به گزارش خبرگزاری خبرآنلاین، روزنامه خراسان نوشت:
با حکم الیاس حضرتی رئیس شورای اطلاع‌رسانی دولت علی ربیعی، فیاض زاهد، محمد مهاجری، محمد قوچانی و شهاب‌الدین طباطبایی به عضویت شورا درآمدند.
شورای اطلاع‌رسانی دولت، به‌عنوان سنگر نخست در مواجهه با امواج رسانه‌ای و افکار عمومی، باید از چابکی تصمیم‌گیری و چالاکی اجرایی بی‌نظیری برخوردار باشد.
تأخیر در واکنش به بحران‌های رسانه‌ای یا انتشار شایعات، نه تنها سرمایه اعتماد عمومی را تهدید می‌کند، بلکه می‌تواند به تشدید نااطمینانی و التهاب اجتماعی منجر شود. این شورا باید با برخورداری از ساختاری منعطف و مجهز به سامانه‌های پیشرفته پایش لحظه‌ای فضای رسانه‌ای، به ابزاری برای مدیریت هوشمندانه و به‌موقع روایت‌ها و افکار تبدیل شود. فقط در چنین شرایطی است که می‌توان از تله‌های جنگ نرم و عملیات روانی رقبا با موفقیت عبور کرد.
یکی از اشتباهات استراتژیک در عرصه مدیریت رسانه، بهره‌گیری از روش‌هایی است که به سردرگمی یا نگرانی افکار عمومی دامن می‌زند. انتشار اطلاعات ناقص یا ایجاد فضای ابهام، اگرچه ممکن است در کوتاه‌مدت به کنترل شرایط کمک کند، اما در بلندمدت اعتماد عمومی را فرسوده کرده و اثرات روانی مخربی به‌جا می‌گذارد. شورای اطلاع‌رسانی دولت موظف است با اتخاذ رویکردی مسئولانه و اخلاق‌مدار، از هرگونه بازی با احساسات و روان جامعه اجتناب کرده و اولویت را به شفافیت و تقویت اطمینان عمومی بدهد.
رسانه‌های رسمی و شبکه‌های اجتماعی، هر یک به‌عنوان ابزارهای قدرتمند اطلاع‌رسانی و تعامل، ظرفیت‌هایی منحصربه‌فرد ارائه می‌کنند. شورا به‌جای نگاه تقابلی به این ابزارها، باید از آن‌ها به‌عنوان بستری برای تقویت گفت‌وگو با افکار عمومی بهره‌برداری کند. ایجاد تعامل سازنده با خبرنگاران، تحلیل‌گران رسانه‌ای و مدیران شبکه‌های اجتماعی می‌تواند به گسترش و تعمیق ارتباطات کمک شایانی کند. همچنین، حضور مؤثر و هوشمندانه در پلتفرم‌های دیجیتال، به‌ویژه برای جلب توجه نسل جوان، ضرورتی است که نباید از آن غافل شد.
در حالی که فضای رسانه‌ای کشور با تنوع گسترده‌ای از صداها و گاه تضادهای آشکار همراه است، حفظ انسجام در پیام‌های صادره از سوی دولت به ضرورتی انکارناپذیر بدل شده است. بی‌تردید، یکی از مخاطره‌آمیزترین خطاهایی که این شورا ممکن است مرتکب شود، صدور پیام‌های پراکنده یا متناقض است-رویکردی که نه‌تنها افکار عمومی را دچار ابهام و تردید می‌سازد، بلکه اعتماد اجتماعی را نیز به‌شدت متزلزل می‌کند. در چنین فضایی، تدوین و اجرای یک استراتژی ارتباطی یکپارچه و ایجاد هماهنگی مؤثر میان سخنگویان و نهادهای اطلاع‌رسانی، امری حیاتی به نظر می‌رسد.
۲۷۲۷
