بدرقه پرچم‌دار مدرسه رادیو

او خطاب به مدیران گفت: هنرمندان پیشکسوت زنده را دریابیم و تلاش کنیم هنر والایی را که به ما سپرده‌اند، از ابتذال حفظ کنیم.

در ادامه مسعود فروتن گفت: سال‌ها پیش در شهرستان زندگی می‌کردیم و تنها وسیله سرگرمی‌مان رادیو بود و صدای ژاله علو را می‌شنیدیم و می‌خواستیم ببینیم او کیست. در روزنامه‌ها دیدیم او هنرپیشه تئاتر است و گوینده و هنرپیشه سینما. به تهران که آمدم، در راهروهای رادیو می‌ایستادم که به او سلام‌کنم و افتخارمان بود که جوابمان را بدهد.

فروتن با اشاره به شکل گیری دوستی‌اش با ژاله علو و یادآوری نظم و انضباط و حساسیت‌های او در کارگفت: او حتی دوست نداشت کتاب شعرش منتشر شود و می‌گفت بگذارید برای بعد از مرگم ولی او مرگ ندارد.

ابوالحسن تهامی، دوبلور و گوینده قدیمی، هم گفت: نام «شوکت» بر او گذاشتند چون از آغاز می‌دانستند چه بزرگی به جهان هنر پای نهاده است. خداوند بسیار بر او مهر ورزید و عمری باعزت به او عطا کرد و صدای ویژه که در میان هزاران صدا متمایز و زیبا بود. حدود ۱۱ سال از او جوان‌ترم و در دوران نوجوانی‌ او را در تئاتر می‌دیدم و صدایش را در رادیو می‌شنیدم.

او با اشاره به نقش آفرینی‌های ژاله علو در سینما گفت: حتی وقتی نقش منفی بازی می‌کرد، هرچند در تماشاگران حس نفرت ایجاد می شد ولی خاطره هنرنمایی او در ذهن تماشاگران می‌ماند.

تهامی افزود: ژاله علو جای ستارگان بزرگ سینمای جهان صحبت می‌کرد. زمانی که تازه وارد کار گویندگی شدم، تصور نمی‌کردم او که هنرمندی حرفه‌ای بود، با یک تازه‌کار همکاری کند ولی مایه افتخارم است که این همکاری شکل گرفت و ادامه پیدا کرد.

در بخش بعدی مراسم بهزاد فراهانی، دوست و همکار علو، هم سخنرانی کرد و گفت: شاگردش بودم و از او بسیار آموختم. در آن زمان نمایش‌هایی را در رادیو تهران پخش می‌کردیم و کارگردانی اغلبشان بر عهده خانم علو بود .شیوه آموزشی‌اش به گونه‌ای بود که از ذهن بیرون نمی‌رفت و تحلیل و اندیشه را به ما آموزش داد. در تمریناتش وقت مطرح نبود بلکه عشقی در جریان بود برای بهتر شدن کار.

او گفت: برای هر کاری ساعت‌ها مطالعه می‌کرد. درخت در آغاز بسیار کوچک است و زمان زیادی می‌طلبد که پربار شود. او درخت پربار رادیو و پرچم‌دار مدرسه رادیو بود؛ از هر جهت، لبخند، رفتار، کردار. خشونت در وجودش نبود و مهربانی جزو ذاتش بود و آن را به هنرپیشه می‌بخشید و او را عاشق کارش می‌کرد.

بهزاد فراهانی خطاب به وزیر ارشاد و معاونت هنری گفت: توصیه می‌کنم حرمت این بانو را با نصب مجسمه‌اش در مقابل استودیوی هشت به ما نشان بدهید. برای حفظ بزرگی باید عاشق مردم باشیم‌. اگر کشور ما بودجه ساخت تندیس خانم علو را ندارد ما بچه‌های قدیمی رادیو حاضریم مخارج ساخت آن را بر عهده بگیریم. درود بر ژاله علو که معلم ما بود و درود بر ما که افتخاری بهتر از این نداریم.

فاطمه مهاجرانی، سخنگوی دولت، نیز خطاب به هنرمندان حاضر در مراسم گفت: شما از هنر و کردارشان گفتید و من خانم علو را روی صحنه تئاتر و از دریچه تلویزیون دیده‌ام. من هم از کارهایش مهربانی، نظم، دقت و شفقت را برداشت کردم و جز این نبود. مصداق شعر مولانا بود که «مرگ اگر مرد است گو پیش من آی / تا در آغوشش بگیرم تنگ؛ تنگ» او افزود: هنرمندی که همه ذوق و قریحه خدواندی خود را در شعر، سینما و گویندگی به کار برد و در همه این امور موفق باشد، چنین هنرمندی از مرگ ترسی ندارد زیرا نقشی از مهر را بر جان‌ها نهاده که هرگز میرا نیست.

مهاجرانی مصرعی از مولانا را با عنوان «روح سلطانی ز زندانی بجست» تقدیم به علو کرد و سپس درباره توصیه فراهانی تاکید کرد: فرمایش استاد به دیده ما، حتما انجام خواهد شد.

دربخش پایانی مراسم ایرج راد، بازیگر قدیمی، گفت: صرفا فقط هنرمند بودن مهم نیست، انسان بودن نیز اهمیت دارد و ژاله علو یک انسان به‌تمام‌معنا بود و امروز در مقابل آنچه با عشق برای مردم انجام داد، تعظیم می‌کنیم. او فقط چهره ماندگار نبود بلکه اخلاق، روح ایرانی و پاکی ماندگاری داشت. اگر ژاله علو تاثیرگذار بود به خاطر روح بلندش در این دنیا بود.

سپس یادداشت شاهرخ رزمجو، فرزند ژاله علو، خوانده شد که در آن به حرف کیارستمی در فیلم «شیرین» اشاره کرد که گفته بود «چه کسی می‌تونه به خانم علو کات بده.»