روز گذشته فوت یک نفر در برزیل، در ایران اثر پروانه‌ای ایجاد کرد

برترین‌ها: ماریو زاگالو، اسطوره فوتبال برزیل و موفق‌ترین چهرۀ تاریخ جام جهانی، دیروز در سن 92 سالگی درگذشت، خبر درگذشت او بهانه‌ای شد این مطلب البته قرار نیست درباره زاگالو باشد، اما همین قدر بدانید که او به واسطه قهرمانی که در سال 1970 برای برزیل به ارمغان آورد، تبدیل به یک اسطوره شد، اصلا خیلی‌ها آن تیم را موفق‌ترین تیم تاریخ برزیل می‌دانند، حالا این آسمان ریسمان را بافتیم که برسیم به یک ماجرای جذاب از سفر زاگالو در سال‌ها قبل از انقلاب به ایران:

ماجرا از این قرار است که زاگالو در فاصلۀ سال‌های 1976 تا 1978 سرمربی کویت بود و با این تیم در تهران به فینال جام ملت‌های آسیا رسید و شاگردانش 1 بر صفر مغلوب تیم ملی ایران شدند. در همان سال‌ها تلویزیون شاهنشاهی ترانه‌ای با عنوان "زاگالو" پخش کرد که خواننده‌اش ضیا آتابای بود، محتوای ترانه و شکل اجرایش و اصلا موزیک ویدیوی آن تا همین حالا هم سوژه خنده است.

در آن سال‌ها ایران و کویت تیم‌های برتر غرب آسیا بودند و این ترانه به مناسبت شکست کویت مقابل ایران در فینال جام ملت‌های آسیا ساخته شد. متن و اجرای ترانۀ "زاگالو" بسیار بی‌مزه و مضحک بود. مثلا ضیا آتابای این شعر را می‌خواند:

این بخشی از آن ترانه است:

وقتی که راهیِ ایران بودی زاگالو

بیخودی نبود هراسان بودی زاگالو

تو برزیل مرد میدان بودی زاگالو

صاحب صد گونه عنوان بودی زاگالو

اومده از برزیل زاگالو، واسه‌مون می‌گیره ژست لولو

شده مربی تیم کویت، می‌خواست از ما ببره زاگالو

 قبل و بعد از تک‌خوانی‌های آتابای نیز، چهار تا مرد چهار بار می‌گفتند زاگالو! معلوم نیست زاگالو این اثر هنری درخشان را شنیده و دیده بود یا نه. هر چه بود، ترانۀ تلویزیون شاهنشاهی مایۀ خنده بود. آن روزها از فضای مجازی خبری نبود و مردم هم ساده‌دل بودند وگرنه تا سال‌ها می‌شد بابت این ترانه جوک ساخت و رادیو و تلویزیون آن موقع را به سخره گرفت.

«ضیا اتابای» آهنگ زاگالو را خواند و این موزیک از تلوزیون ملی ایران هم پخش شد.

کاربری به نام «شنبل» یک رشته توئیت درباره زاگالو همراه با تصاویر آن دوران را منتشر کرده قابل توجه است:

سال ۱۳۵۶ بود که ترانه ای ماندگار شد، ترانه ای که بعد از بازی ایران و کویت در مقدماتی جام جهانی ۱۹۷۸ خوانده شد. آن بازی هیجان بسیار بالایی داشت. ایران جام جهانی ۱۹۷۴ را با بدبیاری از دست داده بود و میخواست در آن دوره به جام جهانی راه یابد.

ایران قهرمان بازیهای آسیایی ۱۹۷۶ بود و کویت نایب قهرمان آن دوره و این دو تیم بعد از یک سال مجددا به دیدار هم میرفتند. نسل طلایی کویت با بازیکنانی چون فیصل الدخیل و فتحی کمیل در حال شکوفا شدن بود. آخرین بازی دو تیم در مسابقات انتخابی جام جهانی هم در کویت بود.

از همه مهمتر اینکه ماریو زاگالو که با برزیل دو بار فاتح جام جهانی شده بود، مربی تیم کویت بود. قبل از بازی استرس زیادی وجود داشت ولی نهایتا در بازی که جمعه ۶ آبان انجام شد، ایران با یک گل کویت را شکست داد و برای صعود به جام جهانی امیدوار شد.

‌بعد از آن بازی، ضیا آتابای ترانه معروفش را خواند. ترانه ای که اثر زیادی بویژه در نسل نوجوان و جوان آن روزها داشت. اما چه حیف که مدتی بعد انقلاب در ایران، فوتبال را هم مثل همه چیز بهم ریخت و آن موفقیت ها دیگر تکرار نشد و نسل طلایی کویت جای ایران را پر کرد.

... و برای چندین سال تیم اول آسیا شد. آنها در بازیهای آسیایی ۱۹۸۰ اول و ۱۹۸۴ سوم شدند، به عنوان تنها تیم قاره آسیا/اقیانوسیه به جام جهانی ۱۹۸۲ راه یافتند، در المپیک آسیایی  ۱۹۸۲ دوم و در المپیک آسیایی ۱۹۸۶ سوم شدند.

یکی دو نمونه از واکنش کاربران فضای مجازی در این رابطه را بخوانید:

* اکانت توئیتری «بودای خندان» با اشاره به این موزیک ویدئو نوشت که  بدون شک یکی از خاص ترین موزیک‌ها و ویدیوهای ورزشی تمام دوران است. برای اونایی که نمیدونند ، زاگالو مربی افسانه ای برزیلی تیم کویت در اون زمان برای بازی با تیم ایران به تهران میاد و شکست میخوره. ضیا این ترانه رو به همین مناسبت خوند.

* امیر هم توئیت زد: ضیا در بازخوانی ترانه‌های خارجی ید طولانی داشت از جمله راسپوتین این ترانه هم در اصل ترانه گیلکی به اسم زنگالو بود که بعد اون بازی با تغییر ترانه به زاگالو تبدیل شد.