ایلان ماسک می‌تواند کسری بودجه آمریکا را رفع کند؟

به گزارش اقتصادنیوز، روزنامه دنیای اقتصاد نوشت: او در رابطه با این قانون در حساب X خود نوشت: «یا تغییرات گسترده‌ای رخ می‌دهد یا آمریکا ورشکست می‌شود.»

چرا کسری بودجه در آمریکا معضل شد؟

کسری بودجه فدرال دولت آمریکا در سال مالی گذشته به 1.8تریلیون دلار یا 6.4درصد تولید ناخالص داخلی رسید. این رقم در دوران خارج از جنگ، رکود یا شرایط اضطراری، یک رکورد محسوب می‌شود. ایلان ماسک و دونالد ترامپ در دوران انتخابات قول دادند با کاهش هزینه‌های فدرال این رقم را کاهش دهند. ایده‌های DOGE تا به امروز بیشتر حول محور اخراج کارمندان دولتی، بستن یا ادغام آژانس‌ها و اداره‌ها و کاهش مقررات می‌چرخند. حتی اگر اجرا کردن این اقدامات باعث کارآمدتر شدن دولت شود، پول زیادی برای دولت پس‌انداز نخواهد کرد.

حقوق همه کارمندان دولتی در سال 200 تا 250میلیارد دلار است. این رقم تقریبا یک‌هشتم کسری بودجه ایالات متحده را تشکیل می‌دهد و بیش از 60درصد این کارمندان برای سازمان‌های نظامی یا امنیتی کار می‌کنند؛ وظایفی که ترامپ قصد دارد آنها را تقویت کند. علاوه بر این، برخی از صرفه‌جویی‌های ناشی از کاهش خدمات عمومی در برنامه‌های DOGE احتمالا صرفا توهم است. به عنوان مثال تعدیل خدمات مالیاتی به معنای مالیات کمتر است. واقعیت این است که پول‌های کلان به دست افرادی که برای دولت کار می‌کنند بلعیده نمی‌شود، بلکه در یارانه‌هایی است که این کارمندان به بقیه پرداخت می‌کنند.

به عنوان مثال، وزارت آموزش‌و‌پرورش، که همیشه توسط جمهوری‌خواهان در لیست سیاه بوده است، بیش از نیمی از بودجه 274میلیارد دلاری سال گذشته را صرف وام و کمک‌هزینه به دانشجویان کرد. وزارت حمل‌و‌نقل نیمی از بودجه 117میلیارد دلاری خود را برای پرداخت‌های خود به دولت‌های ایالتی و محلی، برای بزرگراه‌ها، پل‌ها و سایر زیرساخت‌ها هزینه کرده است.

انواع مخارج دولت در آمریکا

هزینه‌های دولت فدرال در آمریکا به سه دسته تقسیم می‌شود. دسته اول، بهره بدهی است که در سال گذشته 882میلیارد دلار از بودجه دولت را تشکیل داده است. بدون پیش‌فرض کار زیادی نمی‌توانید در مورد آن انجام دهید. دسته دوم، مخارج اختیاری است که هر سال توسط کنگره مجاز می‌شود. این همان چیزی است که مجادلات هفته گذشته در توییتر ایلان ماسک درباره آن بود. این مخارج، هزینه‌های مربوط به سیستم دفاعی و بیشتر خدمات فدرال از خدمات پارک ملی گرفته تا خدمات هواشناسی ملی را پوشش می‌دهد.

دسته سوم اما هزینه‌های اجباری دولت است. این هزینه‌ها مربوط به برنامه‌هایی از جمله تامین اجتماعی، مدیکر، مدیکید، یارانه‌های قانون مراقبت مقرون‌به‌صرفه، کوپن غذا، رفاه، اعتبار مالیاتی کودکان، مزایای کهنه‌سربازان و مستمری است که هر ساله بدون مجوز جدید ادامه می‌یابد.

