مردم کرمانج خراسان شمالی از دیرباز تا به امروز با ظرافت خاصی به پیشواز شب یلدا یا همان شب‌چله می‌روند و خریدهای این شب طولانی را طی این هفته انجام می‌دهند و این سنت دیرینه را با خانواده خود سهیم می‌شوند.
محل زندگی اغلب اقوام ایرانی از گذشته ثابت بوده است. برای مثال کردهای ایران، از سال های دور در غرب کشور ساکن بوده اند. اما در این میان اقوام کرمانج دارای سرگذشتی متفاوت بوده اند. این پیشینه، برای بسیاری از افراد غیر کرمانج جذاب و شنیدنی است. عشایر کرمانج خراسان شمالی، دارای موسیقی مقامی و لباس کرمانجی منحصر به فرد و ... است و همچنین این افراد دارای رسم و رسوم مختلفی به مناسبت های مختلف هستند.
از زمانی‌که دختر و پسر عشایر این استان به عقد یکدیگر در می آیند تا زمانی‌که جشن عروسی برگزار شده و عروس به خانه بخت می رود مراسم مختلفی برای زوج برگزار می شود که یکی از این مراسم ها بردن چله گی برای عروس است.
به گزارش ایسنا، شب یلدا که در گویش کرمانجی به آن «شَوِ چله» گفته می شود در میان عشایر این استان از قدیم تاکنون با سادگی کامل برگزار می شود.
در گذشته عشایر که در مناطق قشلاقی ساکن می شدند هر چند خانوار در کنار یکدیگر سیاه چادرهای خود را برپا کرده و به اصطلاح همسایه یکدیگر می شدند و از آنجاییکه آن ها در این چنین شبی دسترسی راحتی به وسایلی همچون میوه، آجیل، شیرینی و .... نداشتند، یکی از خانواده ها غذایی که اغلب ته چین گوشت گوسفند بود را برای شام طبخ کرده و خانواده های دیگر برای شب نشینی به سیاه چادر آن خانواده می رفتند و یک شب نشینی ساده اما گرم و دلنشین را کنار یکدیگر سپری می کرند.
در آن زمان و هم اکنون که مناطق قشلاقی خبری از اقلامی همچون آجیل نیز نبود آن ها گندم را برشته کرده که به اصلاح زبان کرمانجی به آن"بژرگ" گفته می شد و یا کنجد را میل می کردند.
اما اگر خانواده عشایری عروسی را داشته باشد که هنوز در منزل پدری سپری می کند و به خانه بخت نرفته است، خانواده داماد برای شب چله گی کادوهایی را خریداری می کردند و در شب یلدا و یا یک شب قبل از فرارسیدن یلدا برای عروس پیش کشی می برند.
خانواده داماد برای بردن چله گی عروس مهمان هایی را نیز دعوت می کنند که این افراد یکی دو خانواده از فامیل های درجه یک هستند، کادو شامل یک تکه لباس یا پارچه، مقداری شکلات، کدو است.
اما متاسفانه چله گی یلدایی عروس اکنون دچار تجملات شده حتی در میان کرمانج ها و دیگر بوی اصالت و فرهنگ را نمی دهد.
هدایایی که در گذشته در میان بقچه های قرمز رنگ سوزن دوزی شده و بروی سینی مسی که قرار داده و پیشکش عروس می شد، خبری از آن ها نیست.
متاسفانه در بسیاری از مواقع چشم و هم چشمی جای خود را به برگزاری این سنت که هدف از آن صله رحم، برپایی یک شب خوش در کنار یکدیگر است، داده است.
هدیه عروس در این بیداد گرانی طلا، یا باید قطعه ای از طلا باشد و یا اینکه پوشاک زمستانی آن از پالتو، شال، پوتین و ... به طور کامل خریداری شود که خرید تمامی آن هزینه های سنگینی را بر دوش خانواده داماد می گذارد.
جدای از آن، تزئین چله گی عروس از دیگر دغدغه هایی است که خانواده داماد را نگران کرده است، دیگر عروس ها، کادوهایی که به شیوه گذشته تزئین می شدند را قبول ندارند و عکس مورد نظر را برای داماد می فرستند تا میوه ها، میوه آرایی و سایر هدایا در جعبه ها و سبدهایی مجلل تزئین شود، بطوریکه یک چله گی عروس ۱۵ تا ۲۰میلیون تومان آب می خورد.
