آنالیز فنی بازی بزرگ چمپیونزلیگ / فوت و فن: خون کلوپ در رگ‌های متورم لیورپول

به گزارش "ورزش سه"، شب گذشته تیم فوتبال لیورپول توانست با ‏شایستگی، در خانه از‎ ‎سد حریف قدرتمند خود بگذرد و جایگاهش را ‏در صدر جدول لیگ قهرمانان اروپا ثبیت کند‎.‎

پس از آن که یورگن کلوپ بعد از هفت سال درخشش از جایگاه خود ‏کناره گیری کرد، شاید حتی خوشبین ترین هوادار لیورپول نیز نمی ‏توانست جایگزین وی را تا این حد تاثیرگذار متصور شود‎.‎

آرنه اشلوت هلندی، توانست با یک نمایش خیره کننده از ابتدای ‏فصل، لیوپول را در قامت یک مدعی مطرح کند. اگر چه بسیاری از ‏کارشناسان معتقدند که این تیم فراتر از حد انتظار ظاهر شده و در ‏کسب امتیازات، چه در لیگ برتر و چه لیگ قهرمانان خوش شانس ‏نیز بوده است؛ اما دست کم نمایش شب گذشته آن ها در برابر پر ‏افتخارترین تیم تاریخ این تورنمنت، حاکی از کیفیت بالای آن هاست‎.‎

نمایش بی نظیر قرمزهای آنفیلد، در برابر مدافع عنوان قهرمانی آنها را ‏بیش از بیش تشنه قهرمانی نشان داد؛ چرا که به واسطه رقابت این ‏دو تیم در سال های گذشته، از بازی لیورپول-رئال همواره به عنوان ‏یک فینال یاد می شود‎.‎

شاید یکی از مهم ترین دلایل موفقیت لیورپول در این فصل، ‏مشابهت تاکتیکی بالای اشلوت با کلوپ باشد. با هم نگاهی به برخی ‏از نکات تاکتیکی لیورپول خواهیم انداخت‎.‎

لیورپول مطابق انتظار بازی را با آرایش 3-3-4 آغاز کرد، هافبک های ‏میانی تیم متشکل از یک هافبک پست 6 نگهدارنده یعنی گراونبرخ و ‏دو هافبک پست 8 است که بازیساز فاز دوم بیلدآپ هستند، ‏الکسیس مک آلیستر و کرتیس جونز که اغلب به عنوان هافبک های ‏باکس-تو-باکس تیم فعالیت می کنند‎.‎

آرایش پایه و غالب تیم، همواره برای بازیسازی مطابق تصویر زیر ‏است‎.‎

این آرایش در هر لحظه امکان بازی طولی و مستقیم با پاس های ‏سریع را می دهد، حتی اگر شرایط در نیم‌فضای مورد نظر گره بخورد، ‏امکان تغییر بازی هم با گزینه های پاس کوتاه و هم پاس بلند وجود ‏دارد.‏

در فاز یک بازی‌سازی معمولا وینگرها روی خط باز می شوند و فلنک ‏متعلق به آن هاست. خصوصا فلنک چپ، چون رابرتسون در این ‏دیدار در فاز یک، اغلب کمی به سمت داخل جمع می شود تا خط سه ‏نفره برای پرس‌شکنی تشکیل بدهند و بدیهی است که دیاز باید در ‏انتهایی ترین قسمت عرضی زمین قرار بگیرد‎.‎

در مواقعی که پرس رئال سنگین‌تر می شود، یکی از هافبک های ‏میانی یعنی مک آلیستر یا کرتیس جونز به تنها پیووت تیم نزدیک می ‏شوند. به جهت ترکیب پذیری خوب تیم از سمت چپ در فاز یک ‏بازی‌سازی، اغلب این وظیفه بر دوش مک آلیستر است. ساختار دابل ‏پیووت (محور دوگانه با دو هافبک میانی که اغلب دفاعی و بازیساز ‏هستند) به ندرت شکل می گیرد و بیانگر جسارت اشلوت در برابر ‏پرس شدید سفید پوشان است، چرا که می خواهد برتری عددی را در ‏خطوط جلوتر برای دریافت پاس های مهمتر حفظ کند‎.‎

‎ ‎
البته زمانی که بازی رو به عقب صورت می گیرد و دروازه بان تیم به ‏عنوان یک پرس‌شکن به کمک خط دفاعی می آید، مک آلیستر مجددا ‏یک خط بالاتر می رود.‌‎

عمده دلیل حضور بردلی در سمت راست به هنگام بازیسازی لیورپول، ‏برای مهار بلینگام و امباپه به جهت از دست رفتن احتمالی توپ است ‏و کاملا منطقی به نظر می رسد‎.‎

