آنچه که از لکنت زبان نمی دانید

به گزارش بهداشت نیوز، بیست و دوم اکتبر، مصادف با یکم آبان ۱۴۰۳، به‌عنوان روز جهانی توجه به لکنت زبان نامگذاری شده‌است. هدف از این نامگذاری، افزایش آگاهی عمومی نسبت به ناروانی یا لکنت گفتار است. میلیون‌ها نفر در سراسر دنیا از این اختلال گفتاری رنج می‌برند.

لکنت زبان چیست؟

لکنت زبان یک اختلال گفتاری است که با تکرار اصوات، سیلاب‌ها یا کلمات، کشیدن آواها و وقفه در کلام همراه است. افرادی که به لکنت زبان دچارند، می‌دانند چه می‌خواهند بگویند، اما در تولید جریان عادی کلام مشکل دارند. حدود یک درصد از جمعیت کل جهان از این اختلال گفتاری رنج می‌برند.

لکنت زبان ممکن است در هر سنی اتفاق بیفتد اما بیشتر در کودکان بین ۲ تا ۶ سال که در حال فراگیری مهارت‌های زبانی هستند، ظاهر می‌شود. احتمال بروز لکنت زبان در پسران دو تا سه برابر دختران است. لکنت زبان در بیشتر کودکان در گذر زمان از بین می‌رود اما در حدود ۲۵ درصد از افراد مبتلا، این اختلال ارتباطی تا پایان عمر با آن‌ها می‌ماند.

انواع لکنت زبان

لکنت زبان به دو دسته تقسیم می‌شود: لکنت کلونیک یا حالت تکراری در بیان کلمه و لکنت تونیک یا توقف در تلفظ.

اختلال گفتاری لکنت زبان بر دو قسم است: لکنت زبان تکاملی و عصب‌زا. لکنت زبان تکاملی رایج ترین نوع لکنت زبان است که هم زمان با مرحله زبان باز کردن و یاد گرفتن مهارت‌های زبانی در کودکان اتفاق می‌افتد. لکنت زبان عصب‌زا ممکن است در پی بروز سکته مغزی، ضربه به سر و دیگر انواع صدمات مغزی در فرد ایجاد شود.

درمان لکنت زبان

گفتار درمانی: تمرکز بیشتر گفتاردرمانی‌ها برای نوجوانان و بزرگسالانی که از لکنت زبان رنج می‌برند، بر آن است تا به این افراد در فراگیری راه‌هایی برای کنترل لکنت به هنگام حرف زدن کمک شود. از جمله این روش‌ها می‌توان به آرام صحبت کردن، تنظیم تنفس و یا گذر تدریجی از جواب‌های تک سیلابی به کلمات طولانی‌تر و جملات پیچیده‌تر اشاره کرد. این جلسات همچنین به کنترل اضطراب ناشی از صحبت کردن در شرایط و موقعیت‌های خاص کمک می‌کنند.

دارودرمانی: سازمان غذا و داروی آمریکا هیچ دارویی را به عنوان درمان قطعی لکنت زبان تایید نکرده است. با این وجود داروهایی که برای درمان مشکلاتی چون صرع، اضطراب یا افسردگی به تایید رسیده‌اند، در درمان این اختلال نیزمورد استفاده قرار می‌گیرند. اما عوارض جانبی شدید این داروها استفاده از آن‌ها را در درازمدت غیرممکن می‌کند.

نکاتی در حرف زدن با افراد دچار لکنت زبان

- در مورد لکنت زبان‌شان با آنها شوخی نکنیم، در رخ دادن این اتفاق آنها تقصیری ندارند.

- با کسی که دچار لکنت زبان است آرام و شمرده حرف بزنیم. تند حرف زدن ما باعث می‌شود او هم احساس کند باید با شتاب حرف بزند به همین دلیل خطاهایش بیشتر می شود.

- کودکانی که دچار لکنت زبان هستند را تشویق کنیم در میان جمع حرف بزنند.

- اگر کودکی لکنت زبان دارد، او را سرزنش نکنیم بلکه تلاش کنیم با کمک گفتار درمانی راحت‌تر حرف بزند.

- وقتی کسی که دچار لکنت است حرف می‌زند با مهربانی به او نگاه کنیم و تماس چشمی برقرار کنیم و نشان دهیم مشتاقانه و با صبوری حرف‌هایش را می شنویم.

- برای آنها دلسوزی نکنیم یا به صورت اغراق شده‌ای نسبت به آنها مهربان نشویم.