اختلال سلوک (CD) یک اختلال سلامت روان است که بر رفتار کودک تأثیر میگذارد. کودکانی که به CD مبتلا هستند، در پیروی از قوانین و هنجارهای اجتماعی مشکل دارند و اغلب حقوق و احساسات دیگران را نادیده میگیرند. این رفتار میتواند شامل پرخاشگری، قلدری، تخریب اموال و فریبکاری باشد.
علائم CD را میتوان به چهار دسته اصلی تقسیم کرد:
این شامل زورگویی، تهدید، شروع دعوا، استفاده از سلاح و بیرحمی فیزیکی یا جنسی میشود.
این شامل آتشسوزی، عمداً آسیب رساندن به اموال دیگران و سرقت یا تخریب میشود.
این شامل دروغ گفتن، تقلب، دزدی و ورود غیرقانونی میشود.
این شامل فرار از خانه، غیبت از مدرسه و زیر پا گذاشتن قوانین مربوط به مدرسه میشود.
برای تشخیص CD، این علائم باید شدید و مداوم باشند و در زمینههای مختلف زندگی کودک، مانند خانه، مدرسه و جامعه، رخ دهند.
علت دقیق CD ناشناخته است، اما احتمالاً ترکیبی از عوامل ژنتیکی، بیولوژیکی، محیطی و اجتماعی در آن نقش دارند.
- عوامل ژنتیکی: مطالعات نشان داده است که CD در خانوادهها شایع است، که نشان میدهد ممکن است یک استعداد ژنتیکی برای این اختلال وجود داشته باشد.
- عوامل بیولوژیکی: برخی از تحقیقات نشان دادهاند که CD ممکن است با تفاوتهایی در عملکرد مغز مرتبط باشد.
- عوامل محیطی: عوامل محیطی که ممکن است خطر ابتلا به CD را افزایش دهند عبارتند از:
آزار و اذیت یا بیتوجهی: کودکانی که مورد آزار و اذیت یا بیتوجهی قرار میگیرند، بیشتر در معرض ابتلا به CD هستند.
- زندگی در خانوادهای آشفته یا متلاشی: کودکانی که در خانوادهای با درگیریهای زیاد، سوء مصرف مواد یا مشکلات سلامت روان زندگی میکنند، بیشتر در معرض ابتلا به CD هستند.
- عدم نظارت والدین: کودکانی که نظارت کافی از سوی والدین یا مراقبان خود ندارند، بیشتر در معرض ابتلا به CD هستند.
- عوامل اجتماعی: عوامل اجتماعی که ممکن است خطر ابتلا به CD را افزایش دهند عبارتند از:
- فقر: کودکانی که در فقر زندگی میکنند، بیشتر در معرض ابتلا به CD هستند.
- دسترسی به باند: کودکانی که در معرض باند یا فعالیتهای بزهکارانه هستند، بیشتر در معرض ابتلا به CD هستند.
- آسیبهای اجتماعی: کودکانی که مورد تبعیض یا آزار قرار میگیرند، بیشتر در معرض ابتلا به CD هستند.
هیچ آزمایش واحدی برای تشخیص CD وجود ندارد. پزشکان معمولاً از ترکیبی از روشها برای تشخیص این اختلال استفاده میکنند، از جمله:
- مصاحبه با کودک و والدین: پزشک در مورد سابقه رفتاری کودک، مشکلات خانوادگی و سایر عوامل خطر با کودک و والدین صحبت خواهد کرد.
- ارزیابی روانشناختی: این شامل انجام تستهایی برای ارزیابی سلامت روان کودک است.
- معاینه فیزیکی: پزشک برای اطمینان از عدم وجود مشکلات پزشکی که ممکن است باعث علائم کودک شود، معاینه فیزیکی انجام میدهد.
درمان CD معمولاً ترکیبی از روشها را شامل میشود، از جمله:
این شامل صحبت با یک درمانگر در مورد افکار، احساسات و رفتارهای کودک است. درمان میتواند به کودک کمک کند تا مهارتهای مقابلهای سالم را یاد بگیرد و رفتار خود را کنترل کند.
دارو ممکن است برای درمان برخی از علائم CD، مانند پرخاشگری یا اضطراب، استفاده شود.
این به والدین آموزش میدهد که چگونه رفتار کودک خود را مدیریت کنند و از رفتارهای مثبت حمایت کنند.
اینها برنامههایی هستند که در مدرسه برای کمک به کودک در یادگیری رفتار مناسب و دستیابی به موفقیت تحصیلی اجرا میشوند.
در برخی موارد، ممکن است لازم باشد کودک را در یک برنامه درمانی مسکونی یا بستری قرار دهیم.
1. اختلال سلوک در کودکان چیست؟
اختلال سلوک (CD) یک اختلال سلامت روان است که بر رفتار کودک تأثیر میگذارد. کودکانی که به CD مبتلا هستند، در پیروی از قوانین و هنجارهای اجتماعی مشکل دارند و اغلب حقوق و احساسات دیگران را نادیده میگیرند. این رفتار میتواند شامل پرخاشگری، قلدری، تخریب اموال و فریبکاری باشد.
2. علائم اختلال سلوک در کودکان چه هستند؟
علائم CD را میتوان به چهار دسته اصلی تقسیم کرد:
پرخاشگری به مردم و حیوانات
تخریب اموال
فریبکاری و دزدی
نقض جدی قوانین
3. چه عواملی باعث اختلال سلوک در کودکان میشود؟
علت دقیق CD ناشناخته است، اما احتمالاً ترکیبی از عوامل ژنتیکی، بیولوژیکی، محیطی و اجتماعی در آن نقش دارند.
عوامل ژنتیکی
عوامل بیولوژیکی
عوامل محیطی: عوامل محیطی که ممکن است خطر ابتلا به CD را افزایش دهند عبارتند از:
آزار و اذیت یا بیتوجهی
زندگی در خانوادهای آشفته یا متلاشی
عدم نظارت والدین
عوامل اجتماعی
دسترسی به باند
آسیبهای اجتماعی
4. اختلال سلوک در کودکان چگونه تشخیص داده میشود؟
هیچ آزمایش واحدی برای تشخیص CD وجود ندارد. پزشکان معمولاً از ترکیبی از روشها برای تشخیص این اختلال استفاده میکنند، از جمله:
مصاحبه با کودک و والدین
ارزیابی روانشناختی
معاینه فیزیکی
5. اختلال سلوک در کودکان چگونه درمان میشود؟
درمان CD معمولاً ترکیبی از روشها را شامل میشود، از جمله:
درمانی: این شامل صحبت با یک درمانگر در مورد افکار، احساسات و رفتارهای کودک است. درمان میتواند به کودک کمک کند تا مهارتهای مقابلهای سالم را یاد بگیرد و رفتار خود را کنترل کند.
دارو: دارو ممکن است برای درمان برخی از علائم CD، مانند پرخاشگری یا اضطراب، استفاده شود.
آموزش والدین: این به والدین آموزش میدهد که چگونه رفتار کودک خود را مدیریت کنند و از رفتارهای مثبت حمایت کنند.
مداخلات مبتنی بر مدرسه: اینها برنامههایی هستند که در مدرسه برای کمک به کودک در یادگیری رفتار مناسب و دستیابی به موفقیت تحصیلی اجرا میشوند.
اگر نگران رفتار فرزند خود هستید، مهم است که از یک متخصص بهداشت روان کمک بگیرید. تشخیص و درمان زودهنگام میتواند تفاوت بزرگی در زندگی کودک ایجاد کند.
گردآوری: بخش کودکان بیتوته