آنتی هیستامین ها در مقابل کورتیکواستروئیدها؛ تفاوت چیست؟

آنتی‌هیستامین‌ها و کورتیکواستروئیدها دو داروی پرکاربرد برای درمان آلرژی هستند

آنتی‌هیستامین‌ها و کورتیکواستروئیدها هر دو داروهایی هستند که برای درمان آلرژی‌ها استفاده می‌شوند. هر دو بر روی سیستم ایمنی بدن تأثیر می‌گذارند. آنتی‌هیستامین‌ها معمولاً برای درمان آلرژی‌های رایج استفاده می‌شوند. آن‌ها با کاهش تأثیر تولید هیستامین در بدن عمل می‌کنند. هیستامین یک ماده شیمیایی طبیعی مرتبط با عملکرد سیستم ایمنی است. کورتیکواستروئیدها داروهای ضد التهابی قوی هستند که با کاهش فرآیندهای التهابی در بدن و کاهش فعالیت بیش از حد سیستم ایمنی عمل می‌کنند.

در این مقاله، شما در مورد انواع آنتی‌هیستامین‌ها، انواع کورتیکواستروئیدها، تفاوت بین آنتی‌هیستامین‌ها و کورتیکواستروئیدها، عوارض جانبی قابل توجه و تعاملات دارویی احتمالی یاد خواهید گرفت.

آنتی‌هیستامین‌ها معمولاً برای درمان علائم آلرژی استفاده می‌شوند

آنتی هیستامین ها چیست؟

آنتی هیستامین ها دسته ای از داروها هستند که اثرات هیستامین را در بدن مسدود می کنند. دو نوع آنتی هیستامین وجود دارد. نوع آنتی هیستامین مورد نیاز به واکنش یا شرایطی که تحت درمان است بستگی دارد. 

انواع

• مسدود کننده های H1 نوعی آنتی هیستامین هستند که برای درمان آلرژی استفاده می شود. این دسته از آنتی هیستامین ها همچنین موارد زیر را درمان می کند: 

علائم رایج سرماخوردگی

بی خوابی کوتاه مدت

اضطراب

هشدار : مصرف بیش از حد آنتی هیستامین نسل اول باعث مسمومیت می شود و می تواند کشنده باشد. 

• نوع دوم آنتی هیستامین به عنوان مسدود کننده های H2 یا آنتاگونیست های گیرنده H2 شناخته می شود. بلوکرهای H2 برای درمان بیماری های گوارشی استفاده می شود. مسدود کننده های H2 ممکن است در درمان شرایط یا علائم زیر استفاده شوند: 

• رفلاکس مزمن اسید و سوزش سر دل، یا بیماری ریفلاکس معده به مری (GERD)

• زخم معده

• گاستریت

• حالت تهوع

• استفراغ کردن

• بیماری حرکت

• سندرم زولینگر-الیسون (تومورها در پانکراس یا دوازدهه، قسمت فوقانی روده کوچک رشد می کنند)

• سوزش سر دل 

نمونه هایی از مسدود کننده های H2 رایج عبارتند از:

• اکسید (نیزاتیدین)

• پپسید (فاموتیدین)

• زانتاک 360 (فاموتیدین)

کورتیکواستروئیدها چیست؟

کورتیکواستروئیدها داروهای استروئیدی هستند که برای درمان فعالیت بیش فعال سیستم ایمنی استفاده می شوند.

انواع

• گلوکوکورتیکوئیدها: گلوکوکورتیکوئیدها یک نسخه مصنوعی از هورمون گلوکوکورتیکوئید طبیعی موجود در بدن هستند. آنها با کاهش فعالیت سیستم ایمنی بدن به جلوگیری از آسیب بافت سلولی و اندام ناشی از التهاب بیش از حد کمک می کنند.