بازی الکسیس مک آلیستر به هنگام بازیسازی از عقب زمین و نه ‏انتقال، بیشترین پیچیدگی و چرخش را نسبت به دو هافبک میانی ‏دیگر دارد. در اغلب مواقع، زمانی که تیم می خواهد از سمت چپ ‏بازیسازی را انجام دهد، مک آلیستر در نیم فضای چپ دیده می شود؛ ‏اما زمانی که دیاز به عنوان وینگر کاذب به داخل می زند، مک آلیستر ‏روی خط باز می شود‎.‎

اهمیت ایجاد اضافه بار از یک سمت، که در تصویر زیر دیده می شود، ‏به جهت این است که تیم با کمترین تعداد پاس عرضی بتواند راهی ‏در کانال مورد نظر با پاس های طولی ایجاد کرده و به دروازه حریف ‏برسد‎.‎

در چنین وضعیتی معمولا هافبک های میانی نزدیک به هم و در ‏فضای بین خطوط دیده می شوند، مهاجم اصلی تیم (داروین نونیز) ‏به هنگام بازی کوتاه در نقش شماره 9 کاذب به هافبک‌ها نزدیک می ‏شود‎.‎

استراتژی اصلی لیورپول در این دیدار برای شکستن خط دفاع رئال ‏مادرید استفاده از چیپ پاس‌های کوتاه به فضای پشت مدافعین و ‏ارسال دقیق و با برنامه از جناحین بوده است‎.‎
 

به همین جهت برای ایجاد اضافه بار در کانال میانی، دیاز به داخل می ‏زند تا با قرار گرفتن در کنار داروین نونیز به دو مهاجم تبدیل شوند. در ‏این گونه اوقات فلنک‌ها به محمد صلاح و رابرتسون سپرده می شود ‏و دو یا دست کم یکی از هافبک های باکس-تو-باکس در فضای ‏پشت سر این دو مهاجم قرار می گیرند‎.‎

اگر چه قرمزها نتوانستند از این طریق به گل برسند، اما بارها موجب ‏تهدید دروازه رئال شدند. البته که درخشش کورتوا نیز در این مهم بی ‏تاثیر نبود‎.‎
برای مثال در صحنه به ثمر رسیدن گل اول تیم، یک-دوهای کوتاه و ‏در نهایت ضربه‌ای که مک آلیستر به توپ زد تا حد بسیار زیادی به ‏الگوی فوق در فاز سوم بازیسازی اشاره دارد‎.‎
‎ ‎
گل دوم قرمزها نیز در شرایطی کاملا تمرین شده روی توپ های بلند ‏به ثمر رسید. از آن جایی که بخش زیادی از بازیکنان رئال روی نقطه ‏کرنر، به شکل منطقه‌ای سعی در حراست از دروازه خودی دارند، بازی ‏کوتاهی که روی ضربه کرنر شکل می گیرد آن ها را از فرم خود خارج ‏می‌کند و خاکپو می‌تواند با کمترین مزاحمتی بالاتر از مودریچ کوتاه ‏قامت، توپ را به تور دروازه بچسباند‎.‎ 

کیفیت قرمزهای آنفیلد به همین نسبت در فاز دفاعی نیز نسبت به ‏رئال مادرید نیز بالاتر بود. تصویر زیر ساختار پرسینگ لیورپول را نشان ‏می دهد. این نوع پرس در خط اول و دوم فشار مبتنی بر پرس توپ‎ ‌‏ ‌‎(Ball-oriented press) ‌‏ خوانده شده و در خط پوشش مبنی بر ‏پرس فضا‎ (Space-oriented press) ‎است. معمولا کمتر تیمی ‏شرایط و شهامت پرس با تعداد نفرات بالا و با این شکل را دارد‎.‎

پرس پر ریسک لیورپول به واسطه حضور و پوشش دقیق در ‏فضاهای خطرناک باعث شد رئال در برخی از دقایق به بازی مستقیم ‏رو آورد، اما نتوانست در بازیابی توپ هم موفق باشد چرا که ساختار ‏دفاعی لیورپول پیش‌بینی دقیقی از احتمال ارسال توپ بلند برای ‏امباپه داشت‎.‎

نمایش بی نقص شاگردان آرنه اشلوت سبب شد تا یک پیروزی ‏ارزشمند، سوای امتیاز و جایگاه جدولی، بلکه از جهت طلسم شکنی ‏در تقابلات لیورپول در برابر رئال مادرید پدید آید‎.‎

این تیم از هر منظر شباهت تاکتیکی زیادی به لیورپولِ کلوپ دارد و ‏خود اشلوت هم به این اذعان کرده است. در حال حاضر این تیم ‏جدی ترین رقیب تیم ها در لیگ برتر، و یکی از مهم ترین و جدی ترین ‏تیم‌های مدعی قهرمانی در لیگ قهرمانان اروپا به شمار می‌رود. باید ‏منتظر ماند و دید که آیا اشلوت می تواند در اولین فصل حضورش در ‏آنفیلد شگفتی ساز شود و یا تیمی قلدرتر ترمز آن ها را خواهد کشید؟
‎ ‎‎ ‎
‎ ‎
امیرحسین شادمان