به گزارش همشهری‌آنلاین، بدون تعارف الکسیس گوندوز دروازه‌بان خوبی است که در ترکیب پرسپولیس هم نمره قبولی می‌گیرد. تخصص او گرفتن تک‌به‌تک است و در موقعیت‌های نزدیک عملکرد بسیار خوبی دارد. با وجود این، حالا دیگر همه می‌دانند که گوندوز در مهار شوت‌های راه دور مشکل دارد و اگر هم آنها را بگیرد، این اتفاق به‌صورت ناقص و در دوضرب رخ می‌دهد. الکسیس همچنین به‌خاطر قد و قواره‌اش میانه چندان خوبی هم با خروج از دروازه ندارد و همین مسئله به یک نقطه ضعف اساسی برای پرسپولیس تبدیل شده است. اینکه بسیاری از گل‌های دریافتی سرخپوشان در لیگ و آسیا ناشی از ارسال‌ها بوده، به‌خوبی همین مسئله را نشان می‌دهد.
در چنین شرایطی، قاعدتا مدافعان پرسپولیس باید جور دروازه‌بان‌شان را بکشند، اما خیلی اوقات این اتفاق رخ نمی‌دهد و آنها در جاگیری و پرش‌ها خوب عمل نمی‌کنند. شاید یکی از دلایل این مسئله، خوگرفتن این مدافعان به خروج‌های غالبا مطمئن علیرضا بیرانوند در سال‌های گذشته بوده باشد. بیرو اگرچه در یکی، دو فصل اخیر به‌شدت افت کرد، همچنان و در بدترین فرم خودش هم به‌خاطر قد بلند و دست‌های کشیده‌اش، به‌راحتی از دروازه خارج می‌شد و خیلی از توپ‌های هوایی را قبل از اینکه قرار باشد به خطری تبدیل شود، دفع می‌کرد. دست‌کم این یک مهارت او، همچنان همراهش است. شاید سال‌ها بازی در چنین موقعیتی، امثال کنعانی‌زادگان و گولسیانی را روی توپ‌های بلند تنبل بار آورده باشد. هر چه هست، آنها بی‌گمان نیاز به تمرین و تمرکز بیشتری دارند تا این ضعف تکراری را از بین ببرند. سپاهان در بازی با پرسپولیس فقط صاحب یک ضربه کرنر شد و همان را هم گل کرد!
