آقای علم‌الهدی! بگذارید این مردم به جهنم بروند

عبدالجواد موسوی در وب‌سایت خبرآنلاین در یادداشتی با عنوان «آقای علم الهدی! بگذارید این مردم به جهنم بروند» به سخنرانی اخیر علم‌الهدی درباره اینکه دولت از اجرای قانون حجاب سرباز زده و با این اقدام مردم را غرق در فسق و فجور می‌کند، تاخته است.

او در این باره نوشت: آقای علم الهدی می‌گوید دولت، چون نمی‌تواند مشکل ناترازی‌ها را حل کند می‌خواهد از زیر بار لایحه حجاب و عفاف شانه خالی کند تا با غرق کردن مردم در گناه و فسق و فجور آنان را راضی نگاه دارد. این حرف آقای علم الهدی نه تنها خالی از حقیقت است بلکه نتایج و توابع جالبی هم در پی دارد.

کمی در آن تامل کنیم. اول آن که آقای پزشکیان در همان مناظرات انتخاباتی مواضعش را درباره حجاب و گشت ارشاد بار‌ها و بار‌ها بیان کرد و چنین موضع گیری‌ای هیچ ربطی به ناترازی‌های این روز‌ها ندارد. بگذریم از این که ناترازی یک روزه به وجود نمی‌آید و آن چه امروز با آن مواجهیم میراث گذشتگان است. در این باره بیشتر از این چیزی نمی‌گویم و آقای علم الهدی را به وجدانشان حواله می‌دهم.

اما آقای علم الهدی خوب می‌داند که این موضع آقای پزشکیان تازگی ندارد و ایشان پیش از مناظرات انتخاباتی حتی و مشخصا در ماجرای مرحومه مهسا امینی در صدا و سیمای جمهوری اسلامی ایران به صراحت در این باره سخن گفت. چرا آقای علم الهدی در آن روز‌ها چیزی نگفت؟ اصلا چرا در زمان انتخابات متعرض شورای نگهبان نشد که چرا چنین فردی را برای شرکت در انتخابات تایید کردید؟ وقتی پزشکیان بار‌ها و بار‌ها از حمایت رهبرانقلاب از شخص خودش سخن گفت چرا علم الهدی به عنوان نماینده ولی فقیه چیزی نگفت؟ آیا نمی‌دانست عقیده پزشکیان درباره گشت ارشاد و برخورد‌هایی از این دست چیست؟

علم الهدی بهتر از من و شما می‌دانست پزشکیان چه منش و روشی دارد، اما به دوستان پایداری دل بسته بود و فکر می‌کرد آن‌ها با لایحه حجاب و عفاف او را در موقعیت عمل انجام شده قرار می‌دهند، اما فکر نمی‌کرد کار به این جا‌ها بکشد. فکر نمی‌کرد وضعیتی پیش بیاید که نه تنها لایحه برود پی کارش بلکه عموم جامعه از راست و چپ و حزب اللهی و متدین و برانداز در مقابل آن بایستند و بشود آنچه نباید بشود. حالا هم به جای این که مهر بر لب زند و خاموشی پیشه کند با حرف‌هایی که بوی خیرخواهی از آن به مشام نمی‌رسد کار را خراب‌تر می‌کند.

نتیجه منطقی سخن آقای علم الهدی این است که مردم با بی حجابی مصائبی، چون ناترازی‌ها و گرانی‌ها را تحمل می‌کنند و دولت هم، چون نمی‌تواند مشکلات بنیادین مملکت را حل کند ترجیح می‌دهد با آزاد گذاشتن مردم آن‌ها را ساکت نگاه دارد. خب، اگر این حرف حقیقت داشته باشد چه کسی مقصر است؟ مردم یا دولت؟ دولت کارش چیزی نیست جز خدمت به مردم و جلب رضایت آن ها، اما با مردمی که حاضرند قطعی برق و گاز و به زودی آب را تحمل کنند و در زیر بار تورم طاقت سوز له شوند، اما به حجاب مورد نظر آقای علم الهدی و دوستانش تن ندهند چه باید کرد؟

اصلا علم الهدی یک بار با خودش اندیشیده که چرا باید بر چنین مردمی حکومت کرد؟ شاید این مردم لیاقت آدم‌های دلسوز و فهیمی، چون ایشان را ندارند؟ شاید تصمیم گرفته‌اند دسته جمعی به جهنم بروند، اما راهی بهشت دلخواه آقای علم الهدی و پایداری چی‌ها نشوند. بهتر نیست آقای علم الهدی برای چنین مردمی این قدر حرص و جوش نخورد و خودش را به زحمت نیندازد. به پیر به پیغمبر خود حضرت باری هم به این مقدار زحمتی که جناب علم الهدی بر خویش روا می‌دارد راضی نیست.