جمعیت حیات‌وحش در 50 سال 73 درصد کاهش یافته است

به گزارش دیجیاتو، صندوق جهانی طبیعت (WWF) به‌تازگی گزارشی تحلیلی منتشر کرده که طبق آن جمعیت حیات‌وحش زمین به‌طور متوسط ​​در نیم قرن گذشته 73 درصد کاهش یافته است؛ این اتفاق فاجعه‌بار است. در مناطق غنی از تنوع زیستی مانند آمریکای لاتین و دریای کارائیب، این رقم به 95 درصد نیز می‌رسد.

براساس تحلیل‌های جدید WWF، با بررسی 5495 گونه از دوزیستان، پرندگان، ماهی‌ها، پستانداران و خزندگان در سراسر جهان، مشخص شد حیات‌وحش در نیم قرن گذشته به‌شدت از فعالیت‌های انسان تأثیر گرفته است. طبق گزارش جدید شاخص Living Planet، جمعیت حیات‌وحش آب‌های شیرین به‌صورت میانگین ​​85 درصد کاهش یافته. از سویی، طی پنج دهه، جمعیت‌ حیوانات خشکی 69 درصد و حیات‌وحش دریایی 56 درصد، بین سال‌های 1970 تا 2020، کاهش یافته است.

«ربکا شاو» (Rebecca Shaw)، دانشمند ارشد WWF، درباره یافته‌های این گزارش می‌گوید: «این آمارها واقعاً به ما نشان می‌دهد تاروپود طبیعت دارد ازهم‌گسیخته می‌شود.»

کاهش جمعیت حیات‌وحش از سال 1970 تا 2020

به گفته ربکا شاو، کاهش جهانی جمعیت حیوانات احتمالاً اثرات آبشاری خواهد داشت. او گفت: «جمعیت مهره‌داران زیربنای سلامت اکوسیستم و منافعی است که ما از اکوسیستم‌ها دریافت می‌کنیم، مانند آب‌وهوای پایدار، آب فراوان و تمیز، خاک‌ سالم برای رشد غذا و ماهیگیری که پروتئین مردم را تأمین می‌کند. اگر جمعیت مهره‌داران در سراسر جهان این‌طور کاهش بیابد، برای حفظ سلامت و رفاه انسان با مشکل مواجه خواهید شد.»

بیشترین کاهش در آمریکای لاتین و دریای کارائیب با میانگین 95 درصد بوده است. پس‌ازآن آفریقا با 76 درصد و آسیا و اقیانوسیه 60 درصد است. اما این گزارش می‌گوید این کاهش به این دلیل اتفاق افتاده است که مردم ساکن اروپا، آسیای مرکزی و آمریکای شمالی پیش از سال 1970 در این مناطق ساکن شدند و در همان سال‌ها طبیعت را به‌صورت گسترده‌ای از بین برده بودند.

کاهش حیات‌وحش در نیم قرن گذشته

تخریب و از‌بین‌رفتن زیستگاه حیوانات که عمدتاً ناشی از تولید غذای انسانی است، مانند پاکسازی جنگل‌های بارانی برای ایجاد گاوداری‌ها، عامل اصلی کاهش جمعیت حیات‌وحش است. به گفته گزارش WWF، حدود 40 درصد کل زمین‌های قابل‌سکونت روی زمین برای تولید مواد غذایی انسان استفاده می‌شود.

به گفته محققان WWF، درحالی‌که اروپا و آسیای مرکزی کمترین میزان کاهش جمعیت حیات وحش را داشتند، این مناطق متکی به واردات از مناطق دیگر هستند و بالاترین «ردپای اکولوژیکی مصرف» را دارند. محققان می‌گویند: «آنچه می‌خوریم، لباسی که می‌پوشیم، مکان‌هایی که در آن‌ها سفر می‌کنیم، نه‌تنها در منطقه خودمان، بلکه در بسیاری از موارد در سطح جهانی تأثیر می‌گذارد.»