«خودروی مفهومی» مرحله مقدماتی محصول نهایی است. به عبارت دیگر، بینشی در مورد خودروی واقعی که در آینده راه اندازی می شود، می دهد.
خودروی مفهومی یا خودروی کانسپت، به خودرویی گفته می شود که هدف خودروساز از ساخت آن، نشان دادن توانمندی های خود در تولید یک خودرو با طراحی مدرن، آینده نگرانه و استفاده از قابلیت های فنی فوق العاده حرفه ای و تکنولوژی های جدید است که این گونه خودروها را از سایر خودروها متمایز می کند.
خودروهای مفهومی معمولاً از نظر طراحی به مراتب پیشرفته تر از خودروهای دیگری که به مرحله تولید می رسند هستند. طراحی این گونه خودروها معمولاً آینده نگرانه است، به این معنا که خودروی مفهومی می تواند تفکراتی که یک خودروساز برای چندین سال آینده نمایان کند.
خودروی مفهومی (همچنین به عنوان وسیله نقلیه مفهومی ، خودروی نمایشی یا نمونه اولیه نیز شناخته می شود) خودرویی است که برای نمایش استایل جدید و/یا فناوری جدید ساخته شده است.
آنها اغلب در نمایشگاه های موتور به نمایش گذاشته می شوند تا واکنش مشتری به طرح های جدید و رادیکال را که ممکن است به صورت انبوه تولید شوند یا نشوند اندازه گیری کنند. طراح جنرال موتورز، هارلی ارل، عموماً به اختراع این خودروی مفهومی نسبت داده می شود و از طریق نمایشگاه های مسافرتی موتوراما در دهه 1950، به محبوبیت آن کمک زیادی کرد.
خودروهای مفهومی هرگز مستقیماً تولید نمی شوند. هدف اصلی خودروساز از به نمایش گذاشتن خودروهای مفهومی نمایش قدرت خود در صنعت خودروسازی است؛ بنابراین می توان انتظار هر نوع طراحی شگفت آوری را داشت. در دوران مدرن، همه باید قبل از نهایی شدن طراحی به خاطر عملی بودن، ایمنی، مطابقت با مقررات و هزینه، دستخوش تغییرات زیادی شوند. یک نمونه اولیه با هدف تولید، در مقابل یک وسیله نقلیه مفهومی، این هدف را دنبال می کند.
هر خودروسازی دید متفاوتی نسبت به معرفی خودروی مفهومی خود دارد، اکثر آن ها همان طور که پیش تر به آن اشاره شد به منظور نشان دادن توانمندی ها و قدرت خود در تولید یک خودروی با کیفیت خودرو را به نمایش می گذارند. برخی از خودروسازان هم برای فهمیدن نظر مردم، نویسندگان و اندیشمندان دنیای خودرو نسبت به یک مدل یا حتی نسبت به یک نوع از سبک طراحی جدید اقدام به ساخت خودرو می کنند تا در مراحل بعدی خودروی مورد نظر را با انجام اصلاحاتی و از بین بردن نواقص و عیوب در طراحی و باقی قسمت ها راهی بازار کنند.
خودروهای مفهومی اغلب از نظر موتور یا طراحی رادیکال هستند. برخی از مواد غیر سنتی، عجیب و غریب یا گران قیمت، از کاغذ گرفته تا فیبر کربن و آلیاژهای تصفیه شده استفاده می کنند. برخی دیگر طرح بندی های منحصر به فردی دارند، مانند درب های گولینگ ، 3 یا 5 (یا بیشتر) چرخ، یا توانایی های خاصی که معمولاً در اتومبیل ها یافت نمی شوند.
به دلیل این تمایلات اغلب غیرعملی یا بی سود، بسیاری از خودروهای مفهومی هرگز از مدل های مقیاس یا حتی نقشه های طراحی کامپیوتری عبور نمی کنند. سایر مفاهیم سنتی تر را می توان به وسایل نقلیه کاملاً قابل رانندگی (عملیاتی) با کارکرد توسعه دادپیشرانه و لوازم جانبی.
وضعیت اکثر خودروهای مفهومی جایی در این بین قرار دارد و محصول نهایی را نشان نمی دهد. بخش بسیار کمی از خودروهای مفهومی تا حد مفیدی کاربردی هستند، برخی نمی توانند با سرعت بالای 10 مایل در ساعت (16 کیلومتر در ساعت) با خیال راحت حرکت کنند.
ماکت های غیرعملکردی معمولاً از موم، خاک رس، فلز، فایبرگلاس، پلاستیک یا ترکیبی از آنها ساخته می شوند.
اگر قابل راندن باشد، پیشرانه اغلب از یک خودروی تولیدی از همان شرکت قرض گرفته می شود یا ممکن است دارای نقص در طراحی باشد. آنها همچنین می توانند کاملاً اصلاح شوند، مانند مفهوم کادیلاک شانزده جنرال موتورز.
پس از پایان عمر مفید یک خودروی مفهومی، معمولاً خودروها از بین می روند. با این حال، برخی از آنها یا در موزه یک شرکت یا پنهان در انبارها زنده می مانند.
گردآوری: بخش خودرو بیتوته