تصاویر قدیمی از اولین جت جنگنده مافوق صوت جهان

به گزارش تابناک به نقل از گجت نیوز؛ ساخت یک موتور جت مافوق صوت عملیاتی، چیزی کمتر از یک شاهکار فناوری نبود. این دستاورد، نه تنها به عنوان سکوی پرتابی به آسمان عمل کرد، بلکه آغازگر نسل جدیدی از هواپیماهای جنگنده نیز بود. پیش از جنگ ویتنام، بیشتر هواپیماهای افسانه‌ای که توسط ارتش ایالات متحده به پرواز درمی‌آمدند، از موتورهای ملخی استفاده می‌کردند. این وضعیت در سال ۱۹۵۳ با اولین پرواز نمونه اولیه YF-100A تغییر کرد. شرکت هواپیماسازی آمریکای شمالی (North American Aircraft Company) از عملکرد جنگنده F-86 سیبر و تسلط آن بر آسمان در طول جنگ کره بسیار خرسند بود و به همین دلیل، توسعه اولین جت مافوق صوت جهان، یعنی F-100 سوپر سیبر را در دستور کار خود قرار داد.

شرکت هواپیماسازی آمریکای شمالی، ۲۲۹۴ فروند جت جنگنده F-100 تولید کرد که از این تعداد، ۱۲۷۴ فروند آن، مدل F-100D، پیشرفته‌ترین و محبوب‌ترین نسخه این هواپیما بود. این مدل مجهز به خلبان خودکار مافوق صوت بود. اولین F-100D در ژانویه ۱۹۵۶ پرواز کرد و تحویل آن به نیروی هوایی در پاییز همان سال آغاز شد.

ایالات متحده از جت F-100D برای پشتیبانی زمینی و نابودی پل‌ها و سایر اهداف با ارزش استفاده می‌کرد. در حالی که سوپر سیبر به سختی از دیوار صوتی عبور می‌کرد، راه را برای سایر جت‌های جنگنده‌ای هموار کرد که قادر به پرواز با سرعتی دو برابر سرعت صوت و حتی بیشتر از سرعت ماخ ۳ بودند. F-100D سوپر سیبر، نقطه شروعی برای جهش به سوی جت‌های جنگنده امروزی بود.

تلاش سایر کشورها برای همگامی با اولین جت جنگنده مافوق صوت جهان

جت F-100D سوپر سیبر با موتور Pratt & Whitney J57-P-21 ساخته شده بود که با پس‌سوزان (afterburner) نیروی رانشی معادل ۱۶۰۰۰ پوند تولید می‌کرد. این امر به آن حداکثر سرعت ۹۲۶.۶ مایل در ساعت می‌بخشید؛ سرعتی بالاتر از هر جت جنگنده پیش از آن. در اوایل جنگ ویتنام، خلبانان آمریکایی عمدتا با جنگنده‌های میگ-۱۷ مواجه بودند که در مقایسه با سوپر سیبر، به شدت قدیمی و از رده خارج محسوب می‌شدند. میگ-۱۷ یک هواپیمای زیر صوت بود که فقط می‌توانست به سرعت ۷۱۵ مایل در ساعت برسد. برای اطلاع، سرعت صوت تقریباً ۷۶۱ مایل در ساعت است. البته سرعت، همه چیز در نبردهای هوایی نیست، اما بی‌اهمیت هم نیست. با این حال، میگ-۱۷ عمدتاً به توپ مجهز بود.

میگ-۱۷ همچنین می‌توانست بمب پرتاب کند، اما این قابلیت، کمکی به نبردهای هوا به هوا نمی‌کرد. از سوی دیگر، F-100D، علیرغم اینکه عمدتا برای ماموریت‌های هوا به سطح طراحی شده بود، می‌توانست موشک‌های هوا به هوای سایدوایندر را شلیک کند و از این نظر، از میگ برتر بود. برای کاهش تلفات، نیروهای ویتنام شمالی فقط در ایده‌آل‌ترین شرایط به هواپیماهای دشمن حمله می‌کردند، از جمله هواپیماهایی که برای ماموریت‌های بمباران آماده شده بودند، هواپیماهای آسیب‌دیده یا جت‌هایی که سوخت کمی داشتند.

ورود میگ-۲۱، قدیمی‌ترین جت جنگنده که هنوز در خدمت است، به جنگ ویتنام در سال ۱۹۶۶، اوضاع را تغییر داد و چالش جدی برای ایالات متحده ایجاد کرد. میگ-۲۱ نه تنها می‌توانست با سرعت مافوق صوت، حتی سریع‌تر از F-100D پرواز کند، بلکه ویتنامی‌ها می‌توانستند آن را به موشک‌های هوا به هوای حرارت‌یاب K-13 مجهز کنند و شانس آن را در برابر جنگنده‌های آمریکایی افزایش دهند.