چرا هر کاری می‌کنیم به حساب مخالفت با پزشکیان می‌گذارید؟

روزنامه جوان در یادداشتی با عنوان «تفسیر همه امور با دوقطبی ما و علیه ما!» به نقد موضع‌گیری‌های اصلاح‌طلبان در حمایت همه‌جانبه از دولت پرداخته و معتقد است هر کنشی را نباید پای اعمال فشار به دولت و تخریب و تلاش برای به زمین زدن او تلقی کرد.

این روزنامه در این زمینه نوشت: «محمد عطریانفر» معتقد است که «این دولت با شعار شفافیت و پاسخ‌گویی روی کار آمد، اما از همان روز اول با هجمه‌های گسترده‌ای مواجه شد. جناح‌هایی که انتخابات را باختند، حالا از هر ابزاری برای زمین زدن دولت استفاده می‌کنند. از تصویب قوانین بحران‌زا گرفته تا ایجاد فشار‌های اقتصادی و رسانه‌ای، همه اینها بخشی از یک سناریوی طراحی‌شده است.»

ربط دادن تصویب قوانین در کشور به باختن در انتخابات یک تهمت سیاسی به نمایندگان مجلس و باقی ارکان تقنینی کشور است. گفت‌و‌گو‌ها و بحث‌های زیادی پیرامون لایحه عفاف و حجاب صورت گرفته و بیشتر آن هم در زمانی صورت گرفته که نه تنها دولت دست اصلاح‌طلبان نبوده، بلکه حتی تصور هم نمی‌شده که به زودی قوه مجریه را آنان در دست می‌گیرند، پس چگونه الان می‌توان آخرین تلاش‌ها برای به نتیجه رسیدن این لایحه را با انگیزه اعمال فشار به دولت پزشکیان تفسیر کرد؟

همین حرف عطریانفر پیش‌تر از سوی «عباس عبدی» دیگر فعال اصلاح‌طلب شنیده شد. وی نیز درباره ابلاغ برخی قوانین می‌گوید «به نظر من هدف اصلی این افراد از اقدامات خود زمین زدن دولت پزشکیان است؛ و نه چیز دیگر.»

«احمد زیدآبادی» نیز با همین کلید واژه در تیتری با عنوان «مصوبه‌ای برای زمین زدن زودهنگام دولت پزشکیان» در روزنامه هم‌میهن نوشت: «متأسفانه در پشت این ماجرا، نوعی تلاش برای سقط کردن زودهنگام دولت پزشکیان به چشم می‌خورد. هدف این است که به رأی‌دهنده ایرانی برای چندمین بار تفهیم شود که رئیس‌جمهوری با گرایشات آقای پزشکیان هیچ نوع دایره اختیارات اثرگذاری ندارد و تنها مجری چشم و گوش بسته و بی‌اختیار احکامی است که افرادی با حداقل رأی ممکن در میان جامعه، تحت عنوان "قانون" در برابر او می‌گذارند!»

پزشکیان رئیس‌جمهور بود یا نبود، روال تصویب قوانین که تغییری نمی‌کرد؛ کلید لایحه عفاف و حجاب از قبل این اتفاقات و در سال گذشته خورده بود. مظلوم نمایی اصلاح‌طلبان در این زمینه، بیشتر از هر موضوعی، باعث ایجاد شکاف در میان مسئولان و نیز در میان مردم خواهد شد و البته اصلاح‌طلبان نشان داده‌اند که همواره با ایجاد دوقطبی‌های کذایی تلاش می‌کنند تحلیل و نظر خودشان را بر افکارعمومی تحمیل کنند. آنها حتی پس از ترور اسماعیل هنیه هم آن را مرتبط با دولت پزشکیان و برای زمین زدن دولت ارزیابی کردند و در همین سطح نازل، موضوع صهیونیسم و جهان اسلام را تقلیل دادند. گویی برای صهیونیست‌ها فرق می‌کند چه کسی در ایران رئیس‌جمهور باشد!

به نظر می‌رسد اصلاح‌طلبان از مجلس و همه نهاد‌های داخلی انتظار دارند که، چون پزشکیان رئیس‌جمهور شده، همه اقدامات خود را طبق نظر او پیش ببرند و هیچ کس کاری خلاف نظر دولت اصلاح‌طلب انجام ندهد. حتی انتظار دارند صهیونیست‌ها هم ترور را کنار بگذارند و، چون چنین نکرده‌اند، پس معلوم است قصد تخریب دولت پزشکیان را دارند!