عوارض تک فرزندی در جامعه را دست کم نگیرید

از عوارض تک فرزندی در جامعه این است که معمولا با صفات خاصی معرفی می‌شوند، لوس، خودخواه و ضد اجتماعی! حتما شما هم زیاد شنیده‌اید که برخی افراد نسبت به تک فرزندی دیدگاه خوبی ندارند و بدون شناخت کافی، آن‌ها را قضاوت می‌کنند.

همه بچه‌ها می‌توانند بد یا خوب تربیت شوند. این تربیت است که شخصیت و رفتار یک کودک را شکل می‌دهد.

آن‌ها معتقدند که تک فرزند‌ها احتمالا در آینده در معاشرت با دیگر کودکان، برقراری ارتباط و سازش با جامعه به مشکل بر می‌خورند.

این دیدگاه اصطلاحا سندروم تک فرزندی نامیده می‌شود. اما واقعیت این است که همه بچه‌ها می‌توانند بد یا خوب تربیت شوند.

عوارض تک فرزندی در جامعه

این دیدگاه اصطلاحا سندروم تک فرزندی نامیده می‌شود. اما واقعیت این است که همه بچه‌ها می‌توانند بد یا خوب تربیت شوند. این تربیت است که شخصیت و رفتار یک کودک را شکل می‌دهد. 

• والدین اغلب برای اضافه کردن فرزندان بیشتری به خانواده احساس فشار می‌کنند. داشتن یک فرزند جوانب مثبت و منفی دارد.
• والدین اغلب برای اضافه کردن فرزندان بیشتری به خانواده احساس فشار می‌کنند. داشتن یک فرزند جوانب مثبت و منفی دارد.
• والدینی که تنها هستند، اغلب از طرف دوستان و خانواده تحت فشار اجتماعی قرار می‌گیرند تا فرزندان بیشتری را به خانواده اضافه کنند. شما ممکن است این فشار را احساس کنید، اما داشتن یک فرزند بیش از حد خوب است. تربیت فرزندان کار آسانی نیست.
• کسانی که بیش از یک فرزند بزرگ می‌کنند ممکن است تصور کنند که والدینی که تنها یک فرزند دارند، این کار آسان‌تر است. اما والدین تک فرزندی اغلب با چالش‌های مشابهی روبرو می‌شوند

اگر فقط یک فرزند دارید بی شک برخی از این نظرات را شنیده‌اید!

• فرزند شما تنها خواهد شد.
• فرزند شما غمگین بزرگ می‌شود.
• این ادعا‌ها از نظر علمی ثابت نشده است.
• فرزند شما ممکن است در معاشرت با مشکل مواجه شود.
• هنگامی که شما پیر شوید، مراقبت از فرزندتان بر دوش شما خواهد بود.

نکاتی که والدین برای تربیت تک فرزند باید بدانند!

اگر در حال بزرگ کردن یا بزرگ کردن یک فرزند هستید، در اینجا چند نکته وجود دارد که ممکن است به شما کمک کند:

فرزندتان را درگیر کنید. هیچ مزاحمتی از سوی خواهر و برادر وجود ندارد. ممکن است فرزند شما از این موضوع به نفع خود استفاده کند. آن‌ها را در گفتگو‌های بزرگسالان خود در طول شام شرکت دهید. آن‌ها ممکن است سریعتر رشد کنند و ذهنیت بالغ تری را اتخاذ کنند.

بدون فشار. اجازه دهید فرزندتان هر کاری می‌خواهد با زندگی خود انجام دهد. تمایل شما به ایجاد ورزشکاران یا دانش پژوهان نباید بر روی فرزندتان فرافکنی شود. تنها فرزندتان اگر به او اجازه دهید اهداف خودش را دنبال کند بیشتر از شما قدردانی خواهد کرد.

زمان تنهایی. تک بچه‌ها ممکن است به طرز شگفت آوری به خوبی با تنها ماندن سازگار شوند. زمان تنهایی ممکن است خلاقیت و یادگیری آن‌ها را تقویت کند، زیرا آن‌ها حداقل حواس پرتی را دارند.

جانشین خواهر و برادر به عنوان والدین. ممکن است پسرعمو، دوست، یا یکی از اعضای خانواده مرتبط با فرزندتان را پیدا کنید که دوستی با او راحت باشد. برای افراد تنها خوب است که ارتباطات خارجی داشته باشند.

