به گزارش خبرورزشی، مربیان فوتبال ایران از علم روز فاصله دارند. ما هیچ دانشگاه یا کارگاه آموزشی برای مربیانمان نداریم و همه به اتکای تجربیات زمان بازی یا دستیاری، سرمربی می‌شوند.
پول بده و مربی شو!
برخی مربیان ما با هزینه شخصی در کلاس‌های آموزشی شرکت و یا سر تمرین تیم‌های خارجی می‌روند، اما بقیه تنها ارتباطشان با فوتبال مدرن از طریق تماشای مسابقات از تلویزیون است!
اما به همان اندازه که مسئولان فدراسیون و ورزش در این عقب ماندگی و کم کاری و کوتاهی تقصیر دارند و همه چیز را صرفاً به ثبت نام در یک کلاس مربیگری و گرفتن شهریه و دادن یک مدرک خلاصه می‌کنند، خود این مربیان هم در عقب ماندن مقصرند. هم به خاطر عدم تلاش برای به روز رسانی و هم به خاطر ایستادگی بر باورهای غلط...
تقصیر کی روش بود؟
از بعد از محرم نوید کیا و مجتبی جباری، فوتبال ایران دیگر پلی میکر نداشته و مربیان ایرانی با مثال آوردن از مسعود اوزیل در رئال و آرسنال، در تمام این دهه مدعی بودند که در فوتبال مدرن دیگر هافبک بازی ساز معنا ندارد....
حضور کی روش در فوتبال ایران هم به این فرضیه کمک کرد، غافل از اینکه او وقتی فاصله فوتبال ما با اصول حرفه‌ای را دید انتخابی جز آماده کردن ۱۱ کماندو دونده برای نتیجه گرفتن نداشت. ما امکان فوتبال بازی کردن مقابل تیم‌های بزرگ را نداشتیم و کی روش برای نتیجه و نمایش آبرومندانه مجبور بود به این گزینه رو بیاورد.
باور غلط، دنیا دیگر پلی میکر نمی‌خواهد!
حالا سال‌هاست دیگر همه مربیان ما دو هافبک دفاعی جنگجو را در مرکز زمین می‌گذارند و تمام تاکتیک‌های ما برای گلزنی و حمله خلاصه شده به ارسال‌ها از جناحین، فرصت‌های ضربات ایستگاهی و البته اتفاقات فوتبالی...!
هر وقت موقع تیم بستن به یک مربی ایرانی می‌گویی چرا سراغ پلی میکر یا بازی‌ساز نمی‌روی؟ جوابی آماده دارد که دیگر در فوتبال چنین عناصری نداریم! اما خرید خارجی استقلال در همین دو بازی آخر ثابت کرد این فرضیه به کل غلط است.
رقص با توپ عمو سبیلو!
کاکوتا در بازی مقابل النصر یک پاس تماشایی به کوشکی داد که این فرصت به راحتی از دست رفت. برابر خیبر هم او دوباره به عنوان یار جانشین به زمین آمد و یک پاس طلایی تودر فرستاد که رامین رضاییان آن را به گل تبدیل کرد.
او با آن قیافه و سبیل‌ها در مرکز زمین انگار با توپ می‌رقصد. هنر او مثل نقاشی پر از رنگی است که تابلویی چشم نواز می‌شود.
هافبک‌های بازی ساز معمولا دوندگی هافبک‌های دفاعی را ندارند اما با اتکا به هوش بالا و قدرت تکنیکی می‌توانند در یک لحظه تاثیر خود را در نتیجه بگذارند.
مگر برای بردن گل لازم ندارید؟
مگر نه اینکه هدف فوتبال گل زنی و نتیجه است؟ این درست که دیگر یک مهاجم نمی‌تواند ۹۰ دقیقه بایستد تا در یک لحظه گل بزند اما قرار هم نیست که همه بازیکنان صرفاً در زمین بدوند و درگیر شوند!
درخشش کاکوتا خط بطلانی بود بر این باور غلط قدیمی، هنوز هم در فوتبال پلی میکر و بازی‌ساز هست و دیدیم که سعید مهری در پرسپولیس چند پاس طلایی تو در داد. از این دست بازیکنان هنوز هم هستند اما مربی که جرات بازی دادن به آنها داشته باشد، را کم داریم!