موارد مصرف گلوکوکورتیکواستروئید

گلوکوکورتیکواستروئیدها در درمان بیماری های التهابی مزمن مانند: 

- روماتیسم مفصلی

- بیماری التهابی روده (IBD)، از جمله بیماری کرون و کولیت اولسراتیو

- لوپوس

- واسکولیت (التهاب عروق خونی)

- آسم

- بیماری انسدادی مزمن ریه (COPD)

نمونه هایی از گلوکوکورتیکوئیدها عبارتند از:

- پردنیزون

- پرلون (پردنیزولون)

- Medrol (متیل پردنیزولون)

- کنالوگ (تریامسینولون)

- مینرالوکورتیکوئید

مینرالوکورتیکوئیدها دسته ای از داروها هستند که برای کمک به تنظیم آب و نمک در بدن طراحی شده اند. آنها روی قسمت قشر آدرنال غده فوق کلیوی کار می کنند. مینرالوکورتیکوئیدها در درمان خستگی آدرنال و بیماری کلیوی استفاده می شوند. 

کورتیکواستروئیدها با کاهش التهاب علائم آلرژی را تسکین می‌دهند

تفاوت بین آنتی هیستامین ها و کورتیکو استروئید ها چیست؟

هر دوی این داروها فعالیت سیستم ایمنی را کاهش می دهند. تفاوت بین آنتی هیستامین ها و کورتیکواستروئیدها فرآیندهای شیمیایی است که آنها هدف قرار می دهند. آنتی هیستامین ها، هیستامین ها را هدف قرار می دهند تا تأثیر آنها بر سیستم ایمنی و فرآیندهای التهابی را کاهش دهند. کورتیکواستروئیدها با کاهش واکنش های شیمیایی بالادستی که باعث التهاب می شوند، عمل می کنند.

عوارض جانبی

موارد زیر عوارض جانبی آنتی هیستامین ها و کورتیکواستروئیدها است.

عوارض جانبی آنتی هیستامین ها

عوارض جانبی مرتبط با مصرف آنتی هیستامین بسته به اینکه شما از آنتی هیستامین های نسل اول یا دوم استفاده می کنید متفاوت است. عوارض جانبی نیز بسته به اینکه از مسدود کننده های H1 یا H2 استفاده می کنید متفاوت خواهد بود. عوارض جانبی آنتی هیستامین های بینی شامل عطسه و عفونت دستگاه تنفسی فوقانی است.

هیستامین های نسل اول دارای عوارض جانبی رایج زیر هستند:

- خواب آلودگی یا خستگی مفرط 

- خشکی دهان و چشم

- مشکلات بینایی 

- فشار خون پایین

- ضخیم شدن مخاط در مجاری هوایی که تنفس را دشوارتر می کند 

- ضربان قلب سریع 

- مشکلات ادرار کردن یا دفع مدفوع (یعنی یبوست)

در حالی که عوارض جانبی ممکن است رخ دهد، یک بررسی از متون پزشکی نشان داد که اکثر آنتی هیستامین های نسل دوم به خوبی تحمل می شوند و عوارض جانبی جدی نادر هستند. عوارض جانبی مرتبط با آنتی هیستامین های نسل دوم عبارتند از: 

• سردرد

• سرفه و گلودرد

• خستگی 

• درد یا ناراحتی شکم

• حالت تهوع و استفراغ

عوارض جانبی آنتی هیستامین های مسدودکننده H2 نادر است اما ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• خستگی یا خواب آلودگی

• حساسیت یا درد عضلانی، از جمله تورم سینه

• دردهای مفصلی

• سردرد

• سرگیجه 

• گیجی در بیماران مسن نیز ممکن است رخ دهد.

عوارض جانبی کورتیکواستروئید

عوارض کوتاه مدت مصرف کورتیکواستروئیدها عبارتند از:

• احتباس مایعات باعث تورم می شود

• افزایش وزن

• قند خون بالا (هیپرگلیسمی)

• مشکل در کنترل دیابت

متخصصان می گویند خواص ضد التهابی گلوکوکورتیکوئیدها برای استفاده کوتاه مدت در بیشتر موارد مفید است، اما مصرف مزمن و سیستمیک معمولاً عوارض جانبی ایجاد می کند و منجر به کاهش حساسیت به دارو می شود. 

