محمدرضا بهرامی در گفت و گو با خبرنگار ایسنا گفت: کمتر کسی از نخبگان در ضرورت وفاق ملی، تردید به خود راه داده و در همسوسازی جریانها و نیروهای انسانی، نگفته و نکوشیده است. ولی از آنجا که هدف‌ها و انگیزه های خاص سیاسی و اجتماعی، تمایل به برتری طلبی و خودمحوری را می نمایانده، تاکنون توفیق چندانی برای جامعه پدید نیاورده است.
دبیر مجمع نخبگان دانشگاهی حوزوی استان افزود: همایش وفاق ملی و گردهمایی‌هایی با رویکرد مقاله محور که ملزوماتشان و کارکرد آنها برای راهبری امور و حل نظام مسائل کشور است فی نفسه اهتمام قابل تحسینی است. دبیر مجمع نخبگان دانشگاهی حوزوی استان گلستان ادامه داد: چنانچه خروجی این گونه همایش‌ها مثبت و با رعایت ملاحظات و مصون از آسیب ها، ضمانت اجرایی پیدا کند بی شک، موجبات بازسازی اعتماد عمومی، تکریم عملی شعارها و نیز تزریق امید به جامعه، بر عیار و ارزش آن افزوده خواهد شد.
وی بیان کرد: وفاق ملی که افق تحول در آن دنبال و جزو دغدغه‌ها باشد و در راستای رسیدن به سند چشم انداز مورد نظر مقام معظم رهبری، تدبیر و حرکت کند، ارزشمند و نقش بی بدیلی دارد.
بهرامی ادامه داد: مهم‌ترین اقدام دولت در این زمینه، برگزاری همایش‌ها و راه‌اندازی برنامه‌های مشترک میان گروه‌های مختلف سیاسی و اجتماعی و دعوت از آنها برای همکاری در راستای منافع ملی بوده است.
دبیر مجمع نخبگان دانشگاهی حوزوی استان خاطرنشان کرد: یکی از پیش‌نیازهای وفاق ملی ایجاد فرهنگ همگرایی، جمع‌پذیری، همبستگی، تفاهم، رفاقت، همدلی در بستر اجتماعی است به طوری که اگر این فرهنگ در جامعه ترویج شود و شکل بگیرد، بسیاری از موانع مشارکت مردم در توسعه کشور برداشته می شود.
وی تصریح کرد: همایش«وفاق ملی» می‌تواند نقش مهمی در پایدار شدن وفاق ملی داشته باشد به شرط آنکه تبدیل به وفاق میلی نشود و به همه فرصت طرح نظرات و دیدگاه‌های خود و نقد و بررسی نظرات دیگران را بدهد.
بهرامی افزود: «وفاق ملی» نقطه اصلی اتکای ما برای حل نه تنها مسائل سیاست خارجی، بلکه تمامی مشکلات گریبانگیر در کشور است، دولت برای اینکه بتواند در عرصه سیاست خارجی و نظام بین‌الملل پشتوانه محکمی داشته باشد، ابتدا باید بتواند وفاق ملی را در داخل کشور و در میان مردم تقویت کند.
عضو مجمع مشورتی نظام مسائل کشور بر مبنای فرمایش امامین انقلاب این پرسش‌ها را مطرح کرد: جایگاه وفاق در نوسازی جامعه و استمرار انقلاب و مصونیت‌یابی نظام و پیشرفت و آزادی و استقلال ملت ناشناخته است؟ یا این که جاذبۀ قدرت، شهرت و ثروت، دیدگان واقع نگر ما را به روی خطرهای دور و نزدیک فرو بسته است؟ یا آنکه بر اثر خودمحوری ها و خودبینی های فردی و حزبی، دیگر مجالی برای داوری و انصاف و گذشت و مدارا و برادری و خیرخواهی ملت، نمانده است؟
وی ادامه داد: شاید هم پندارمان این است که به هر حال این نظام و کشور را خداوند نگاه می دارد و حیله و توطئۀ دشمنان بی اثر است! آنگاه که تهدیدهای داخلی یا خارجی فزونی می‌گیرد و سستی‌ها و کاستی‌ها نمایان می شود، هرکس، جمعیت دیگری را متهم کرده و خود را تبرئه می کند! درست همین جاست که راز ناکامی در روند وحدت گرایی و وفاق آشکار می‌شود یعنی هیچ کس، در روزگار صلح و امنیت و اقتدار، به پیامدهای تفرقه افکنانۀ سخن و مواضع خویش نمی‌اندیشد و فقط می‌کوشد تا به نوعی رقیب را بدنام ساخته و از عرصۀ مدیریت جامعه براند.
دبیر مجمع نخبگان دانشگاهی حوزوی استان، در پایان با اشاره به بیانات حضرت امام(ره)خاطر نشان کرد: عقل سیاسی اقتضا می‌کند که ما امروز با آن اشخاصی که در رویه هم حتی با هم مخالفت دارند، لکن در اصل مقصد با ما موافقند؛ با ملّت موافقند؛ مسیرشان مسیر ملّت است؛ وحدت و وفاق داشته باشیم تا این مملکت را آرام کنیم تا جمهوری اسلامی با محتوای حقیقی خودش در کشور پیاده شود.
انتهای پیام
