درباره ویتامین P چه چیزهایی باید بدانید!

 «ویتامین لذت» (vitamin pleasure) تأثیرات مثبت فراوانی بر جسم و روان ما دارد و بخش مهمی از تجربه‌های ما از غذا خوردن را تشکیل می‌دهد.

لذت بردن از غذا باعث تحریک ترشح «دوپامین» در مغز می‌شود. دوپامین هورمونی است که به ما حس خوشحالی و رضایت می‌دهد و باعث می‌شود تجربه غذا خوردن لذت‌ بخش‌تر باشد. با این حال، پژوهش‌ها نشان می دهد که افراد چاق ممکن است دچار مقاومت به دوپامین شوند؛ به این معنا که مغز آن‌ها برای رسیدن به همان سطح لذت، نیاز به مصرف بیشتری از غذا دارد. این مسئله ممکن است یکی از دلایل پرخوری باشد.

اما لذت بردن از غذا تنها به مزه و احساس خوشایند محدود نمی‌ شود. غذا نقش تغذیه کننده‌ای عاطفی نیز دارد. یک کاسه سوپ گرم وقتی که بیمار هستید، یا شیرینی‌ ای که شما را به یاد دوران کودکی می‌اندازد، همگی نمونه‌هایی از این پیوند عاطفی است که غذا با زندگی ما برقرار می ‌کند. در واقع، غذا بخش مهمی از فرهنگ و هویت ما نیز هست. غذاهای سنتی و خانوادگی نه تنها تغذیه کننده بدن است، بلکه پیوندهای عاطفی ما با گذشته و خانواده را نیز تقویت می‌کند.

در دنیای امروز، بسیاری از ما تحت تأثیر «فرهنگ رژیمی» قرار گرفته‌ایم؛ فرهنگی که می‌گوید باید به غذاهایی که دوست داریم، به ویژه غذاهای پرچرب و پرکالری، «نه» بگوییم. این فرهنگ اغلب باعث می‌شود که ما به غذا به عنوان چیزی که باید کنترل کنیم نگاه کنیم، نه چیزی که از آن لذت ببریم. این ذهنیت می‌تواند رابطه ما با غذا را پیچیده و حتی ناسالم کند. وقتی به طور دائم در حال محدود کردن خود هستیم، ممکن است میل به غذاهای ممنوع بیشتر شود و به پرخوری یا احساس گناه منجر شود.

در مقابل، وقتی بدون برچسب‌گذاری غذاها به خود اجازه می‌دهیم از آن‌ها لذت ببریم، هم از تجربه غذا خوردن لذت بیشتری می‌بریم و هم تعادل بهتری در رژیم غذایی خود پیدا می‌کنیم. این کار می‌تواند کیفیت رژیم غذایی را بهبود بخشد و از پرخوری و کم خوری جلوگیری کند.

بنابراین توصیه می شود نه تنها به مواد مغذی فکر کنیم، بلکه از لذت بردن از هر لقمه بهره‌مند شویم. پس به خاطر داشته باشیم که لذت از غذا بخش مهمی از یک رژیم غذایی سالم است و با آگاهی و لذت از هر لقمه، می‌توان به بدن و ذهن خود انرژی و آرامش بیشتری هدیه داد.