به گزارش مشرق، علی‌اکبر استاد اسدی یکی از بازیکنان دوست‌داشتنی نسل ۹۸ بود که فوتبالدوستان، خاطرات بسیاری از او در ذهن دارند. از گل بخودی او به دروازه تیم ملی و احمدرضا عابدزاده بگیرید و به شایعه نسبت فامیلی‌اش با فائقی – معاون اسبق سازمان تربیت‌بدنی – برسید. استاد اسدی که یکی از بازیکنان مهم تیم ملی در مسیر صعود به جام جهانی فرانسه بود، در بازی تیم ۹۸ و منتخب استقلال و پرسپولیس غیبت داشت که البته عدم حضور او به چشم آمد. حالا استاد اسدی که کارمند بخش ورزش شهرداری تبریز است، از دلایل این غیبت می‌گوید. گویا مشکل او، دریافت مرخصی از محل کارش بود و به همین دلیل نتوانست تیم ۹۸ را در ورزشگاه آزادی همراهی کند. با استاد، درباره این بازی، مقایسه نسل‌ها، تومیسلاو ایویچ و کریم باقری صحبت کردیم که این گفت‌وگو پیش روی‌تان است.
در افتتاحیه دوباره ورزشگاه آزادی و بازی تیم ۹۸ مقابل منتخب استقلال و پرسپولیس حضور نداشتی. دلیلش چه بود؟
یکی دو هفته قبل از این بازی، باشگاه پیکان و رسول خطیبی تورنمنت سه‌جانبه‌ای تدارک دید که من آمدم و همراه تیم ۹۸ بودم. به همین دلیل دیگر نتوانستم مرخصی بگیرم تا دوباره به تهران بیایم و کنار تیم باشم. البته مسئولان شهرداری همیشه با من همکاری کرده‌اند و باید از آن‌ها تشکر کنم.
اما در مشهد هم نبودی.
آنجا هم نشد بروم. برف بود و پرواز به سختی گیر می‌آمد. ان‌شالله در بازی‌های بعد می‌آیم و برای تیم ۹۸ بازی می‌کنم. ضمن اینکه یک سال مانده تا بازنشسته شوم و باید متعهد باشم.
میان بازیکنان تیم ۹۸ ، جای تو خالی بود و خیلی به چشم آمد.
تهامی بود و جای مرا پر کرد. شنیدم باز هم گفته فوتبالیست روی دست من نمی‌آید.
دقیقاً.
راست می‌گوید خب. واقعاً خوب بود و فراموش‌ناشدنی. متأسفانه او هم مثل من در شهر خودش غریب است. الان در تبریز به امثال ما تیم نمی‌دهند، آنوقت مربی چند ده میلیاردی می‌آورند. ارزشی برای خودی‌ها قائل نیستند.
الان در فوتبال فعالیتی نداری؟
می‌خواستم مدرسه فوتبال بزنم اما گفتند الان نمی‌شود. قبول نکردند و مجوز ندادند. روزگار است دیگر، اشکالی ندارد.
هنوز هم تمرین می‌کنی و آماده‌ای؟
من در بخش ورزش شهرداری تبریز مشغول هستم و این امکان برایم وجود دارد که هر روز وزنه بزنم و از امکانات استفاده کنم.
یعنی هنوز همان وزنه‌هایی را می‌زنی که باعث تعجب تومیسلاو ایویچ شد؟
(می‌خندد ) شما از کجا می‌دانید؟ یادش بخیر، چه زود گذشت.
خاطره‌اش را تعریف می‌کنی؟
من ۱۸۰ کیلو پا می‌زدم. ایویچ وقتی دید، تعجب کرد و گفت دیگر نمی‌خواهد بدنسازی کنی. آن زمان واقعا وزنه سنگینی بود. من اما به این وزنه‌ها عادت کرده بودم. خدا رحمت کند ناصرخان حجازی را. او در ماشین‌سازی به من می‌گفت سالن وزنه نرو، چون نیازی به بدنسازی نداری. من از فرط علاقه، بدون اطلاع او جیم می‌شدم، به سالن می‌رفتم و وزنه می‌زدم.
الان بازی می‌کردی، قیمت‌ات چقدر بود؟
نمی‌شود قیمت گذاشت اما الان بازیکنان ملی‌پوش حدود ۴۰،۵۰ میلیارد می‌گیرند. من هم اگر الان بازی می‌کردم، همین مبلغ را می‌گرفتم.
درباره همشهری و هم‌بازی قدیمی‌ات، کریم باقری هم صحبت کنیم. نظرت درباره سرمربیگری او چیست؟
کریم خودش نمی‌خواهد سرمربی شود، وگرنه خیلی چیزها در چنته دارد. با شناختی که از کریم دارم، می‌دانم اگر سرمربی بماند اذیت می‌شود. او باید همیشه کنار پرسپولیس باشد اما خودش می‌خواهد به عنوان دستیار به همکاری‌اش ادامه دهد.
سوال پایانی درباره مقایسه نسل‌ها است. خودم اعتقادی به این مقایسه ندارم اما چون سوژه این روزهای فوتبال ایران است، از تو می‌پرسم. شما بهتر بودید یا نسل فعلی؟
تیمی که بهتر است را همه می‌شناسند؛ دیگر نیازی نیست من حرفی بزنم. فقط باید چند نکته را بگویم. آیا الان مثل کریم باقری داریم؟ شبیه به مهدوی‌کیا و خداداد چطور؟ در این نسل، مهدی طارمی، سردار آزمون و علیرضا جهانبخش توانسته‌اند افتخار ایران باشند اما وقتی می‌خواهیم مقایسه کنیم، باید کلی حرف بزنیم. مردم برای تمام نفرات تیم ۹۸ احترام قائلند و آن‌ها را از صمیم قلب دوست دارند. همین برای جواب به سوال شما کافی است.