هدایای خود را کنترل کنید. وقتی وسوسه می‌شود فرزندشان را ناز و نوازش کنند، والدین تک فرزندی می‌توانند از خود دور شوند. طبیعی است که والدین بهترین‌ها را برای تنها فرزند خود بخواهند، اما آموزش نظم و انضباط اغلب "بهترین" است.

۵ مزایای داشتن یک فرزند

افراد تنها از مزایای بسیاری برخوردار هستند. مزایا عبارتند از:

1. حریم خصوصی. بسیاری از خانواده‌های دارای یک فرزند می‌توانند اتاق خود را به فرزندشان بدهند.
   توجه والدین دارای یک فرزند ممکن است زمان داشته باشند تا رابطه شخصی تری با فرزند خود ایجاد کنند.
2. امتیازات. بچه‌های خانواده‌های تک‌فرزند تقریباً همیشه در فعالیت‌های والدین خود قرار می‌گیرند. تعطیلات اغلب در اطراف آن‌ها متمرکز است.
3. استقلال. ممکن است فرزند شما در مقایسه با کودکانی که از خانواده بزرگتری آمده اند، مستقل‌تر شود. افراد تنها در سنین پایین یاد می‌گیرند که به خود وابسته باشند.
4. مزیت مالی. والدینی که یک فرزند بزرگ می‌کنند اغلب در مقایسه با خانواده‌هایی که بیش از یک فرزند دارند پس انداز بیشتری دارند. تربیت یک فرزند ارزانتر است.
5. مقایسه و رقابت. بدون رقابت خواهر و برادر تنها بچه‌ها را نمی‌توان با خواهر و برادر‌های دیگر مقایسه کرد. اکثر والدین بیش از یک فرزند در مقایسه فرزندان خود اشتباه می‌کنند و رقابت بین خواهر و برادر را افزایش می‌دهند.

۷ تا از معایب داشتن یک فرزند در خانواده

به عنوان والدین یک فرزند، گاهی اوقات ممکن است برخی از این ترس‌ها را تجربه کنید:

1. محافظت. بیش از حد محافظ والدینی که یک فرزند دارند ممکن است بیش از حد محافظت کنند.
2. تنهایی. کودکی که تنها به دنیا می‌آید و بزرگ می‌شود ممکن است احساس تنهایی کند.
3. مراقبت از والدین. تنها مراقبین تک فرزندی ممکن است زیر بار مراقبت والدین سالخورده باشد. آن‌ها باید تمام نیاز‌های والدین خود را به تنهایی تامین کنند.
4. کمبود انگیزه. کودکی که به تنهایی بزرگ می‌شود ممکن است در نهایت بی جاه طلبی شود، زیرا کسی نیست که با او رقابت کند و سعی کند از او پیشی بگیرد.
5. فشار. بچه‌ها ممکن است با فشار زیادی روبرو شوند، زیرا والدین آن‌ها از آن‌ها انتظار دارند در مدرسه و سایر فعالیت‌ها عملکرد خوبی داشته باشند.
6. شکست در دوست یابی. کودکی که به تنهایی بزرگ می‌شود ممکن است در دوست یابی با مشکل مواجه شود و مهارت‌های اجتماعی خارج از خانواده نداشته باشد.
7. خودسرگرمی. تنها کودکان ممکن است مجبور شوند که یاد بگیرند چگونه خود را در زمانی که تنها هستند سرگرم کنند. اگر استعدادی برای خودسرگرمی نداشته باشند، بیشتر اوقات خسته می‌شوند.

مهم‌ترین معایب تک فرزندی را میدانید؟

توجه خاص و افراطی والدین به کودکان تک فرزندی

بچه‌هایی که خواهر و برادر ندارند و تنها فرزند یک خانواده به شمار می‌روند، در مرکز توجه والدین خود قرار می‌گیرند، آن‌ها به این دلیل که خواهر و برادری ندارند، به رقابت برای جلب توجه پدر و مادر مشغول نمی‌شوند. این در مرکز توجه بودن همیشگی، فرد را در بزرگسالی با مشکلات زیادی روبه‌رو می‌کند و انتظار دارد جامعه، دوستان، همکاران هم مانند والدین، توجه ویژه‌ای نسبت به او داشته باشند، به این صورت افرادی پرتوقع بار می‌آیند که در بسیاری از موارد تمایل دارند همه چیز بر وفق مرادشان باشد.