مخارج اجباری با 4.1تریلیون دلار، بیش از دو برابر مخارج اختیاری است و به دلیل پیری جمعیت و هزینه‌های بهداشتی، بسیار سریع‌تر رشد می‌کند. برخی از سران DOGE ادعا می‌کنند که برنامه‌های شامل مخارج اجباری اغلب می‌توانند بسیار ارزان‌تر اجرا شوند. به عنوان مثال، مدیکر سال گذشته 12میلیارد دلار تحت عنوان هزینه‌های اداری مصرف کرد. آیا می‌توان آن را کاهش داد؟ شاید. اما این فقط یک‌درصد از کل هزینه‌های مدیکر است که در مقایسه با 12درصد یا بیشتر در بیمه‌های خصوصی رقم کوچکی محسوب می‌شود.

فرصت طلایی ترامپ

کاهش مخارج اجباری به معنای کاهش مزایا و یارانه‌هاست. بازبینی اساسی برنامه‌های اجتماعی عمدتا کار کنگره است و جمهوری‌خواهان در کنگره در حال ارائه یک برنامه بودجه‌ای 10ساله هستند که هزینه‌های اجباری را 2.5تریلیون دلار کاهش می‌دهد و فرمان کاهش مالیاتی ترامپ در سال 2017 را تمدید می‌کند.

اما فارغ از این طرح، ترامپ همچنین می‌تواند هزینه‌های اجباری را به صورت یکجانبه کاهش دهد. این تصور غلط وجود دارد که از آنجا که چنین هزینه‌هایی عمدتا توسط قانون تعیین می‌شوند، همیشه باید به یک شکل عملیاتی شوند. اما در عمل، رؤسای جمهور آمریکا در نحوه تفسیر قانون اختیارات زیادی دارند.

شاید هیچ رئیس‌جمهوری به اندازه بایدن از این اختیار استفاده نکرده باشد. او تفسیر دوره اوباما از قانون مراقبت مقرون‌به‌صرفه را برای گسترش یارانه‌ها به خانواده‌ها تغییر داد. طبق مدل بودجه غیرحزبی پن وارتون، تفسیر لیبرال وزارت خزانه‌داری در مورد اینکه چه کسی واجد شرایط دریافت اعتبارات مالیاتی انرژی پاک در قانون کاهش تورم است (به طور موثر، اگرچه نه از نظر فنی، نوعی هزینه اجباری است) حدود 300میلیارد دلار به هزینه 10ساله این قانون اضافه کرد.

شاید بتوان گفت با این تفسیرها ریاست‌جمهوری بایدن به نوعی به ترامپ لطف کرد. رئیس‌جمهور جدید می‌تواند با لغو اقدامات اجرایی بایدن، کسری بودجه را به طرز قابل‌توجه کم کند. کمیته غیرحزبی بررسی بودجه فدرال تا 1.4تریلیون دلار در صورت لغو فرمان‌های ریاست‌جمهوری پس‌انداز بالقوه شناسایی کرده است.

برخی از آنها، مانند لغو بدهی دانشجویان، قبلا توسط دادگاه متوقف شده است، اما بسیاری دیگر باقی مانده‌اند. ماه گذشته، بایدن به ترامپ یک فرصت طلایی داد. او پیشنهاد کرد که مدیکر و مدیکید داروهای ضدچاقی را پوشش دهند. مقامات بایدن می‌گویند هزینه این داروها برای دولت آمریکا در طول یک دهه 36میلیارد دلار خواهد بود، اما مدل پن وارتون هزینه آن را 140میلیارد دلار تخمین می‌زند، زیرا زمانی که داروها پوشش بیمه‌ای به دست می‌آورند مصرف آنها به‌شدت افزایش می‌یابد. این قانون تا پس از روی کار آمدن ترامپ اجرایی نمی‌شود و این یعنی اینکه او می‌تواند تا 140میلیارد دلار از هزینه‌های جدید فدرال را با اجرایی نکردن این قانون کم کند.