اما هدف این معماران متفاوت بود. آن‌ها به دنبال طراحی فضایی بودند که مرز میان انسان و طبیعت را از میان بردارد و احساسی واقعی از زندگی در کوهستان را به ساکنانش ببخشد؛ احساس آزادی و تعلیق در محیطی کاملاً متفاوت از محیط زندگی شهری.

برای دستیابی به این هدف، معماران سه مکعب طولی طراحی کردند که در امتداد زمین در جهات مختلف قرار گرفته‌اند و یک پلکان مدور مرکزی آن‌ها را به هم متصل کرده است. این طراحی باعث شد که سازه با شیب طبیعی زمین هماهنگ شود و همزمان تراس‌هایی در هر طبقه ایجاد شود که به منظره‌های متنوع منطقه مشرف هستند.

هر تراس به نوعی سقف فضای زیرین خود است و این طراحی، طبیعت را به بخشی درونی جدایی‌ناپذیر از ساختمان تبدیل کرده است. علاوه بر این، شکل نهایی ساختمان، هم از داخل و هم از بیرون، احساسی از معلق بودن در میان کوه‌ها را به ساکنان خانه و رهگذران می‌بخشد.

این سه مکعب، سه جنبه اصلی زندگی را تعریف می‌کنند: ورزش و تفریح، معاشرت، و استراحت. معماران در طراحی هر مکعب، پنجره‌هایی بزرگ و سرتاسری از کف تا سقف قرار داده‌اند تا طبیعت و منظره‌های بیرون بخشی از زندگی روزمره باشند. این پنجره‌ها، مانند قاب‌هایی زنده از طبیعت، هر لحظه منظره‌ای متفاوت از کوهستان و آسمان را به نمایش می‌گذارند.

در اولین مکعب، فضایی برای ورزش و تفریح طراحی شده است؛ جایی که می‌توان هنگام ورزش یا شنا، طلوع خورشید را از میان کوه‌ها تماشا کرد. در مکعب دوم، فضایی برای معاشرت و تعامل اجتماعی فراهم شده که در طول روز با بازی نور و سایه، پویایی و تکاپوی زندگی را منعکس می‌کند. و اما مکعب سوم که در مرتفع‌ترین بخش ساختمان قرار دارد، به استراحت اختصاص داده شده است. در اینجا، تماشای سکوت کوه‌ها و آسمان پرستاره، فضایی آرام برای خواب و آرامش فراهم می‌کنند.