گم شدن تاسف انگیز معماری ایرانی در کشور/بزرگان معماری و گچ بری برای آموزش جوانان در مسعودیه گرد هم می آیند + فیلم

به گزارش خبرنگار اجتماعی رکنا، فاطمه میرعبدالهی، سال هاست که در زمینه هنر و صنایع دستی فعالیت می کند. او تا سال های ۷۷ و 78 در دانشگاه الزهرا به تدریس صنایع دستی پرداخته است و پس از آن، ۱۷ سالی می شود که در زمینه گچبری کار می کند.

او با اشاره به اینکه در یک مراسم بزرگداشت از پیشکسوتان حوزه معماری و گچ بری، اعلام کرده بودند که می خواهند قبل از اینکه از دنیا بروند، اطلاعات و هنرشان را در اختیار مردم قرار دهند، گفت: این شد که تصمیم گرفتیم نشستی را ترتیب دهیم تا به جوانان این نکات را آموزش دهیم و انگیزه ای برای ادامه فعالیت ایجاد کنیم. 

فاطمه میرعبدالهی تاکید کرد: لذا در این مسیر، بهترین و قدیمی ترین اساتیدی که در کاخ های گلستان، نیاوران، سعدآباد، صاحب قرانیه، باغ فردوس، موزه آبگینه و... فعالیت داشته اند را شناسایی کردم. در این نشست با اساتید قرار است آموزش گچبری، آینه بری و نقاشی های روی دیوار داشته باشیم که مدل‌های کهن و مدرن، نیز آموزش داده می شود. برای شروع این دوره معماری، ۱۶۰ هنرجو نیاز داریم که اگر این تعداد تکمیل شود، می توانیم یک اقدام جدید در این عرصه برداریم.

او در خصوص سبک معماری در ایران انتقاد کرد و گفت: به جرات می توان گفت این روزها از گچبری در معماری خانه ها بسیار استفاده می شود؛ ولی متاسفانه در مسیر ساختارشکنی در گچبری به خاطر نابلدی در کار، هویت و اصالت طرح ها از بین می روند. همچنین استفاده از گچ بری، بیشتر به نمای داخلی بر می گردد و اصلا به این موضوع اهمیتی داده نمی شود که خارج از ساختمان نیز می توان از این گچبری استفاده کرد. این روزها نمای ساختمان ها سنگ است در صورتی که در معماری ایرانی، گچ ۶۰۰۰ ساله داریم که اگر فرمول آن به درستی اجرا شود، در مقابل باد، باران، طوفان و کولاک هیچ اتفاقی برایش نمی افتد.

این استاد گچبری ایرانی تاکید کرد: این روزها برخی معماران مبتدی، پروژه های چند هزار متری را در اختیار می گیرند در صورتی که حتی ساخت ملات را هم نمی شناسند. این در حالی است که ساخت ملات بسیار آسان، مقرون به صرفه و ماندگار است.

وی در پاسخ به اینکه معماریِ ایرانی، چه تاثیری می تواند در روان شهروندان داشته باشد، گفت: وقتی کسی در خیابان، یک بنای زیبا را می بیند به ویژه اگر با طبیعت هم عجین شده باشد، ناخودآگاه قدم های انسان را کندتر می کند و شهروندان به تماشای آن معماری می نشینند. شاید همه نتوانند این زیبایی ها را تحلیل کنند؛ ولی همه می‌توانند حسش کنند.

فاطمه میرعبدالهی در پاسخ به اینکه چرا نمای ساختمان ها در ایران با سنگ پوشیده شده و همگی تصویری یکسان را به مخاطب ارائه می دهند و هیچ نشانی از معماری ایرانی در آن دیده نمی شود، گفت: این روزها همه جا شبیه به هم شده است و هیچ فرقی بین رشت با بندرعباس و تهران و خراسان دیده نمی شود. هویت فرهنگی ما در حال از بین رفتن است.

وی تاکید کرد: دیگر این روزها روزنامه محلی وجود ندارد و محلی پیدا نمی شود که به موضوع های اینچنینی پرداخته شود. دیگر این روزها اقلیم مد نظر نیست و شرایط اقلیمی از چشم ها دور می ماند. 

این استاد گچبری ایرانی در پایان افزود: ما در ایران، معماری قاجاری، سلجوقی، ایلخانی و... را داریم؛ ولی نمایی از آن را در شهرها نمی بینیم. این روزها دیگر کسی هزینه نمی‌کند تا طرح ایرانی را برای ساختمانش اجرا کند و به طور کلی همه از روی یکدیگر کپی پیست می کنند. طراحی داخلی و خارجی ساختمان، موضوع بسیار مهمی است ولی به آن پرداخته نمی شود.