کسب‌وکارهای خانوادگی؛ احیای میراثی دیرین برای توسعه پایدار و اقتصاد مقاوم

به گزارش خبرنگار اجتماعی رکنا،حسین محمودی؛ عضو هیئت علمی دانشگاه شهید بهشتی و کنشگر پایداری کسب و کار از اولین همایش ملی کسب و کارهای خانوادگی اینگونه نوشت:  بعد از ظهر سه شنبه 27 آذر، در حالیکه تعطیلی‌های پی در پی با هراسی وهم آلود دلمان را خالی می کند و کمبود گاز در کشورم که جز اولی‌ها در ذخایر گاز دنیا است حرص آدم را در می آورد، شیرینی یک رویداد، این تلخی ها را برای یک نیم روز هم شده، از یادم می‌برد. رویدادی با عنوان «اولین همایش ملی کسب و کارهای خانوادگی» با شعار خانواده‌ای رستگار، میراثی ماندگار، توسعه‌ای پایدار که توسط انجمن ترویج کسب و کارهای خانوادگی که در اتاق ایران برگزار شد.

برایم دلچسب است وقتی به یک همایشی تمام عیار دعوت می شوم، بدون هیچ دغدغه‌ای، با تمام وجود گوش کنم و یاد بگیرم و بالاتر از همه، جام امیدم را پر کنم. همایش پر بود از سخت‌کوشان، میهن پرستان، آنهایی که با پشتکار فراوان ماندند و ساختند. و اکنون برای دوام و ادامه نسل در نسل کسب و کار خود به نفع خانواده و وطن، دور هم جمع شدند تا بگویند و بشنوند و چاره‌جویی کنند.

این یکی دیگر وارداتی نیست. حکایت کسب و کار خانوادگی در ایران بسیار دیرین است. سابقه‌ای بس عمیق در دل تاریخمان دارد. که همه ما نیک از این موضوع آگاهیم. خودمان در آن گسست ایجاد کردیم که دلایلش گوناگون است. در همین سالهای نه چندان دور، در حقش جفا شد و با بعضی مصادره های نادرست، خوبان کسب و کارمان را رنجاندند و گسستی بر بدنه ان وارد شد که اگر چنین نمی شد، می توانست مانند جهان،  70درصد تولید ناخالص داخلی را به خود اختصاص دهد و پر رنگ تر از همیشه به فریاد اقتصاد رنجور ایران برسد.

وقتی گوش می‌دادم، روایت و قصه برندهای آشنا و خاطره‌انگیز با صاحبانی به قدرت پهلوانان شاهنامه، صدایی در درونم زبانه می‌کشید که نمادهای عشق به وطن، تنها شکوه هیرکانی و دماوند و خلیج نیلگون فارس نیست. نام گروه صنعتی مینو، بوتان، ارج، عبیدی، فیروز، نساجی‌های مازندران، هاکوپیان و ده‌ها مثال درخشان از این قبیل نیز قلب هر ایرانی را به طپش می اندازد. صنعتگران و کارآفرینان ممتاز و پرتلاش ایران زمین نیز نماد شکوه وطن مان هستند.

امیدوارم رفع چالشهایی مانند جانشین پروری در سایه اختلاف سبک در میان نسلهای مختلف یک خانواده و تداوم نسلهای بعد در سایه مهاجرت گسترده، موجب تداوم و تاب‌آوری کسب و کارهای خانوادگی در کشور شود و ما نیز شاهد برندهایی باشیم که قدمتی دویست تا سیصد ساله پیدا کنند. در این راستا، ایجاد انجمن ترویج کسب و کارهای خانوادگی به کوشش سعید جابرانصاری و یاران نیک اندیش وی، اندیشکده کسب و کار خانوادگی دانشگاه تهران و مرکز همکاری کسب و کار خانوادگی دانشگاه شریف و همچنین نوید ایجاد دفتر مرکزی کسب و کارهای خانوادگی در اتاق ایران برای بازتعریف مدل کسب و کار ایرانی  راهگشا خواهد بود و نسل جوان ما را در این مسیر ترغیب و تربیت خواهد کرد.

من اما به دلیل آنکه یک کنشگر و مروج پایداری شرکتی هستم، از این منظر نیز این همایش را در پیوند کسب کار خانوادگی و مسئولیت اجتماعی و پایداری در ذهنم بررسی می کردم و گمان می کنم یک کسب و کار خانوادگی بیشتر از دیگر انواع کسب و کار به اعتبار و آبروی اجتماعی خود توجه دارد. چون آبروی خانواده در جامعه مهم و حیاتی است که به دنبال خود احترام به محیط زیست و ذینفعان را در پی خواهد داشت. دغدغه کسب  و کار خانوادگی، نسل های بعدی است که در توسعه پایدار نیز احترام به نیاز و بالندگی نسل آینده مهمترین معیار است. این همسویی نشان از آن دارد که با ترویج کسب و کار خانوادگی، امید برای گسترش پایداری شرکتی نیز تقویت می‌شود.

به امید موفقیت برای همه کنشگران کسب و کار خانوادگی و بازساخت مدل کسب و کار اصیل ایرانی به شیوه‌های نوین