بیشتر بخوانید: تک فرزندی چه مشکلاتی دارد؟

کنترل و مدیریت کمتر احساسات در کودکان تک فرزندی

بسیاری از کودکان و نوجوانان روبه‌رو شدن با احساسات و مسائل مختلف را در زندگی خود از طریق ارتباط با خواهر و برادر خود می‌آموزند. اگر به کودکانی که دارای خواهر و برادر هستند توجه کنید، می‌بینید که در برخورد و کنترل احساست خود و مدیریت آن‌ها توانایی بسیار بیشتری دارند. در مقابل، تک فرزندان از این موهبت محروم می‌شوند و در بسیاری از شرایط نمی‌توانند آنطور که باید رفتار کنند و یا نسبت به اتفاقات واکنش درستی را نشان دهند.

مهارت‌های ارتباطی ضعیف‌تر در کودکان تک فرزندی

بخش بیشتر مهارت‌های ارتباطی کودکان در برخورد با محیط اطراف و به‌ویژه همسالان اتفاق می‌افتد؛ بنابراین یکی دیگر معایب خواهر و برادر نداشتن ضعف در مهارت‌های ارتباطی، یادگیری و بروز آن‌هاست. اگرچه کودکان این مهارت‌ها را با رفتن به مهد کودک یا مدرسه کم کم می‌آموزند، اما ارتباط دائمی خواهر و برادر با یکدیگر کمک بیشتری به یادگیری سریع و مؤثر می‌کند.

فشار روانی زیاد در کودکان تک فرزندی

زمانی که والدین چند فرزند دارند، انتظارات و خواسته‌هایشان میان آن‌ها تقسیم می‌شود، اما یکی از مهم‌ترین معایب خواهر و برادر نداشتن همین است که انتظار والدین از فرزند، به تنهایی فقط روی او متمرکز است. تک فرزند‌ها عموماً فشار روانی زیادی را در برخورد با انتظارات والدینشان تحمل می‌کنند و در صورت عدم توانایی برای جلب رضایت و خشنودی پدر و مادر، استرس و اضطراب زیادی به آن‌ها وارد می‌شود.

وابستگی به والدین در کودکان تک فرزندی

کودک یا نوجوانی که خواهر و برادر ندارد، به مقدار بسیار بیشتری به والدین خود وابسته است و روند استقلال یافتن و جدایی از خانه و خانواده برای او دشوارتر است. این وابستگی نسبت به فرزند، از سوی پدر و مادر هم وجود دارد، آن‌ها ترجیح می‌دهند فرزندشان برای همیشه در کنار آن‌ها باشد و هر چه دیرتر این روند مستقل شدن اتفاق بیفتد، خشنودتر هستند.

بیشتر بخوانید: روانشناسی کودکان تک‌فرزند، آنها چگونه اند؟

تجربه تنهایی در کودکان تک فرزندی

از دیگر معایب خواهر و برادر نداشتن می‌توان به تجربه تنهایی اشاره کرد، برای مثال تصور کنید که والدین تک فرزند از دنیا بروند. این فرد پس از پدر و مادر خود هیچ نسبت فامیلی بسیار نزدیک دیگری را تجربه نمی‌کند، حتی در بسیاری موارد و شرایط خاص که فرد به کمک شخص یا اشخاصی مانند خواهر و برادر در کنار خود نیاز دارد، درمانده می‌شود.

کمال‌گرایی در کودکان تک فرزندی

یکی از مهم‌ترین معایب خواهر و برادر نداشتن بروز کمال گرایی در تک فرزند خانواده است، عموماً زمانی که یک فرد تنها فرزند خانواده است، والدین او تلاش می‌کنند که فرزند خود را به بهترین نمونه فرزندان تبدیل کنند، به همین دلیل به صورت دائمی او را در انواع کلاس‌ها ثبت نام می‌کنند و یا از او انتظار دارند که مایه افتخار و سربلندی باشد. همین برخورد باعث می‌شود که فرد با یک کمال گرایی درونی روبه‌رو شود و از این نظر با مشکلات زیادی در زندگی، کار‌ها و حتی روابط خود روبه‌رو شود.