نرگس نازک تبار هنرمند مازندرانی از خانواده هنرمند بابلی است همسرش از هنرمندان موسیقی بومی و محلی و مطرح بابل است همچنین او مادر دو فرزند هنرمند در موسیقی محلی و ساخت جواهرآلات زینتی است.
وی که هنر مازندرانی را در حوزه‌های مختلف در خود پرورش داده است در گفت‌وگو با ایسنا، اظهار کرد: مازندران دیروز مازندرانی غنی از آداب و رسوم کهن با مردانی توانمند و زنانی شاد و سالم بودند قومی اصیل که با فرهنگی دیرینه از گویش و پوششی خاص؛ قومی که با تنوع غذایی سالم همواره درهوش و ذکاوت زبانزد هستند.
وی ادامه داد: امروزه مردم ما از اینکه به زبان مادری سخن بگویند و از پوشش زیبای محلی با وجود رنگ‌های جذاب آن استفاده کنند؛ شرم دارند.
این هنرمند بابلی تصریح کرد: از اینکه برای تهیه غذای بومی محلی خود اقدام کرده و سلامت خانواده را تضمین کنند ابا دارند.
با تغییر سبک زندگی که ناشی از دگردوستی است دیگر صمیمت و صفا در این استان رنگ باخته است.
حفظ سنت‌ها
نازک تبار با اشاره به اینکه مردم بومی منطقه بندپی بخصوص جنگل نشینان در فصل برداشت خرمالو جنگلی، کنس، توت، ازگیل، انجیرو سایر میوه‌های جنگلی اقدام به پخت دشو می‌کنند، افزود: گرچه این سنت مدتی با توجه به اینکه آداب و رسوم کمرنگ شده بود توسط اهالی تنها برای مصرف خود استفاده می‌شده اما با توجه به رویکرد جدید مردم برای استفاده از غذاهای ارگانیک و سالم با توجه به شیوع بیماریهای گوناگون این مهم در اندازه وسیع‌تر برای درآمدزدایی از سوی جنگل نشینان انجام می‌شود.
وی گفت: برگزاری جشنواره‌ها فرصتی مناسب برای فروش محصولات بومی و ارگانیک است ضمن اینکه مردم بومی در حاشیه جنگل‌ها و مناطق بالادست بندپی و حتی پایین دست با بساط کردن دست سازها و غذاهای محلی اقدام به فروش محصولات به گردشگران می‌کنند.
این هنرمند تصریح کرد: با توجه به استقبال مردم، مغازه‌داران شهرهای اطراف نیز با خرید این محصولات به فروش تولیدات غذایی بومی روی آورده و امروزه جایگزینی برای غذاهای شرکتی شده است. مانند (انواع فراورده‌های لبنی، ترشیجات و شیرینی‌ها، نان محلی و سایر غذاها)
نازک تبار با اشاره به اینکه بستر اینترنت نیز فرصتی برای فروش این محصولات سالم به صورت بازار مجازی فراهم کرده است، گفت: بیشتر فروش این محصولات اینترنتی انجام و متقاضیان خوبی در سطح کشور دارد.
وی تصریح کرد: بسته‌بندی و برندسازی این محصولات سالم و ناب مازندرانی می‌تواند در صورت حمایت؛ بازارهای بین المللی را به خود اختصاص دهد.
وی که جزو هنرمندان صنایع دستی است در این خصوص گفت: صنایع دستی از دیگر هنر به‌جا مانده از آداب و رسوم ناب مازندرانی است که امروزه همچون حوزه زبان و غذا رو به فراموشی رفته است و نسل جوان تمایلی به ادامه راه اجداد خود ندارند.
نازک تبار که خود سعی در ترویج هنر مازندرانی دارد، یادآور شد: بعد از فوت مادر در سال ۱۳۹۰ برای اینکه یاد وخاطره وی همیشه در ذهن من بماند و آرامش بخش روح و روان و تسکین قلبم در دوری از او باشد حرفه مادری را دنبال کرده‌ام.
نازک تبار افزود: تجهیزات کار را از روستائیانی که در این حوزه کار می‌کردند، جمع‌آوری کرده و کار را در حوزه صنایع دستی با کمک مادر شوهرم شروع کردم.
وی با اشاره به اینکه کار «کرچال و جاجیم» را بعنوان هنر انتخاب کرده‌ام افزود: بافت جاجیم، چادرشب، سفره، دستمال، روتختی، فرش، قالیچه و تابلو فرش را انجام می‌دهم.
رسوخ فرهنگی در مازندران
وی دوخت و تهیه لباس بومی محلی مازندرانی را از دیگر فعالیت‌های خود برشمرد و تصریح کرد: مشکل اصلی مازندران رسوخ فرهنگ دگردوستی است که آفت آداب و رسوم اصیل ما مازندرانی‌ها شده است.
این بانوی هنرمند مازندرانی با بیان اینکه صنایع دستی من حتی در کشورهای دیگر متقاضی دارد، یادآور شد: سفارشاتی داشتم اما به سبب شغلم (کار در آموزش و پرورش) در حال حاضر جوابگوی سفارش انبوه نیستم.
وی بیان کرد: وقتی در نمایشگاه‌ها با پوشش مازنی حاضر می‌شوم با تعجب مخاطبین روبرو هستم درحالیکه باید به پوشش خود افتخار کنیم.
نازک تبار گفت: یکی از علت‌های اصلی حضور من در نمایشگاه‌ها و جشنواره‌ها با لباس محلی به منظور ترویج فرهنگ مازنی است، در جایگاه یک معلم بسیار علاقمندم تا دانش آموزان نیز از ما الگو برداری کنند.
مرگ تدریجی زبان مازنی
وی افزود: امروزه خانواده‌ها حتی اجازه نمی‌دهند فرزندانشان به زبان محلی صحبت کنند و این یعنی مرگ تدریجی زبان و فرهنگ بومی است.
وی ادامه داد: بعد از بازنشستگی سعی دارم صنایع دستی را در حوزه‌های مختلف ادامه دهم این کار نه تنها سبب آرامش خاطر می‌شود بلکه یگ گام به سمت حفظ فرهنگ و میراثی است که از گذشتگان به ما رسیده و باید برای نسل‌های بعدی حفظ شود.
انتهای پیام