عوارض جانبی طولانی مدت یا با دوز بالا از کورتیکواستروئیدها می تواند شامل یک سری عوارض جانبی باشد که منجر به سایر عوارض سلامتی می شود، از جمله :

• پوکی استخوان یا کاهش شدید تراکم استخوان 

• مقاومت به انسولین

• فشار خون بالا

• ضعف یا آتروفی عضلانی

• عفونت شدید به دلیل کاهش فعالیت سیستم ایمنی

• علائم سندرم کوشینگ

• زخم معده

• اختلالات عصبی و روانی

کورتیکواستروئیدها عوارض جانبی بیشتری نسبت به آنتی‌هیستامین‌ها دارند

تداخلات دارویی

موارد زیر تداخلات دارویی است که باید هنگام مصرف آنتی هیستامین ها و کورتیکواستروئیدها از آنها آگاه بود. قبل از شروع هر داروی جدیدی با یک ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی صحبت کنید.

آنتی هیستامین ها

آنتی هیستامین ها با سایر داروها و مواد تداخل دارند و باعث خواب آلودگی یا خستگی مفرط می شوند. این شامل داروهای بدون نسخه و داروهای قوی مانند: 

• داروهای خواب آور و سایر مسکن ها

• داروهای ضد درد

• شل کننده های عضلانی

• داروهای ضد افسردگی

• داروهای ضد تشنج

آنتی هیستامین ها همچنین می توانند با آنتی سایکوتیک ها و برخی داروها برای جلوگیری از استفراغ، مانند Compro (پروکلرپرازین) و پرومتازین DM (پرومتازین و دکسترومتورفان) تداخل داشته باشند.

کورتیکواستروئیدها

کورتیکواستروئیدها ممکن است با داروها تداخل داشته باشند و بر سیستم گوارش و متابولیسم تأثیر بگذارند. اینها عبارتند از Nizoral (کتوکونازول) و Norvir یا Kaletra (ریتوناویر).  

اگر مطمئن نیستید که یک دارو با آنتی هیستامین ها یا کورتیکواستروئیدها تداخل دارد، می توانید از یک داروساز بخواهید فهرست داروهای شما را بررسی کند .

هشدار: مصرف بیش از یک نوع آنتی هیستامین در یک زمان بدون دستور پزشک بی خطر نیست. مصرف بیش از حد آنتی هیستامین می تواند باعث تشنج، توهم و حملات قلبی شود و می تواند کشنده باشد. علاوه بر این، آنتی هیستامین ها و کورتیکواستروئیدها ممکن است حاوی مواد دارویی اضافی مانند ضد احتقان ها باشند. مصرف بیش از یک نوع ضداحتقان خطر مصرف بیش از حد را افزایش می دهد. همیشه برچسب داروهای جدید و قدیمی را بررسی کنید تا از دو برابر شدن دوز جلوگیری کنید.

آنتی‌هیستامین‌ها معمولاً برای درمان کوتاه مدت آلرژی‌ها استفاده می‌شوند

سوالات متداول درباره تفاوت آنتی هیستامین و کورتیکواستروئید

1. آیا آنتی هیستامین ها و کورتیکواستروئیدها یکسان هستند؟

نه. آنتی هیستامین ها و کورتیکواستروئیدها یکسان نیستند. آنتی هیستامین ها داروهایی هستند که فعالیت هیستامین مربوط به آلرژی را کاهش می دهند. کورتیکواستروئیدها داروهایی هستند که فعالیت سیستم ایمنی مرتبط با شرایط مزمن که باعث التهاب مزمن می شوند را کاهش می دهند.

