کارشناس اورژانس، ناجی دختر دانشجوی هندی در اراک

کارشناسان واحد ارتباطات اورژانس، هر روز با ماموریت‌های متفاوت و گاهی پراسترس روبه‌رو هستند. آنها بعضی اوقات باید هم نقش پزشک، هم روانشناس و هم یک همدم را بازی کنند تا بتوانند بیماران را تا رسیدن آمبولانس و نیروهای اورژانس، آرام و گاهی از خطر مرگ دور کنند. درست مثل اتفاقی که مدتی برای یک دختر هندی افتاد که فارسی بلد نبود و این کارشناس واحد ارتباطات اورژانس اراک بود که توانست با تسلطی که به زبان انگلیسی داشت، او را آرام و از خطر تشنج دور کند.

به گزارش «تابناک» به نقل از همشهری آنلاین، فاطمه صالحی‌فرد همان کارشناسی است که ماموریت عجیب خود را با موفقیت پشت سر گذراند و باعث نجات دختر هندی شود که دانشجوی ترم ۳ پزشکی دانشگاه بین المللی اراک بود. او که فقط ۸ ماه از شروع به کارش در مرکز اورژانس می‌گذرد، در گفت و گو با همشهری می‌گوید: ماه گذشته وقتی در شیفت شب در حال کار بودم، اتفاق عجیبی رخ داد که برای خود من هم جالب بود. آن شب تماسی از خوابگاه دانشگاه بین المللی علوم پزشکی اراک با اورژانس گرفته شد. سرپرست خوابگاه در آن سوی تلفن اعلام کرد که یکی از دانشجویان دختر رشته پزشکی که تبعه هندی است، دچار حمله شده و حالش بد است. با این حال چون او فارسی بلد نبود، مسئول خوابگاه حرف‌های او را نمی‌فهمید و دقیقا نمی‌دانست که چه اتفاقی برای وی افتاده است.

او ادامه داد: با توجه به توضیحات سرپرست خوابگاه، آمبولانسی را به آنجا اعزام کردیم اما برای اینکه مطمئن شوم خطر فوری دانشجوی هندی را تهدید نمی‌کند، تصمیم گرفتم با او حرف بزنم تا متوجه شرح حالش شوم. مثلا باید می‌دانستم دچار تشنج شده یا مسمومیت.

مکالمه به زبان انگلیسی

تنها زبان مشترکی که دانشجوی هندی و کارشناس اورژانس با آن آشنایی داشتند انگلیسی بود. به همین دلیل خانم صالحی‌فرد شروع به حرف زدن با بیمار کرد.

او می‌گوید: خوشبختانه بیمار می‌توانست صحبت کند. از طرفی من زبان انگلیسی را خوب می‌دانم و تنها مشکلی که داشتم، لهجه دانشجوی هندی بود. هر چند لحجه هندی‌ها هنگام انگلیسی حرف زدن با لهجه آمریکایی و بریتانیایی خیلی تفاوت دارد، اما هر طوری بود موفق شدم با او ارتباط برقرار کنم و تا زمانی که آمبولانس به مقصد برسد، با وی حرف بزنم.

کارشناس اورژانس ادامه می‌دهد: از حرف‌های دختر جوان متوجه شدم که وی دچار حمله عصبی شده است و به همین دلیل تصمیم گرفتم برای کاهش حمله به حرف زدن با او ادامه دهم. با گفتن جملات امیدوار کننده و حمایت روانی توانستم تا حدودی دختر هندی را آرام کنم. طوری که دیگر صدایش نمی‌لرزید و به گفته اطرافیانش که آنها هم دختران هندی بودند و فارسی نمی‌دانستند، لرزش دست‌ها و بدنش بسیار کم شد. این، خبر خوبی بود و به همین دلیل به حرف زدن و دلداری دادن دختر جوان ادامه دادم تا اینکه نیروهای اورژانس به آنجا رسیدند. جالب اینکه همکارانم بعد از معاینه دختر هندی، به این نتیجه رسیدند که حمله عصبی رفع شده و نیازی به انتقال او به بیمارستان نیست و پس از در درمان اولیه، آنجا را ترک کردند. این در حالی بود که من از اینکه توانسته بودم از طریق صحبت با این بیمار، آرامش را به او برگردانم و باعث شوم که حالش بهتر شود، خوشحال بودم.

ماموریت‌های پر استرس

صالحی فرد درباره شرایط کاری خودش هم می‌گوید: ماموریت‌های اورژانس شرایط استرس‌زای خاص خود را دارد. این استرس اگر بیمار همزمان ما نباشد بیشتر هم می‌شود. چرا که باید بتوانیم به بیمار آموزش دهیم که تا رسیدن آمبولانس چه کاری انجام دهد و چه کاری انجام ندهد.

او ادامه می‌دهد: در این ماموریت همه تلاشم را کردم تا بتوانم کمک موثری برای دانشجوب هندی باشم. آنقدر اضطراب این ماموریت بالا بود که لرزش صدای خودم را حس می‌کردم اما خوشحالم که این ماموریت با موفقیت پایان یافت.