سه شنبه 02 اردیبهشت 1404
Tuesday, 22 April 2025
مغز افرادی که تنهایی را تجربه می‌کنند، امضای عصبی متفاوتی نسبت به دیگران دارد. این یافته جدید می‌تواند به ما در درک علت بروز مشکلات روانی در دوران شیوع کرونا کمک کند.
پژوهشگران در یک تحقیق جدید ۳۸,۷۰۱ فرد میانسال و مسن را تحت پروژه دیتابیس سلامت «Biobank» بریتانیا مورد بررسی قرار دادند. آن‌ها با مطالعه روی اسکن MRI و همچنین ارزیابی شخصی از احساس تنهایی، به این موضوع پی بردند که مغز افرادی که احساس تنهایی می‌کنند در مقایسه با دیگران متفاوت است.
این تفاوت‌ها مربوط به شبکه پیش فرض در مغز می‌شود که گروهی از مناطق مرتبط با تمرینات ذهنی مانند یادآوری، برنامه‌ریزی برای آینده، تفکر درباره دیگران و تصور سناریوها است. یکی از پژوهشگران حاضر در این پروژه به نام «ناتان اسپرنگ» اعلام کرده:
«در غیاب تجارب اجتماعی مطلوب، افراد شاید نسبت به افکاری مانند یادآوری و خاطره‌گویی و همچنین تجارب اجتماعی جانبدارانه برخورد کنند. ما می‌دانیم که این توانایی‌های شناختی با مناطق شبکه پیش فرض مغز در ارتباط هستند، بنابراین این تمرکز روی خود و همچنین تجارب اجتماعی فرضی، بطور طبیعی عملکرد مبتنی بر حافظه شبکه پیش فرض مغز را درگیر می‌کنند.»
محققان در این پژوهش تاثیرات تنهایی، تاثیرات منفی پایدار روی شخص در هنگام تجربه انزوای اجتماعی را مورد بررسی قرار دادند. در مغز افرادی که اغلب احساس تنهایی می‌کنند، شبکه پیش فرض محکمتر به یکدیگر متصل شده و ماده خاکستری بیشتری هم مشاهده می‌شود که نشان‌دهنده فعالیت یا ظرفیت بیشتری در این مناطق است.
پیش از شیوع کرونا کرونا، احساس تنهایی با مشکلات دیگری پیوند خورده بود که برای مثال می‌توان به افزایش فشار خون، ریسک بالاتر ابتلا به آلزایمر و مرگ زودرس اشاره کرد. در حقیقت انسان‌ها طوری خلق نشده‌اند که تنها باشند. در همین راستا درک نحوه ایجاد و پیشروی تنهایی و همچنین تاثیرات آن روی مغز اهمیت بالایی دارد.
طبق پژوهش جدید، تغییرات مغزی ناشی از تنهایی بیشتر مربوط به چیزی می‌شود که آن را «صدای درونی» می‌نامیم و تاثیر بیشتری در مقایسه با نحوه پردازش اطلاعات خارجی توسط مغز دارد. با این حال برای درک بهتر تنهایی و تاثیرات آن روی مغز به پژوهش‌های بیشتری نیاز است.