2. آیا مصرف همزمان آنتی هیستامین ها و کورتیکواستروئیدها اشکالی ندارد؟

به طور کلی مصرف همزمان آنتی هیستامین ها و کورتیکواستروئیدها، بسته به علائم و در صورتی که پزشک آن را توصیه کرده باشد، اشکالی ندارد. با این حال، مصرف بیش از یک آنتی هیستامین در یک زمان می تواند منجر به عوارض خطرناک سلامتی شود، مگر اینکه تحت نظارت دقیق یک ارائه دهنده پزشکی باشد.

3. آیا آنتی هیستامین ها و کورتیکواستروئیدها در دوران بارداری بی خطر هستند؟

برخی از آنتی هیستامین ها و/یا کورتیکواستروئیدها برای درمان برخی شرایط در دوران بارداری توصیه می شود. قبل از استفاده از هر دارویی در دوران بارداری، مهم است که از پزشک خود سوال کنید.

4. آیا استروئیدهای بینی بهتر از آنتی هیستامین ها برای آلرژی بینی هستند؟

بله. تحقیقات نشان می دهد که استروئیدهای بینی برای کاهش علائم آلرژی بینی یا رینیت آلرژیک بهتر از آنتی هیستامین ها هستند. استروئیدهای بینی در بهبود خواب، خواب آلودگی در طول روز، عطسه، خارش و احتقان عملکرد بهتری داشتند. این نشان می دهد که استروئیدهای بینی می توانند اولین گزینه برای درمان آلرژی بینی باشند.

5. آیا آنتی هیستامین ها به کاهش التهاب کمک می کنند؟

بله، آنتی هیستامین ها به کاهش التهاب کمک می کنند. آنتی هیستامین ها با مسدود کردن گیرنده های هیستامین مرتبط با پاسخ های التهابی سیستم ایمنی، التهاب را کاهش می دهند. تحقیقات همچنین نشان می دهد که آنها برای کاهش التهاب با سرکوب مسیرهای مختلف مرتبط با التهاب کار می کنند.

6. کدام دارو برای آلرژی بهتر است؟

دارویی که برای آلرژی بهترین است به علت واکنش آلرژیک بستگی دارد. با این حال، به طور کلی، آنتی هیستامین های نسل دوم و استروئیدهای بینی برای آلرژی بهترین هستند. با ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی یا داروساز خود برای کسب اطلاعات بیشتر مربوط به نیازهای سلامتی خود مشورت کنید. 

خلاصه

آنتی هیستامین ها و کورتیکواستروئیدها فعالیت سیستم ایمنی را کاهش می دهند. آنتی هیستامین ها عملکرد هیستامین را که در اثر آلرژی ایجاد می شود، مسدود می کنند. کورتیکواستروئیدها روی مواد شیمیایی اضافی درگیر در سیستم ایمنی و فرآیندهای التهابی اثر می‌گذارند. انواع آنتی هیستامین ها شامل آنتی هیستامین های نسل اول و دوم و بینی می باشد. انواع کورتیکواستروئیدها عبارتند از کورتیکواستروئیدهای مصنوعی و مینرالوکورتیکوئیدها.

عوارض جانبی آنتی هیستامین ها به نوع آن بستگی دارد، آنتی هیستامین های نسل دوم عوارض جانبی کمتری نسبت به داروهای نسل اول دارند. عوارض جانبی کورتیکواستروئید شامل احتباس مایعات و افزایش وزن است. آنتی هیستامین ها با سایر داروها تداخل دارند و باعث خواب آلودگی، داروهای ضد روان پریشی و برخی از داروهای ضد استفراغ می شوند. کورتیکواستروئیدها با داروهای مؤثر بر متابولیسم تداخل دارند. اگر در مورد تداخل دارویی خاصی با آنتی هیستامین یا کورتیکواستروئید سؤالی دارید، با یک داروساز مشورت کنید.

گردآوری:بخش سلامت بیتوته