همشهری آنلاین- لیلا باقری: «ترنا» نام یکی از بن‌بست‌های کوچه باغ‌های روستای کن است. شاید فکر کنید وجه تسمیه نام این کوچه‌باغ به همان ترنابازی برمی‌گردد و ترنا یعنی شال کمر یا هر پارچه‌ای که آن را مانند گیسو بافته، شلاق مانندی درست کنند و در ترنابازی، بازنده را با آن بزنند. ولی این ترنا ربطی به پارچه سخت و بافته شده ندارد و از قضا لطیف و روان است.
اگر در کوچه باغ‌های کهن قدم بزنید حتما چشم‌تان می‌افتد به شیب‌هایی با سنگچین‌هایی که بین‌شان درخت کاشته شده است. به این سنگچینها در گویش اهالی کن، «اهر» می‌گویند. ساختن اهر کار آسانی هم نیست و نیاز به مهارت دارد و به سازنده آن «اهرچین» می‌گویند. سنگ آن هم از کف رودخانه‌ها جمع می‌شود. با ساختن این سنگچین، آب در شیب و از سنگچینها جاری می‌شود و درختان کاشته شده داخل این اهرها را آبیاری می‌کند.
اما ماجرای ترنا... به جایی که آب از این سنگچینها پایین می‌ریزد «ترنا» می‌گویند. درواقع به محل ریختن آب از یک سطح بلند ترنا می‌گویند، چون در لهجه کنی که آمده از گویش تاتی است؛ «آب مِتوره پایین یا تُر تُر می‌کنه پایین». درنتیجه کنی‌ها به هر مجرایی که آبی از آن جاری شود و روی زمین بریزد، ترنا می‌گویند.