و صرفاً برای ایجاد مانع بر سر راه دولت تازه، به حمله و هجوم روی آورده‌اند و در این مسیر هم البته برخی تریبون داران با نفوذ و از جمله برخی ائمه محترم جمعه همنوایی می‌کنند.

نکته اینجاست که همه می‌دانیم تصمیماتی در این حد مهم صرفاً با اراده یک دولت یا یک رئیس جمهوری قابل تحقق نیست و به نوعی اراده و تصمیم نظام حکمرانی است. نگارنده هم معتقد است بخش مهمی از مشکلات موجود به‌ویژه در حوزه اقتصاد و مالیه و ناترازی‌های بسیار خطرناک آن، حتی با رفع همه تحریم‌ها هم از بین نمی‌رود و به اصلاحات ساختاری مهمی نیازمند است؛ اما بی‌تردید در مسیر انجام این اصلاحات رفع تحریم‌ها به نوبه خود نقش قابل توجهی دارد.

برای ساماندهی بخش مهم دیگری از این اصلاحات ساختاری که به تحریم مرتبط نیست، نیازمند اجماعی هستیم که صرفاً با ایجاد وفاق در دستگاه اداری و دولت قابل حصور نیست. اینکه هنوز بخواهیم به اختلافات حزبی و جناحی دامن بزنیم یا به تسویه حساب با رقیب انتخاباتی بپردازیم، هیچ مشکلی از کشور و ملت حل نمی‌کند؛ درست هم نیست که دولت را در چنین شرایط دشواری تنها بگذاریم و گمان کنیم با زمین‌زدن آن می‌توان به منصبی رسید و توفیقی به دست آورد.

بار‌ها به این نکته اشاره شد که در شرایط کنونی و با وجود مجموعه‌ای از ناترازی‌هایی که هر روز وضعیت نگران کننده‌تری به خود می‌گیرد، فقط ظرفیت دولت کفایت نمی‌کند و همه باید پای کار باشند و دست در دست هم بگذارند. با مدیریت جزیره‌ای و با اختلاف و تفرقه هیچ مشکلی حل نمی‌شود. راستی این صدا‌های بلند مخالف و این طرفداران معیشت مردم که حال هر کاستی و نارسایی و گرانی و کمبودی را با صدای بلند فریاد می‌زنند، تا همین ۶ ماه پیش چرا شمشیر در نیام گذاشته و کلام فرو بسته بودند؟ و چرا با دولت یکدست و همسو، بدون انجام مذاکره و توافقات برجامی و بدون وجود نگاه متهم به تفکرات نئولیبرالیستی، رفاهی برای جماعت نیاوردند و موفق به کاهش نرخ تورم نشدند و سه سال تمام تورم چهل درصدی برجامعه تحمیل شد؟ کمی انصاف هم بد نیست.

کوته سخن آنکه بیاییم برای کمک به دولت و ملت و برای فائق آمدن بر مشکلاتی که هر روز آستانه تحمل جامعه را پایین و پایین‌تر می‌آورد، به خاطر خدا و مردم، همدلی و مهر و مدارا و وفاق را تحقق بخشیم.

نویسنده: فتح‌الله جوادی