تحریمها یکی از قویترین ابزارهای سیاسی و اقتصادی هستند که برای فشار به کشورهایی مانند ایران اعمال میشوند. از دهه۲۰۱۰، ایران با موجی از تحریمهای مالی، تجاری و بانکی مواجهشده که بهشدت بر صنایع گوناگون کشور اثر گذاشتهاست. این تحریمها نهتنها توان رقابتی صنایع را کاهش دادهاند، بلکه باعث محدودیتهای سرمایهگذاری و افت بهرهوری در بسیاری از حوزههای کلیدی اقتصاد شدهاند. در چنین شرایطی، سرمایهگذاران نیازمند درک دقیقی از اثرات این تحریمها بر صنایع مختلف هستند تا بتوانند با تصمیمگیری هوشمندانه، ریسکهای خود را کاهش دهند.
از دیدگاه اقتصادی، تحریمها بهعنوان شوکهایی به بازار عمل میکنند که بیشتر بر کشورهایی که به واردات وابستهاند تاثیر میگذارند. نظریه وابستگی به واردات نشان میدهد کشورهایی که به مواد اولیه و فناوریهای خارجی وابستهاند، دربرابر تحریمها بسیار آسیبپذیرند. از طرف دیگر، نظریه بازیها بیان میکند که کشورها و شرکتها در واکنش به این تحریمها بهدنبال استراتژیهای جدید و روابط تجاری جایگزین میگردند. ایران نیز در چنین فضایی قرار دارد و تلاش برای ایجاد و حفظ روابط تجاری جدید برای صنایع کشور اهمیت حیاتی دارد.
۱. تاثیر تحریمها بر صنعت نفت و گاز: صنعت نفت و گاز ایران، بهعنوان اصلیترین منبع درآمد ارزی کشور، بزرگترین ضربه را از تحریمها متحمل شدهاست. تحریمهای بینالمللی دسترسی ایران به بازارهای جهانی و فناوریهای نوین را محدودکرده و تولید نفت ایران را به ۲.۱میلیون بشکه در روز کاهش دادهاست. این افت تولید، درآمدهای ارزی کشور را کاهش داده و سرمایهگذاری در زیرساختهای نفتی را دچار محدودیت کردهاست. هاوارد مارکس بهدرستی میگوید: «تحریمها یکی از پیچیدهترین ریسکهای سرمایهگذاری هستند، زیرا تاثیرات آنها فوری و در عینحال بلندمدت هستند.»
۲. تاثیر تحریمها بر صنعت خودروسازی: صنعت خودروسازی ایران نیز بهشدت از تحریمها آسیبدیده است. به دلیل وابستگی به قطعات وارداتی و همکاری با شرکتهای بینالمللی، این صنعت با خروج شرکتهای بزرگی مانند پژو و رنو از ایران، شاهد کاهش تولید و افزایش قیمتها بودهاست. بر اساس گزارش اتاق بازرگانی ایران، تولید خودرو در سال۲۰۲۰ با کاهش ۳۰درصدی مواجه شد که نشاندهنده آسیبپذیری بالای این صنعت دربرابر تحریمهاست.
۳. تاثیر تحریمها بر صنعت بانکداری: تحریمهای بانکی، بزرگترین ضربه را به سیستم مالی کشور وارد کردهاند. با قطع ارتباط ایران با سیستمهای مالی جهانی مانند سوئیفت، هزینههای نقل و انتقالات مالی بهشدت افزایشیافته و بانکها توانایی جذب سرمایههای خارجی را از دست دادهاند. جوزف استیگلیتز معتقد است: «تحریمهای مالی یکی از موثرترین ابزارهای تحریمی هستند، زیرا با متوقفکردن جریان سرمایه، رشد اقتصادی را بهشدت محدود میکنند.»
۴. تاثیر تحریمها بر صنعت داروسازی: اگرچه صنعت داروسازی ایران بهطور مستقیم تحتتحریمها قرار نگرفتهاست، اما محدودیتهای بانکی و کمبود دسترسی به مواد اولیه، این صنعت را تحتفشار قراردادهاست. برخی شرکتهای دارویی با افزایش هزینههای تولید و کمبود تجهیزات مواجه شدهاند و این مشکلات منجر به کمبود برخی داروهای حیاتی در بازار شدهاست.
۱. سرمایهگذاری در صنایع صادراتمحور: شرکتهای صادراتمحور مانند پتروشیمی و فلزات اساسی کمتر از تحریمها آسیبدیده و توانستهاند از فرصتهای جدید در بازارهای آسیایی بهرهبرداری کنند. افزایش نرخ ارز نیز به این شرکتها کمککرده تا زیانهای داخلی خود را جبران کنند.
۲. استفاده از ابزارهای پوششریسک: سرمایهگذاران میتوانند از ابزارهای مالی مانند قراردادهای آتی و اختیار معامله برای کاهش نوسانات قیمتی و مدیریت ریسکهای ناشی از تحریمها استفاده کنند.
۳. تمرکز بر شرکتهای دانشبنیان و فناوریمحور: در شرایط تحریمی، شرکتهای دانشبنیان و فناوریمحور که توانایی جایگزینی واردات و تولید داخلی دارند، بهعنوان گزینههای جذاب سرمایهگذاری مطرح هستند. این شرکتها میتوانند در توسعه فناوریهای بومی موفق عمل کنند و در دوران تحریمها رشد کنند.
در دوران ساسانیان، زمانیکه کشور با بحران اقتصادی مواجه شد، بزرگمهر، وزیر خردمند انوشیروان، به او توصیه کرد که منابع اقتصادی را متنوع کند و تنها به یک منبع خاص اتکا نکند. این استراتژی باعث شد که کشور ساسانی با تکیه بر تنوع اقتصادی، توانایی خود را در مقابل بحرانها حفظ کند. این داستان تاریخی نشاندهنده اهمیت تنوعبخشی به منابع اقتصادی در شرایط بحرانی و تحریمی است. همانطور که فردوسی میگوید: «چو بختت پشت داد از چرخ گردان /چراغ دل برافروز از فروزان»این بیت از حکیم فردوسی به ما یادآوری میکند که در شرایط دشوار باید امید و روشنایی را حفظ کرد و با تصمیمات هوشمندانه و منطقی، مسیر پیشرفت را دنبال کرد.
تحریمها بر صنایع ایران تاثیرات عمیقی گذاشتهاند، اما این وضعیت میتواند فرصتهایی برای نوآوری فراهم کند. سرمایهگذاران با اتخاذ استراتژیهای مناسب، مانند سرمایهگذاری در صنایع صادراتمحور، استفاده از ابزارهای پوششریسک و تمرکز بر شرکتهای دانشبنیان، میتوانند از فرصتهای جدید در این دوران بهرهبرداری کنند. در شرایطی که بسیاری از بازارها تحتتاثیر تحریمها دچار نوسان هستند، تصمیمات دقیق کلید موفقیت خواهند بود.