کاهش حضور پرندگان مهاجر در بابل/ ۷۰ درصد آب‌بندان‌ها به مزارع پرورش ماهی تبدیل شده‌اند

به گزارش خبرنگار اجتماعی رکنا،رئیس محیط زیست شهرستان بابل با بیان اینکه ۷۰ درصد از آب‌بندان‌های بابل به مزارع پرورش ماهی اختصاص دارد، اظهار کرد که این مسأله باعث شده پرندگان مهاجر تمایلی به استراحت در این مناطق نداشته باشند. حسین حیدرپور در گفت‌وگو با ایسنا خاطرنشان کرد: آب‌بندان‌های فعال در مراکز پرورش ماهی فاقد نیزارها و پوشش گیاهی مناسب هستند که برای استراحت و سکونت پرندگان ضروری است. به همین دلیل، این پرندگان از نشستن در این آب‌بندان‌ها اجتناب می‌کنند.

وی به کاهش جذب پرندگان مهاجر در بابل نسبت به سال‌های گذشته اشاره کرد و افزود: استفاده بی‌رویه از سموم و کودهای شیمیایی در زمین‌های کشاورزی نیز مزید بر علت شده است. این سموم و کودها باعث آلودگی زمین‌ها می‌شوند و مانع حضور پرندگان در این مناطق می‌شوند.

حیدرپور همچنین اشاره کرد که شرایط آب‌وهوایی  ر سیبری تأثیر زیادی در مهاجرت پرندگان دارد. زمانی که هوای سیبری سرد و یافتن غذا دشوار شود، پرندگان به مناطق گرم‌تر، از جمله مازندران، مهاجرت می‌کنند. اما اکنون شرایط سیبری به گونه‌ای است که پرندگان تمایلی به مهاجرت ندارند.

رئیس محیط زیست بابل تصریح کرد: در گذشته پرندگان مهاجر زیادی مانند قو، انواع اردک‌ها، چنگر و باکلام در آب‌بندان‌های این شهرستان حضور داشتند، اما امروز تعداد آن‌ها کاهش یافته است. وی همچنین اعلام کرد که تاکنون هیچ مجوزی برای شکار پرندگان مهاجر صادر نشده است و هرگونه شکار غیرقانونی با برخورد قانونی روبه‌رو خواهد شد.

این کارشناس محیط زیست به بحران‌های زیست‌محیطی مازندران اشاره کرد و افزود: فلزات سنگین، سموم کشاورزی، پس‌آب‌ها و شیرابه‌های زباله از جمله عواملی هستند که باعث بروز بیماری‌ها در این منطقه می‌شوند. وی یادآور شد که در گذشته کشاورزان شش سال زمین را کشت می‌کردند و سپس یک سال آن را آیش می‌گذاشتند، اما اکنون کشت هر ساله و حتی سالی دوبار در برخی زمین‌ها صورت می‌گیرد. به این ترتیب، به‌دلیل کاهش ظرفیت خاک، کشاورزان به سموم و کودهای غیرمجاز روی می‌آورند که این مواد وارد منابع غذایی و آبی می‌شوند و سلامت عمومی را تهدید می‌کنند.

حیدرپور در پایان به آلوده شدن منابع آبی به دلیل شیرابه زباله‌ها اشاره کرده و گفت که این مواد سمی تا عمق ۱۵۰ متر وارد آب‌های زیرزمینی شده‌اند و در نهایت به محیط کشاورزی نفوذ می‌کنند، که موجب مشکلات بهداشتی و زیست‌محیطی خواهد شد.