جای خالی ستاره‌ها

نکته مهم دیگری که درباره انتشار این فهرست مطرح شده، غیبت هنرمندانی همچون مریل استریپ، برد پیت، نیکلاس کیج، گری اولدمن، هیث لجر، راسل کرو، کیلین مورفی، بردلی کوپر، جیک جیلنهال و آل پاچینو است. برخی رسانه‌ها نوشته‌اند گویا این فهرست به صورت تعمدی این‌طور طراحی شده تا بحث‌برانگیز باشد و بتواند واکنش‌ گسترده مخاطبان را برانگیزد وگرنه دلیلی وجود ندارد مثلا نام دنیل کالویا، بازیگر بریتانیایی، در میان ۱۰ نفر اول باشد ولی ده‌ها هنرمند بزرگ و تاریخ‌ساز جهان نادیده گرفته شوند. همچنین قرار گرفتن برخی بازیگران در رتبه‌های بالای فهرست هم حاشیه‌ساز بوده است. به عنوان مثال نام  اما استون، بازیگر آمریکایی، در رتبه دوم قرار گرفته در‌حالی‌که کیت بلانشت، بازیگر استرالیایی، در رتبه ۸ و ایزابل هوپر، بازیگر فرانسوی، در رتبه ۱۳ جای دارند. حضور تام کروز در رتبه ۶۰، تام هنکس در رتبه ۴۸ و رالف فاینس در رتبه ۵۳ هم از دیگر مواردی بوده که اعتراض شدید علاقه‌مندان سینما را برانگیخته است.

یکی از مهم‌ترین غایبان این لیست ۶۰نفره رابرت دنیرو است که اتفاقا خیلی به جای خالی‌اش در این فهرست اشاره‌ای نشده، در شرایطی که او بعد از سال ۲۰۰۰ در چند اثر مهم بازی کرده و بارها توجه جشنواره‌ها را جلب کرده است.

یکی دیگر از موارد مهم این لیست حضور بازیگرانی است که هرگز در اسکار جایزه نگرفته‌اند. ویلم دفو، رابرت پتینسون، واکین فینیکس و مایکل استالبرگ برخی از این نام‌ها هستند که نامشان در فهرست برترین بازیگران قرن دیده می‌شود.

رویکرد ایندیپندنت و اسکار بسیار متفاوت است. معمولا آکادمی به جنبه‌های فنی و هنری فیلم‌ها و نقش بازیگران در این زمینه اهمیت بیشتری می‌دهد، در‌حالی‌که منتقدان ایندیپندنت به جنبه‌های اجتماعی، سیاسی و فرهنگی بیشتر توجه می‌کنند. از سویی دیگر سلیقه‌های سینمایی این دو به شدت متفاوت است. اغلب فیلم‌های مستقل که مورد توجه ایندیپندنت قرار می‌گیرند، ممکن است در آکادمی اسکار شانس کمتری برای دریافت جایزه داشته باشند یا بازیگران بسیار محبوبی که ممکن است در نظرسنجی‌های عمومی محبوبیت بالایی داشته باشند، ممکن است در نظر منتقدان جدی گرفته نشوند. در نهایت اینکه فیلم‌های تجاری پرفروش ممکن است در آکادمی اسکار موفق‌تر باشند، در‌حالی‌که منتقدان ایندیپندنت ممکن است به این فیلم‌ها امتیاز کمتری دهند.

ایندیپندنت پیش‌تر با انتقاد از وضعیت برگزاری مراسم اسکار در مطلبی نوشته بود که در تاریخ ۹۲ساله اسکار، تنها پنج سینماگر زن برای بخش‌های مهم نامزد شده‌اند. این انتقاد نشان می‌دهد این روزنامه انگلیسی به موضوعات اجتماعی حساسیت بالایی دارد. اگرچه هر فهرستی بر اساس معیارهای خاصی تهیه می‌شود و ممکن است این فهرست بر بازیگران جوان‌تر یا کسانی که در سال‌های اخیر عملکرد بهتری داشته‌اند، تمرکز کرده باشد، اما به نظر می‌رسد سلیقه مخاطبان در این دوره بیشتر از هر چیزی در شکل‌گیری این فهرست بسیار نقش داشته است. بازیگرانی که در گذشته بسیار محبوب بودند به نظر می‌رسد اکنون دیگر خیلی مورد توجه نیستند.  از سویی دیگر در دنیای سینما بده‌بستان‌های خاصی رایج است و عوامل بیرونی حتما بسیار تاثیر‌گذار بوده‌اند. آنچه روشن است اینکه دنیای سینما از لحاظ مالی به شدت رقابتی شده و در این میان تهیه‌کنندگان بزرگ معمولا منافع خودشان را بر هر چیزی ترجیح می‌دهند و این موضع حتما بر تدوین این فهرست تاثیر داشته است. با‌این‌حال روزنامه ایندیپندنت در دفاع از خود تاکید کرده براساس عملکرد بازیگران پس از سال ۲۰۰۰ دست به انتخاب زده و گفته اغلب ستارگانی که نامشان در این لیست غایب است کارهای مهم خود را قبل از این تاریخ ایفا کرده‌اند.  این روزنامه نوشته است: «عوامل متعددی برای قضاوت درباره یک بازیگر وجود دارد - ازجمله دامنه توانایی، تداوم، عمق و انتخاب نقش‌ها - اما هیچ فرمول دقیقی وجود ندارد.»

فیلیپ سیمور هافمن، اما استون، دنیل دی-لوئیس، دنزل واشنگتن، نیکول کیدمن، دنیل کالویا، سونگ کانگ هو، کیت بلانشت، کالین فارل و فلورنس پیو ۱۰ بازیگری هستند که به‌ترتیب در صدر این لیست قرار گرفته‌اند.