«جشن حافظ» و «حاشیه‌اش»!؟

علم روانشناسی و تجربه عملی ثابت کرده، ایجاد آرامش برای انسانهای هنرمند خلاق که هر لحظه درحال تراوش فکری و ایجاد خلاقیت های موثر برای رشد و اندیشه جامعه هستند، یک ضرورت در راستای سیاست های حمایتی برنامه ریزان فرهنگی هنری کشور است ؛ آنهم با همیاری و همکاری خود اهالی این صنف و بدون دخالت زور ، اجبار ، امر و نهی ، دستور ، پرخاش و...

ذات هنرمند خلاق ، مورد توجه و تحسین قرار گرفتن است و اگر در فضایی پر طمطراق تبلیغاتی و پر هیجان ،حضور می یابد نه بخاطر ریاکاری ، تظاهر و خودنمایی بلکه به جهت دیده شدن هنرش و دریافت عکس‌العمل‌ها و کنش ها و واکنش ها در جهت رونق و پیشرفت فضای فرهنگی هنری جامعه اش است ؛ نگاهی که برخی کج اندیشان عکس آن را تعبیر می کنند.در صورتیکه هر حرکت و جشن و شادی خطا و اشتباه دارد. طبیعتا "جشن حافظ" یک جشن خصوصی با پشتبانی اقتصادی برخی سرمایه داران و کمپانی های تجاری است اما هنر سینما و تلویزیون همیشه با سه ضلع صنعت ، هنر و تماشاگر روبرو بوده و فراز و فرودهایی هم داشته و دارد و حتی ممکن است در انتخاب برگزیده ها هم اشکالات و انتقادات مبنی بر بی عدالتی و بی توجهی وجود داشته باشد که مبحث جداگانه تخصصی دیگری است اما نفس اینکه یک تشکیلات بخش خصوصی و یا فرد صاحب تفکر و البته آرمان‌خواهی همچون مرحوم علی معلم که سابقه تخصص و مهارت سینمایی و عرق ملی گرایی و وطن پرستی و مهمتر از همه ماهیت ایرانی مسلمان اش زبانزد همگان است ،بسیار ارزشمند و قابل ستایش است ،بخصوص آنکه آقازاده هایش نه همانند برخی آقازاده های بی هویت ، سواستفاده گر و بیگانه پرست، راه آرمان خواهی او را ادامه دادند و به بهانه "جشن حافظ" باعث تجمع بزرگ هنرمندان سینما و تلویزیون ایران شده و با تشویق و اهدا جوایز ، آن‌هم در حضور مخاطب مشتاق داوطلب ، شادی و نشاط را برای آنان فراهم آورده وبا این حرکت ، زمینه تولید انبوه و به نوعی رونق فرهنگ و هنر این سرزمین را فراهم آوردند،یکی از نشانه های توسعه جامعه و شکوفایی عرصه تولید فرهنگ و هنر توسط خود اهالی فرهنگ و هنر با همراهی بخش خصوصی، بدور از دخالت متولیان حاکمیتی و یا اعمال دستور و قوانین از قبل تعیین شده است؛ راهی که در مسیر تولیدات تلویزیونی و سینمایی از آن غفلت شده و مسیر تولید دچار انحراف شده است .  

در سالن سه هزار نفری جشن حافظ ، صندلی ها مملو از هنرمندان و ستاره های سینما و تلویزیون ایران بود که گردآوری آنان بخصوص در نیمه دوم سال بسیار سخت است اما آنان حاضر شدند حتی برای دقایقی، کار و فعالیت خود را رها کنند , در جمع حضور یابند و لبخند را بر لب دوستان و یاران خود بنشانند. بدون شک این حضور با شوق و ذوق ، تحمیلی نبوده و بدون اشتیاق درونی فراهم نمی گردد حتی اگر فرض را بر این بگذارند پشتیبانان اقتصادی وعده‌هایی تدارک دیده باشند.این وحدت سرمایه و هنر در جهت پیشبرد این مسیر پر فراز و نشیب قابل دفاع و توجه است .

در این شرایط سخت که رسانه های بیگانگان بر طبل یاس و دلسردی و دوری هنرمندان ایرانی از فضای ملتهب می کوبند،"جشن حافظ " تجربه موفق و عبرت آموزی برای آرامش جامعه و جلوگیری از پرخاش گری ها و غرولندهای بی‌مورد و بیهوده و هیاهوهای رسانه بیگانه و البته قابل توجه برنامه ریزان فرهنگی کشور برای گسترش این شور و هیجان های خالص است؛ آنهم بدون آنکه کودتایی رخ دهد یا تیری شلیک شود!